۰ نفر
۳۱ اردیبهشت ۱۳۹۷ - ۰۸:۲۸
احساس مسئولیت در دنیای ارتباطات

مدتی قبل شبکه چهارم را می‌دیدم، درباره شعر و شاعری، و دیدم که یکی از میهمانان، شاعری گم‌نام را معرفی می‌کرد. من هم خواستم شاعر فقیه و دانشمندی در قرن سیزدهم هجری به نام علامه حاج‌ ملا محمداسماعیل فدایی‌کزازی را معرفی کنم. خواستم تلفن مجری، آقای اسفندقه را داشته باشم، از طریق ۱۱۸ شماره شبکه چهار را گرفتم، ولی متأسفانه کسی پاسخ‌گو نبود. بعد به روابط عمومی صداوسیما شماره ۱۶۲ زنگ زدم، مدتی مرا پشت خط نگه‌داشت که شما نفر شماره ۵ در انتظار هستید با تشکر از تماس شما، بعد شماره ۴ و تشکر از شما، تا رسید به نوبت من، گفت: متأسفانه کسی پاسخ‌گو نیست.

شما می‌توانید خود را به جای من بگذارید. آیا واقعاً در عصر ارتباطات باید این چنین باشد. این صداوسیما به عنوان مرکز مهم ارتباطی کشور است. نمونه آن در بسیاری از ادارات و مؤسسات دیگر هست و شما حساب کنید که چقدر وقت مردم در این زمینه بی‌نتیجه تلف می‌شود. تازه بسیار اتفاق می‌افتد که کسی هم پاسخ می‌گوید و بعد می‌گوید مسئول اصلی نیست و یا بدتر از این، شما را بد راهنمایی می‌کند. به‌ناگزیر اگر برای شما مهم باشد باید با این ترافیک سنگین به محل مورد نیاز بروید، تازه در آنجا یا مسئول مربوط نیست و یا باید در انتظار باشی تا پاسخ بشنوی، که در بعضی موارد پیش آمده که می‌گویند شما اصلا اشتباه آمده‌ای و باید جای دیگر بروی و دوباره از اول. جالب این‌که در همین زمان مراجعه، گاه مسئول مربوط، اگر البته در اتاق دربسته نباشد مشغول تلفن است و باید صبر کنی تا تلفنش تمام شود که البته ان‌شاءالله تلفن شخصی هم نیست. اما در همین هنگام می‌بینی تلفن زنگ می‌زند و شما باز باید منتظر باشی تا تلفن مراجعه‌کننده از راه دور تمام شود. البته این از نظر حقوقی هم قابل توجه است که آیا حق تقدم در پاسخ‌گیری با آنی است که از راه دور آمده و یا با آن‌که ناگهانی تلفن می‌زند.

در هرحال این‌ها حقوقی است که در دنیای ارتباطات تضییع می‌شود. سؤال این است که آیا در کشورهای پیشرفته هم چنین روال وجود دارد و یا این مربوط است به کشور ما. وخوب همین نارضایتی‌ها به دیگری و دیگران منتقل می‌شود و حاصلش بی‌نظمی و خشونت و از زیر بار مسئولیت در رفتن و قس‌علی‌ذالک. و با تأسف این شده است فرهنگ!

ما اگر به اخلاق اعتقاد داشته باشیم کدام قسمت این روند با اخلاق سازگار است؟ اگر به حقوق شهروندی پایبند باشیم، چگونه می‌توان آن را توجیه کرد؟ اگر به حقوق عمومی قائل باشیم باز اشکالات زیادی در این رابطه وجود دارد و و یا اگر به مرام و معرفت احترام می‌گذاریم چگونه می‌توانیم آن را بررسی کنیم؟ و یا به دین و مذهب معتقد باشیم که ضمان شرعی دارد و خود، حق‌الناس است که ابدا به آن توجه نمی‌شود.

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 772034

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
1 + 14 =