بانوی سالخورده «کبری رحمتی» (ننه کبری) از فومن که با سختی فراوان و به همراه واکر ساعتها در صف رای دادن ایستاده و مشوق دیگران هم شده بود. پیرمرد دوست داشتنی مشهدی «مرتضی کافی» (عمو مرتضی) که دارایی اش از دنیا فالهای کاغذی حافظ است و بهترین جلوه مشارکت در انتخابات را به نمایش گذاشت. و نهایتا «سیده مهتاب نبوی» دختر شیرین سخن شیرازی که علیرغم نداشتن دو دست، رای اولی بود و رای داد.
هر یک حکایتی داشتند که به تفصیل برای رییس جمهور روایت کردند. اما صداقت، مناعت طبع و رضایت از زندگی، آرامش و اميد در چهره تک تک آنها موج مي‌زد. چشم هایشان ویترین اراده شان بود. و زبانشان معلم زندگی. می فهماندند که انسان‌های پیرامون ما، ماشين و ربات نيستند كه تسلیم اطراف خود باشند، جبر زمانه را بپذيرند و فرمانبر بی اراده باشند. آنها به نگاه سنگين جامعه براي تعيين جايگاه‌شان محدود نيستند و مرزهای پيشرفت را با نيروی خواستن، پشتكار و کار می پيمايند. آنها از قدرت خیر اندیشی شان و با نيروی ایمان و ممارست، معجزه می آفرينند.
گويی از دنيايی ديگر آمده‌اند. فرق آنها با بسياری از ماها، ایمان ناب به خداوند، دل صاف، امید بی پایان و زحمت براي رسيدن به روياهايشان است. همين می‌شود كه می‌آيند و رئيس‌جمهور با افتخار كنارشان افطار می کند و سخن می گوید. همین می شود که بدون دست، كتاب خلق می كنند و تفکر می آفرينند. برای آنها نقص عضو محدودیت نيست، بلكه رمز آزادی انديشه و رها شدن از دنيای محدود ماست. آنها آدمهای معمولی نيستند، چون هميشه دستان‌شان با دستان خدا گره خورده و دره‌های مشكلات را با صبر و امید به فردای روشنتر، پشت‌سر می‌گذارند. به صورت‌های زیبایشان در اين عكس دقت كنيد. آرامش ناب نگاهشان، مسحورتان می‌كند.
دختر با اراده شیرازی، سیده مهتاب نبوی، در بخشی از تازه ترین کتابش که به رییس جمهوری هدیه داد، آورده است:
«از همان ابتدای تولدم مثل آدمهای معمولی نبودم. خدا دستانم را از من گرفت تا از حصار منطق معمولی ها خارج شوم. وقتم را برای اثبات باورها و هدفها و توانایی هایم به معمولی ها صرف نمی کنم. تمام موفقیت هایم را مدیون این آزادی، هدیه ی بزرگ خدا هستم.»
آن شب، ما همه معمولی بودیم؛ میان یک مهتاب و صدها آدم غیر معمولی مثل او!
نظر شما