سختگیری ماموران پلیس که در آستانه ورودی وزارت خارجه مستقر شده اند عملا مانع ورود 3نفر از تیم رسانه ای می شود. تلاش اعضای سفارت هم به نتیجه نمی رسد و آنها پشت در می مانند.
ظریف و لاوروف بعد از خوش وبش های معمولی،پشت درهای بسته می روند تا مذاکراتشان را انجام دهند.
***
روسیه در افکار عمومی دنیا، متحد ایران به شمار می آید اما در داخل کشورمان،چنین خوشبینی به مسکو وجود ندارد.چهل وچندسال است نیروگاه اتمی بوشهر سرگردان مانده و سرمایه ها در آنجا زیر آفتاب گرم و هوای شرجی،بی استفاده است. همینطور، حافظه ایرانی می گوید همین چندسال پیش،وقتی قطعنامه تحریمهای ایران در شورای امنیت به رای گذاشته شد،روسها و حتی چینی ها نه تنها آن را وتو نکردند که به آن رای مثبت دادند.
به لحاظ تاریخی، روسیه ، و بعدا اتحاد جماهیر شوروی ، و باز هم دوباره روسیه، دوستان خیلی خوبی برای ایران نبوده اند. عهدنامه های ترکمانچای و گلستان کاملا به زیان ایران منعقد شدند. در زمان جنگ ایران و عراق بیشترین هواپیماهای جنگی ،توپولف ها و سوخوهای ساخت شوروی بودند. همین چندهفته قبل که امریکایی ها به سوریه حمله کردند، روسیه به عنوان متحدتهران در بحران روسیه،تنها واکنشش این بود که از آسیب ندیدن پایگاههای خودش ابراز خوشحالی کرد.
خاطرم هست چندسال پیش یکی از سفرای ایران گفته بود،ضربه هایی که از روسیه خورده ایم از غربی ها نخورده ایم. با این حال، این قاعده که هر کشوری بر اساس منافع خودش وارد معامله با دولتهای دیگر می شود،کاملا قابل فهم است. نباید انتظار داشت، روسیه زندگی اش را رها کند و بیفتد دنبال کار ما که هرجا لنگ شدیم مشکل مان را حل کند. روسها هر وقت لازم باشد متحد غرب و امریکا می شوند و هروقت منافع شان اقتضا کند هواخواه ما . اروپایی ها هم، همینطور.
به همین دلیل وقتی دلواپس ها با شنیدن نام روسیه قند توی دلشان آب می شود و از آن به عنوان کعبه آمال نام می برند، همانقدر خنده دار می شوند که غربگرایان گمان می کنند با اعتماد به امریکا راهی بهشت می شوند.
***
اینجور فکر و خیالها توی سرم می چرخد که خودم را به همراه تیم رسانه ای و البته وزیرخارجه کشورمان و همراهانش در سفارت ایران در روسیه می بینم. ظریف به جمع خبرنگارها می آید و با خوشرویی همیشگی اش جواب سوالها را می دهد.در هر پاسخی که می دهد به همان اندازه که صراحت را می توان یافت،محتاط بودنش را هم می شود مزه مزه کرد.
مذاکرات به روایت او خوب بوده و از مواضع همتای روس راضی است، با این حال نتیجه نهایی را همچنان به نشست بروکسل احاله می دهد.
خورش قیمه بادمجانی که در سفارت برای ناهار تدارک دیده اند،حال و هوای سفره های باصفای ایرانی را زنده می کند. سفره هایی که غذاهایش نه فقط محصول دستپخت مثال زدنی بانوان ایرانی، که نتیجه جاری شدن عشق و صفای زندگی در سفره پرمحبتی است که غذا تنها بهانه ای است برای دورهم جمع شدن.
***
بعداز ظهر، فرصتی دست می دهد تا به میدان سرخ معروف مسکو سری بزنم. با پای پیاده از هتل تا آنجا کمتر از 15دقیقه است.دیدن کاخ کرملین در یک سو و ساختمان کا.گ.ب در سوی دیگر،کوهی از آنچه را در تاریخ در باره روسیه و شوروی خوانده ام بر سرم آوار می کند. با این حال دوست ندارم ذهنم را درگیرشان کنم. چشمانم را به تماشای توریستهایی که از جاهای مختلف آمده اند و چینی هایی که فراوانی بیشتری دارند،عادت می دهم. قرار گرفتن در قاب چندعکس به همراه دو دوست رسانه ای را ضمیمه بقچه خاطراتم از مسکو می کنم و به اتفاق آنها به هتل برمی گردم.
***
نگاه از پنجره کوچک هواپیما به خیل طیاره هایی که جلوی چشمانم رژه می روند،آخرین تصاویری است که در ذهنم نقش بسته است. هواپیماهایی با آرم بویینگ و ایرباس که هواپیماهای ساخت روسیه در بین آنها گم وگور است. فلاش بک می زنمبه چندساعت قبل که در چنددقیقه قدم زدن در اطراف وزارت خارجه مسکو، تنها و تنها یک اتومبیل ساخت روسیه دیدم که از عمرش دست کم 40سال می گذشت. بقیه هر چه بود بنز و بی.ام. و و فیات و تویوتا و فولکس و پورشه و نیز شورلت امریکایی.
جمله کوتاه خلبان که از "تیک آف" خبر می دهد، به معنای آن است کههواپیما، آسمان روسیه رابرای رسیدن به بلژیک می شکافد.
ادامه دارد
