از نظر مک لوهان وسایل ارتباطی گرم همچون نشریات چاپی و رادیو، پیام‌های خود را به نحو کامل ارائه می‌دهند و آهن گداخته‌ای را می‌مانند که نقش خود را بدون کم و کاستی بر جای می‌گذارند و در مقابل، رسانه‌های سرد مانند تلویزیون ارائه کننده پیام‌های ناقصی هستند که تلاش ذهنی خاصی را از جانب گیرنده پیام برای تکمیل لازم دارند، بنابرین فضا را برای مشارکت بیشتر مخاطب فراهم می‌کنند.
تفکیک اینکه جذابیت تماشای مسابقات فوتبال آنهم از نوع جام جهانی‌اش تا چه میزان مدیون این ورزش خاص است و چه بخشی از آن با ویژگی‌های رسانه سرد مرتبط است؟ آن هم به سبک آماری که در پایان هر مسابقه در مورد درصد مالکیت هر تیم بر توپ و غیره ارائه می‌شود، امری غیر ممکن است و البته در صورت امکان فایده‌ای هم ندارد. آنچه اهمیت دارد اینکه هر چهار سال در این ایام حدود یک‌ماه همه رویدادهای ریز و درشت در برابر نگاه‌مان به حاشیه می‌روند و روبروی پرده شیشه‌ای به جدال ساق‌های استوار روی مستطیل سبز خیره می‌شویم. در لحظات حساس از جای‌مان نیم خیز شده، گاه فریاد شوق سر می‌دهیم و گاه با آهی سرد، حسرت و خشم را فرو خورده و دوباره بر جای می‌نشینیم. مانند همین دوره که با ناامیدی، آرزو و انتظاری ناممکن برای صعود تیم ملی کشورمان از گروهی که به مرگ موسوم شده بود، خیابان‌های شهر را به خلوت و سکوت واگذاشتیم و به تماشای بازی نشستیم اما از جنگندگی، همت، تلاش جمعی بازیکنان تیم ملی‌مان چنان غافلگیر شدیم که در میانه، صعود از گروه هم دور از انتظار نبود و سرانجام نتیجه مساوی در آخرین بازی گرچه خداحافظی از جام بود اما فریاد شادی‌مان دوباره سکوت شب را شکست.
این روزها بار دیگر به شوق آنچه هنوز از جام باقی مانده چشم و دل از جعبه جادو نگرفته‌ایم تا مجموعه آن شور و تحرک در امتداد خطوط سفیدی که چمن سبز را کادر گرفته‌اند، به حریم خانه‌های‌مان راه یابد تا همراه با اشک‌ها و لبخندهای‌مان، سرمای رسانه سرد در مقابل گرما و جست و خیز سرخوشانه و کودکانه 22 بازیکن رنگ ببازد.
57243
نظر شما