فرهاد عشوندی: با همه نقدهایی که شاید به سبک مدیریت فرد محور محمدرضا داورزنی وجود داشته باشد، در همین ابتدا می خواهم بگویم من یکی از آنهایی هستم که مدل مدیریتش را قبول دارم و می گویم برآیند نمره ای که این مدیر تکنوکرات می گیرد قطعا مثبت است. نیازی نیست یادآوری کنم که برای سنجش یکی مثل داورزنی کافی است نگاهی کنیم به والیبال او و قبل از آن به تیم های ورزشی اش در صنایع دفاع چون صنام و صا ایران.
با همه این ارادت و اعتقاد اما سئوال از مدیریت یکی مثل داورزنی هم اصلا نباید نادیده گرفته شود. محمدرضا داورزنی مدل خاصی در مدیریت دارد که خیلی جاها سبب شده برایش ضربه بخورد. او بالاخره یکی از بدنه مدیران سپاهی حاضر در ورزش است که از یک سو حامیان اصولگرایی خیلی قوی دارد اما از سوی دیگر در رزومه اش نزدیکی به تشکیلات کارگزاران غیرقابل کتمان است. دوستی دیرین و همکاری مستقیم با یاسر هاشمی از دوره فدراسیون سوارکاری تا همین امروز چیزی نیست که دوستان اصولگرایش حتی خیلی ساده با آن کنار بیایند. آری با این متر ، داورزنی مدیری تکنوکرات است اما در مدل اجرای کار او خیلی اقتدارگراست و کاملا در سیستم زیر نظرش مطلق گرا کار می کند و این مدلش شاید باعث می شود بسیاری از هم کاران هم وزنش بگویند خودخواهانه یا خودستایانه کار می کند و مثلا برای دبیر کمیته المپیک در اوج موفقیت کمترین رای را بیاورد.
او حالا مرد شماره دوی ورزش است و وقتی مشخص شد در این سمت در وزارت ورزش می ماند ، تصمیم گرفت فدراسیون والیبالش را رها کند. فدراسیون را به این امید رها کرد که آن را به یکی از صمیمی ترین یارانش می سپارد. ضیایی برای داورزنی تنها یک نایب رئیس نبود. او برایش یک هم رزم قدیمی ، یک رفیق دیرین بود اما حالا همین رفیق دیرین یکی از بزرگترین چالش های دوران موفق مدیریت داورزنی را برایش رقم زده است. این را حالا هم ضیایی و هم احتمالا داورزنی می توانند تکذیبش کنند اما شایعه اخیر درباره قرارداد یک برند تولید کالای داخلی که در دو سه روز گذشته خبرساز شده است ، دقیقا از دفتر کار رئیس فدراسیون والیبال بیرون آمده است. جایی که او گفته اسپانسر تهیه لباس های ما نه تنها برای مان آورده مالی نداشته ، که 4.5 میلیارد تومان هزینه در بر داشته است.
این قرارداد حالا از آن جهت جنجال ساز شده است که رسانه های منتقد می گویند امضای قرارداد با این برند داخلی در کمیته ملی المپیک برای تامین لباس های کاروان ایران در مالزی ، با سفارش وزارت ورزش اتفاق افتاده است. اینکه ایا مزایده ای در این زمینه برگزار شده یا نه سئوالی است که بی پاسخ مانده و می گویند کار دو طرف به شکایت و شکایت کشی قرار است برسد.
اتفاقی که به نظر باز کردن گره به دندان است. شاید با صداقتی و البته به طور همزمان با تیزهوشی و ذکاوتی که در داورزنی سراغ داریم ، او خیلی راحت تر می تواند این مشکل را حل کند تا کار به جدل نکشد.بی شک بسیاری از مردم هم داورزنی را در صورت ادای توضیحات ، بر این شایعات ارجح می دانند چون موفقیت های مدیریتی اش را با والیبال به خوبی لمس کردند و در یاد دارند.
اینکه سیاست وزارت ورزش در سال حمایت از کالای برند ملی باشد ، اتفاقا چه خوب است و اینکه تولیدی مجید ساعدی فر کیفیت لباس هایش خوب هستند هم اصلا غیر قابل کتمان! ولی نمی شود ورزش ایران برای تبلیغ یک برند ، هم به آدیداس پول بپردازد و هم به مجید! درحالی که در همه اعزام های چند ساله اخیر غیر از تامین رایگان لباس های المپیکی ، کمیته از این قراردادها عایدی مالی هم داشته است!
تازه از یاد نبریم که مروج اگرچه یک برند ایرانی است، اما دفتر مرکزی اش اصلا ایران نیست و در آمریکاست. تولیدی هایش هم احتمالا خود آقای داورزنی و سایر دوستان بهتر از یکایک ما می دانند که در چین است!
شاید همین برندهای چینی فیک و آل اشپرت و بقیه ای که به اسم برند خارجی چند سالی است هم پول می دهند و هم البسه تامین می کنند ، بیشتر در زیرزمین های منیریه اشتغال زایی کرده اند !
پس درچنین شرایطی چه خوب است آقای داورزنی خیلی شفاف بیانیه ای صادرکنند و توضیح دهند آیا واقعا برای تیم ملی بزرگسالان والیبال ایران در دو سال 4.5 میلیارد تومان هزینه خرید لباس شده است یا قرارداد تیم اصلی رایگان و همراه با پرداخت بودجه بوده است و برای سایر تیم ها لباس های با تخفیف خریداری شده که تفاوت این دو رقم ، احتمالا شده است میزانی پرداختی!
البته در همین بیانیه بهتر است درباره این مورد کمیته ملی المپیک و اینکه آیا به درخواست وزارت ورزش در ازای قراردادی که برایش پول پرداخت شده ، ترک تشریفات شده هم خیلی شفاف توضیح دهند تا هم ابهام ها برطرف شود .
256 41
نظر شما