شروع ضعیف یوسفی از همین اظهار نظر بود و بعد که ناامیدانه گزارشش را آغاز کرد. مشخص بود که او تیم ایران را دست کم گرفته و باور ندارد ملی پوشان ایرانی می توانند بازی را ببرند یا نهایتا مساوی کنند.
پیمان یوسفی در جریان بازی کار اصلی یک گزارشگر که گزارش بازی است را بارها فراموش می کرد و به اظهار نظرهایی می پرداخت که در آن لحظات روی اعصاب ملت بود،حرف هایی که البته حاوی اطلاعات جدیدی نبود و همه می دانستند.
او چند بار از بازی عقب افتاد. در جریان ویدیو چک اشتباه کرد بار اول که داور به سمت کی روش رفت تا او را آرام کند گفت که بالاخره ویدیو چک شامل حال ما هم شد و بار بعد که داور برای ویدیو چک رفت او گفت رفته که به کی روش تذکر دهد،یوسفی البته که بعدا این اشتباهات را تصحیح کرد اما نمی توان عقب ماندنش از صحنه های بازی را توجیه کرد.
جناب یوسفی در زمانی که تیممان از پرتغال عقب بود حس نا امیدی اش را بیشتر از قبل نشان داد و چند بار جمله:«کاری از دست بچه ها بر نمی یاد» را تکرار کرد.
در این باره خوب است به پست اینستاگرامی نیما شعبان نژاد بازیگر تلویزیون اشاره کنم که ریزبینانه نوشت:« «ما گل رو از پیمان یوسفی خوردیم با این میزان از انرژی منفی و عدم اعتماد به نفس.»
جواد خیابانی در بازی ایران اسپانیا جوری گزارش می کرد که قلب آدم از شدت احساسات از جا کنده می شد اما متاسفانه پیمان یوسفی هیچ نشانی از روزهای خوب گزارشگری اش نداشت.
البته که پیمان یوسفی عامل صعود نکردن تیممان به مرحله بعدی نیست اما نکته این است که صدا و سیما می توانست برای بازی به این حساسی و مهمی که خیلی ها آن را برای ایران بازی قرن می دانستند گزارشگر دیگری در نظر بگیرد تا بینندگان لذت بازی خوب تیم ملی را با یک گزارش به یادماندنی در خاطرات خود به یادگار داشته باشند.
نظر شما