کشف منبر و عصای ثقه‌الاسلام تبریزی در یک روستا پس از ۱۱۰ سال!

۱۱۰ سال از شهادت افتخار آمیز روحانی مبارز و آزادی خواه دوران مشروطه ، شهید میرزا علی آقا تبریزی ملقب به ثقه الاسلام ، می گذرد و هنوز هم منبر و عصای آن زنده یاد و نیز مهر های خاندان آن شهید افتخار آفرین در انزوا نگهداری می شود.

این آثار معنوی مقدس را یک خانواده فرهنگ دوست ارسبارانی در یکی از روستاهای کوهستانی و صعب العبور هوراند به مدت ۱۱۰ سال همچون جواهر گرانبها به عنوان زینت منزل تاریخی نگهداری کرده اند.

امید است با استفاده از فرصت فرهنگی ‘ تبریز ۲۰۱۸ ‘ این آثار تاریخی معنوی با اقدامات مسئولان فرهنگدوست به محل اصلی آن، «خانه ثقه الاسلام»، در حاشیه پل قاری تبریز منتقل یا در اختیار بازماندگان آن شهید والامقام قرار گیرد تا در تبریز محافظت و نگهداری شود.

این خانواده فرهنگدوست در گفتگویی آمادگی خود را جهت تحویل میراث شهید ثقه الاسلام به مراکز فرهنگی اعلام کردند.

یکصد و ده سال پیش، شهید میرزاعلی‌‌آقا تبریزی ، مشهور به ثقه الاسلام ، به جرم مخالفت با حضور قوای اشغالگر روس در تبریز به دار آویخته‌ شد.

روز اعدام او و هفت‌تن دیگر از مشروطه‌‌خواهان، با عاشورای ۱۳۳۰ قمری مصادف بود.

میرزا علی‌آقا تبریزی (زاده ۲۹ دی ۱۲۳۹ - شهادت ۹ دی ۱۲۹۰ خورشیدی) مشهور به ثقهالاسلام تبریزی یا ثقهالاسلام دوم، از علمای آذربایجان و یکی از شهدای جنبش مشروطیت ایران بود.

او از مشروطه‌طلبان و آزادی‌خواهانی بود که در عاشورای ۱۳۳۰ هجری قمری در تبریز به دست روس‌ها به دار آویخته شد.

در آن روزها بسیاری از آزادی خواهان آذربایجانی در تبریز فجیعانه توسط روس ها به شهادت رسیدند.

ماجرای شهادت دلخراش آن بزرگوار به این قرار است پس از اشغال تبریز به دست قشون روس ، روس‌ها از ثقهالاسلام خواستند که به کنسولگری روسیه در تبریز بیاید.

با آن‌که کنسول عثمانی به او هشدار داده بود، لیکن ثقه الاسلام به کنسول گری روسیه رفت.

در آن جا از او خواستند که بنویسد آغاز کننده جنگ مجاهدان تبریز بوده اند، ولی ثقه الاسلام از این کار خودداری کرد و گفت: روس‌ها جنگ را شروع کرده‌اند.

سرانجام روس‌ها او را همراه هفت تن دیگر از مشروطه‌خواهان آذربایجان متشکل از «قدیر و حسن پسران جوان علی مسیو، ضیاء العلما ، محمد قلی خان ، صادق الملک ، محمد ابراهیم قفقازی و شیخ سلیم»، در بعد از ظهر روز عاشورای سال ۱۳۳۰ قمری برابر با ۹ دی‌ماه ۱۲۹۰ خورشیدی در سرمای سوزناک زمستان و تنها با پیراهن و زیرشلواری، در میدان مشق آن زمان (دانشسرای امروزی) به دار آویختند.

مردم شهر با عزاداری پیکر پاک او را در محلی که اکنون مقبرهالشعرای تبریز است، دفن کردند.

46