ایسنا نوشت: محمود دولت‌آبادی در سالگرد تولد محمدرضا شجریان، درباره این هنرمند موسیقی ایران نوشت: «آن‌چه در هنر شجریان یافتم پیگیری وی بود در آموزش و یادگیری مداوم از پیشینیان.»

محمود دولت‌آبادی در یادداشتی به مناسبت تولد هفتادوهشت‌سالگی محمدرضا شجریان (متولد اول مهرماه ۱۳۱۹) نوشته است: «کودک بودم که یک - دوبار از زبان مادرم شنیدم "هنر ، بخش است" منظورش بخشش بود از جانب پروردگار و اشاره داشت به صدای خوش‌آواز مردی در همسایگی ما به نام "عظیم" که هر از گاهی شب - نیمه‌شب آوازش را رها می‌کرد در کوچه‌های خاموشِ ده.

آن وقت‌ها دریغ من آن بود که چرا کسی پیدا نمی‌شود عظیم را ببرد در رادیو بخواند تا همه‌گان آواز او را بشنوند؟ البته دیری نپایید تا متوجه بشوم مسیر تا رسیدن عظیم به رادیو، آسان نیست. بعد از آن صدا - آوازهای بسیار متنوعی شنیدم به یُمن همین رادیو در شهرهایی که بودم و بیشتر در محل کار. اما آن صدایی که همواره مرا به یاد سخن مادرم می‌اندازد، صدای محمدرضا شجریان است که "هنر، بخش است" در عین حال آن‌چه در هنر شجریان یافتم پیگیری وی بود در آموزش و یادگیری مداوم از پیشینیان.

دولت آبادی و شجریان

یک وقت شجریان را می‌شنیدم و بی‌اختیار یاد خوشنویسی افتادم در حرف نون، تعجب کردم و پرسیدم. گفته شد او خط هم می‌نویسد. دورادور می‌شنیدم که سفر می‌کند به اصفهان، یقین داشتم برای یادگیری می‌رود. همچنین دقیق شده‌ام در غزل‌هایی که می‌خواند و این‌که غزل را عمیقاً فهم کرده است مگر در یک مورد که اکنون در خاطر دارم و بیت این است "خیال حوصله بحر می‌پزد هیهات - چه‌هاست در سر این قطره محال‌اندیش!" که او - احتمالاً به توصیه‌ای خوانده است "خیال حوصله بحر می‌برد هیهات" و دیگر آداب‌دانی شجریان در هنگام خواندنِ آواز آموختنی است که شما حتی دندان‌هایش را نمی‌توانید ببینید، نشستن و گوش سپردنش به ساز - نوازنده، نوازندگان و ربطی که با چنان توجهی برقرار می‌کند میان جمع نوازنده؛ این همه آدابی است که او داشته و خوب آموخته است هم.

پس اجازه می‌خواهم نکته‌ای به سخن مادر بیفزایم و آن درکِ بخشش پروردگار است و آموختن و پرورش مداوم آن بخشش و آن‌چه بدان مربوط است؛ یادگیری بی‌وقفه در همه احوال، کار و رفتاری که شجریان با هنر خود داشت و می‌داشت اگر خانه‌نشین نشده بود و بسته نشده بود آن زنگِ ممتازی که در صدای شجریان بود. دیگر چه توان گفت؟

محمود دولت‌آبادی
شهریورماه ١٣٩٧ تهران»

241241

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 806705

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
7 + 2 =

نظرات

  • نظرات منتشر شده: 4
  • نظرات در صف انتشار: 0
  • نظرات غیرقابل انتشار: 0
  • بی نام IR ۰۹:۵۴ - ۱۳۹۷/۰۷/۰۱
    34 0
    درود بر هردو استاد گرامی .تنتان سالم وعمرتان دراز باد
  • س A1 ۱۰:۱۳ - ۱۳۹۷/۰۷/۰۱
    5 0
    درود فراوان بر استاد محمود دولت‌آبادی .. حق مطلب را ادا نموده‌اید .. اما استاد، جان من است و ... بر آستان جانان گر سر توان نهادن // گلبانگ سربلندی بر آسمان توان زد// قد خمیده ما سهلت نماید اما//بر چشم دشمنان تیر از این کمان توان زد
  • بی نام A1 ۱۲:۲۷ - ۱۳۹۷/۰۷/۰۱
    7 0
    درود بر خسروی آواز ایران استاد محمد رضا شجریان گرامی و درود بر استاد ادبیات فارسی ما محمد دولت آبادی... هر دو سلامت و تندرست باشند ان شاء الله. البته استاد محمد رضا شجریان این بیت را به همین شکلی که آقای دولت آبادی گفته اند خوانده اند. در آلبوم بیداد این بیت به این شکل خوانده شده است: «خیال حوصله بحر می‌پزد هیهات چه‌هاست در سر این قطره محال‌اندیش» درود بر محمد رضا شجریان نازنین درود بر محمود دولت آبادی عزیز
  • علی A1 ۱۷:۳۷ - ۱۳۹۷/۰۷/۰۱
    7 0
    سلام جناب دولت آبادی گرامی. شعری که نوشتید در کار استاد در آلبوم بیداد خوانده شده که استاد به درستی "خیال حوصله بحر میپزد" می گویند. لطفا منبع مورد نظرتان را بفرمایید.