آزمایشات کلینیکی کورتیزول یک معیار برای اندازه‌گیری استرس فیزیکی و احساسی در اختیار پزشکان قرار می‌دهد تا عملکرد هیپوفیز و غدد فوق کلیوی بیمار را بررسی کنند. اما روش‌های فعلی اندازه‌گیری کورتیزول به چندین روز زمان نیاز دارند.
اندازه‌گیری کورتیزول با چالش ویژه‌ای همراه است. معمولاً حسگرهای زیستی بار مثبت و منفی مولکول‌ها را اندازه‌گیری می‌کنند؛ اما کورتیزول فاقد بار است. برای حل این مشکل محققان از غشایی استفاده کردند که تنها با کورتیزول پیوند برقرار می‌کند.
زمانی که عرق از سوراخ‌های موجود در برچسب وارد آن می‌شود، کورتیزول توسط غشا جذب‌شده و یون‌هایی مانند سدیم و پتاسیم از غشا عبور می‌کنند، مگر این‌که این یون‌ها توسط کورتیزول مسدود شده باشند. درواقع این حسگر زیستی همین یون‌های مسدود شده را اندازه‌گیری کرده و بر اساس آن میزان کورتیزول را محاسبه می‌کند.
محققان امیدوارند با توسعه این فناوری بتوانند از آن برای تشخیص چندین نشانه زیستی به‌صورت هم‌زمان بهره بگیرند. گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Science Advances منتشرشده است.
5656
نظر شما