لونا از بیماری ترس از ارتفاع رنج میبرد و گفته میشود که در ابتدای راه و زمانی که هنوز در کنار دریاچه بودند بیماریش شدت گرفته بوده است. با این حال آنها تصمیم گرفتند که راهشان را ادامه بدهند و اگر احساس ناخوشایند لونا ادامه داشت، بازگردند و تا قله ادامه ندهند. در هر صورت لونای شش ساله با فتح این قله توانست به کم سنترین کسی تبدیل شود که قلهی ویتنی را فتح کرده است. با این تفاسیر به احتمال زیاد لونا جوانترین کوهنورد سیاهپوست این قله نیز هست.
پدر لونا دربارهی صعود دخترش به این کوه چنین گفت: "او بسیار محتاط بود و با تمرکز قدم برمیداشت تا سقوط نکند. کمی پیش از اینکه به قله برسیم در قسمتی از کوه که فاصلهی چندانی با قله نداشت توقف کردیم؛ لونا عصبانی شد چون تصور میکرد که تصمیم گرفتهایم به عقب برگردیم."
اولیور در رابطه با لحظهی صعود چنین گفت: "لونا در ابتدا خندید، سپس ناگهان به گریه افتاد و اشکهایش سرازیر شد، اشکهایی که از شوق رسیدن به هدف جاری شده بودند."
لونا و خواهر و برادرانش همواره از کوههای کم ارتفاعتری بالا میروند و پدرو مادرشان آنها را به دامان طبیعت میبرند و البته همواره مراقبشان هستند. کوهنوری بخشی از فرهنگ خانوادهی آنهاست و برایشان اهمیت زیادی دارد. اعضای این خانواده به طبیعت و کسب تجرههای جدید علاقهمند هستند.
منبع:لست سكند
2121
نظر شما