پیش از برگزاری جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه بارها و بارها به این موضوع اشاره شد که تیم ملی ایران در فضای جام جهانی سیر نمی کند.
آن فضا بیشتر، فضای قهرآمیز توام با تنش و درگیری بود و سرمربی تیم ملی و بازیکنان را تحت فشار قرار می داد.
برای تیم ملی در جام جهانی خواب ۳ شکست سنگین و تحقیرآمیز دیده شده بود که البته با برگزاری رقابت ها و درخشش تیم ما، نقشه های شوم نقش بر آب شد.
چند ماه پس از جام جهانی اما همچنان سوال این است که فضای امروز، فضای مناسب جام ملت هاست؟ یعنی تیم ملی ایران در چنین فضایی سیر و سیاحت می کند؟
پاسخ بی گمان منفی است؛ در فوتبال ما چیزی تغییر پیدا نمی کند و در بر همان پاشنه می چرخد. تهمت ها به کارلوس کی روش و دعوت او به رینگ خونین، به همان غلظت همیشگی است.
ایرادها به فهرست تیم ملی که طبعا هرگز باب سلیقه همه نیست به طرز عجیبی بیشتر شده؛ تا جایی که گاهی وقت ها از خود سوال می کنیم چه لذت و سودی در ناکامی تیم ملی کشور است که بعضی ها شیفته رخ دادن این اتفاق هستند؟
صرفا رفتن کی روش و کله پا شدن این مربی، مایه مباهات آن عده همیشه غرغرو است یا اساسا با تیم ملی کشور خود مشکل دارند؟ این سوالات را بارها برای خود مطرح کرده ایم و به پاسخی قانع کننده نیز نرسیدیم.
ذهن شما را هم بیش از این درگیر این مسائل نمی کنیم. فقط خواستیم مختصر بگوییم هر بار قرار است تیم ملی یه یک تورنمنت بزرگ برود، از چند ماه قبل توپخانه ها و بنگاه های خبری علیه آن شورش می کنند!
کسب و کار عده ای لابد در این است که تیم ملی دست خالی از جام ملت های آسیا به ایران برگردد؛ در این صورت آنچه در این ۸ سال به عنوان یک رفرم در فوتبال ملی تلقی شده به طور کلی نیست و نابود خواهد شد...
* نکته: منتشر شده در سایت خبرورزشی
نظر شما