۰ نفر
۳۱ شهریور ۱۳۹۷ - ۱۳:۴۰

اینکه کجا مذاکره واجب است و کجا باید از آن پرهیز شود را که مداح نمی ‌داند. اینها مسائل سیاسی حکومتی است که باید بر اساس مصلحت مملکت و مردم درباره آن تصمیم گرفت.

سیدحسین موسوی‌تبریزی *

عزاداری برای امام حسین (ع) یک موضوع سیاسی و راهی است برای نشان دادن مظلومیت و لزوم مبارزه با ظلم. قرار است با این عزاداری عدالت طلبی، ایثارگری، شهادت طلبی و ... در جامعه افزایش پیدا کند چراکه اگر جامعه تشکیل شده باشد از انسان عدالتخواه باشد قطعا آن جامعه، جامعه ای پیشرو و مترقی خواهد بود.

در شرایط امروز اگر نه تنها مداحان بلکه منبری ها از امامان جمعه گرفته تا طلبه ها در محدوده احوالات اباعبدالله و توصیف ائمه اطهار بعد از عاشورا بپردازند می بینیم همه انها یک درس بزرگ است که باید به آنها توجه شود. رفتارهای سیاسی گونه‌ای که تنها برای امور دنیوی است نه در میان جوانان ایثار گری و گذشت خلق می کند و نه شهادت طلبی را در وجود انها بیدار می کند. متاسفانه همین مداحی ها را هم با روشی می خوانند که در آن نشانی از خواندن حماسی ندارد . بنابراین چطور می توانیم انتظار داشته باشیم چنین روش و منشی ما را به آزادگی برساند که امام حسین (ع) و 72 تن از یارانشان برای آن جان دادند.

قرار نیست مداحی از سیاست جدا شود اما وقتی قرار است این مداحی رنگ سیاست داشته باشد اولا باید درست خوانده شود و بر اساس روایات معتبر باشد که به ساحت حضرت اباعبدالله هم توهین نشود و مردم را دلزده نکنند و ثانیا به حقوق دیگران تجاوز نکنند. اگر نیت مداحی گفتن از منش امام حسین (ع) و ائمه اطهار است مسلم است که اولین تلاش امام حسین و معصومین حفظ حقوق مردم بوده است؛ حال اینکه در میان مداحی ها بخواهند به دیگران کنایه بزنند، توهین کنند از ساحت مقدس ائمه که در همه حال با ادب و احترام حتی با دشمنان خود صحبت می کردند به دور است. لذا این رفتارها را نمی توانیم به پای عزاداری برای امام حسین (ع) بگذاریم.

شاید بد نباشد نگاهی به تاریخ بیندازیم؛ سال 42 که در بحبوحه اعتراضات قرار داشتیم در تهران، تبریز و بسیاری از شهرهای دیگر عزاداری ها رنگ و بوی سیاسی داشت و مداحی ها به نوعی قیام 15 خرداد را قیامی عاشورایی معرفی می کردند و سال 56 این رویه و اعتراضات به اوج خود رسید و همه مداحی ها انقلابی بودند و حتی می تواند گفت از محرم بود که انقلاب ما پیروز شد بنابراین نمی توان گفت مداحی ها از سیاست جدا است اما قطعا باید مداحی ها را از فحاشی، اختلاف افکنی و تهمت زنی جدا کنند. ما باید از رفتارها و مداحی هایی که مردم را به جان هم می اندازد و جوانان را به دین بدبین می کند دوری کنیم که اگر این رویه صورت بگیرد و ما مداحی هایمان را از این رفتارهای سو پاک کنیم قطعا منفعت بسیاری برای ما خواهد داشت.

متاسفانه چند سالی است شبیه سازی های نامعقول جایی در مداحی ها پیدا کرده است به طوری که مخالف نظرمان را به طلحه و زبیر نسبت می دهند و موافق را امام علی (ع) و امام حسین (ع) توصیف می کنند؛ یا اگر با مذاکراتی موافق یا مخالف باشند برای به اثبات رساندن نظر خود مثال از تاریخ می آوردند که امام حسین(ع) صلح نکرد پس ما نیزنباید به این سمت پیش برویم؛ این چه شیوه دور از عقلی است که ما به کار بسته ایم؟ اگر نیت‌مان حرکت در مسیر ائمه اطهار است باید بدانیم امام حسین (ع) این غرض ورزی ها را حتی نسبت به دشمنش هم روا نمی‌داشت.

شرایط سیاسی هیچ کشور و دولتی یکی نبوده است چرا برخی تلاش می کنند مذاکرات امروز را به مذاکرات بیش از 1400 سال پیش پیوند بزنند؟ اینکه کجا مذاکره واجب است و کجا باید از آن پرهیز شود را که مداح نمی ‌داند اینها مسائل سیاسی حکومتی است که باید بر اساس مصلحت مملکت و مردم درباره آن تصمیم گرفت. آنهایی که در ذم مذاکرات می گویند چرا نامه حضرت امیر(ع) به مالک اشتر را به خاطر نمی آوردند و قتی ایشان فرمودند: «ای مالک هرگز دستی را که برای صلح به سوی تو دراز شد حتی اگر در اوج جنگ بودی قطع نکن و اگر عهدی بستی به آن وفادار باش». بنابراین باید مملکت بر مدار مصلحت و منافع کشور و مردم بچرخد حال اینکه عده ای نانشان در فحاشی و تحریم است طبیعی است که سنگ خودشان را به سینه می زنند.

* استاد حوزه و دبیر مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه قم

29216

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 806163

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
3 + 6 =

نظرات

  • نظرات منتشر شده: 1
  • نظرات در صف انتشار: 0
  • نظرات غیرقابل انتشار: 0
  • بی نام A1 ۰۴:۵۹ - ۱۳۹۷/۰۷/۰۳
    0 0
    چه عجب حرف حق شنیدیم