در ۱۷ ژانویه سال ۱۹۶۱ ژنرال دوایت آیزنهاور ( Dwight D. Eisenhower ) - سی و چهارمین رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا - در آخرین پیام خداحافظی خود سخنانی را به زبان آورد که برخی تحلیل‌گران معاصر آن را مهم‌ترین «هشدار» تاریخی از سوی بالاترین مقام سیاسی آمریکا به شهروندان این کشور نامیده‌اند.

در آن شب٬ تصویر این ژنرال پنج ستارهء ارتش آمریکا در پشت میز ریاست‌جمهوری از تلویزیون‌های سیاه‌ و سفیدِ آن زمان در تمام خانه‌ها و رستوران‌ها و مغازه‌های کشور پخش می‌شد و صدای او هم‌زمان از دستگاه‌های رایو به گوش شهروندان می‌رسید.

آیزنهاور پس از تاکید بر لزوم حفظ «تعادل» در تمام برنامه‌ها و سیاست‌های ملی؛ میان هزینه‌‌ها و موفقیت‌ها٬ نیاز‌ها و خواسته‌ها٬ حقوق و مسئولیت‌ها٬ عمل‌کرد امروز و تدبیر فردا٬هشدار اصلی خود ر این‌گونه آغاز کرد:

« تا قبل از جنگ‌های اخیر جهانی٬ آمریکا صنعت اسلحه‌سازی نداشت. در هنگام جنگ٬سازندگان وسایل کشاورزی - فعالیت‌های روزمرهء خود را متوقف می‌کردند - و به میزان نیاز شمشیر و وسائل جنگی می‌ساختند..»

«...اما امروز دیگر نمی‌توانیم امنیت‌ملی‌مان را به شیوهء سابق تامین کنیم. به همین دلیل مجبور شدیم یک صنعت نظامی دائمی با ابعادی وسیع بوجود آوریم...»

«...در حال حاضر ۳.۵ میلیون مرد و زن آمریکایی مستقیماً در این صنعت دفاعی مشغول‌اند و ما امروز سالانه تنها در دستگاه نظامی‌مان بیش از ارزش خالص مجموع تمام شرکت‌های آمریکایی خرج می‌کنیم...»

«.. ازدواج میان یک ساختار سترگ نظامی و یک صنعت عظیم اسلحه‌سازی پدیدهء جدیدی در تجربهء تاریخی آمریکاست...»

«...نفوذ کلی آن در تمام حوزه‌های اقتصادی٬سیاسی و حتی معنوی در تمام شهرها و ایالت‌ها و نهادهای دولتی احساس می‌شود. ما اهمیت این مجموعه را درک می‌کنیم اما نباید از مخاطرات بزرگ آن غافل بمانیم...»

«...تمام نیروی کار٬ منابع و معیشت ما به آن وابسته شده و همچنین کل بنیان و ساختار جامعه‌مان. ما امروز در نهادهای دولتی وظیفه داریم که از هرگونه نفوذ ناعادلانه - خواسته یا ناخواستهء - این متجمع‌‌نظامی‌صنعتی (Military Industrial Complex) جلوگیری کنیم...»

«...ما می‌خواهیم دموکراسی برای تمام نسل‌های آینده‌مان باقی بماند٬ نه این‌که روح ورشکستهء فردا شود»

امروز نزدیک به ۶۰ سال از این هشدار می‌گذرد. دونالد ترامپ رئیس‌جمهور آمریکا شده. ترس ِآیزنهاور از تبدیل شدن دموکراسی به «روح ورشکستهء فردا» تحقق یافته.

متجمع‌‌نظامی‌صنعتی آمریکا که در آن زمان ۳.۵ میلیون شهروند در آن شاغل بودند امروز با بوجه سالانهء ۷۰۰ میلیارد دلار بخش عظیمی از منابع ثروت این کشور را به خود اختصاص داده و با ۸۰۰ پایگاه نظامی در سراسر جهان پنجه به قاره‌های دیگر افکنده.

امروز در کشور آمریکا با جمعیت ۳۲۵ میلیون نفر٬ ۳۵۷ میلیون اسلحهء گرم در خیابان‌ها و مدارس و مراکز خرید و خانه‌ها٬ سالانه بیش از ۷۰ هزار قربانی به صورت کشته یا مجروح به‌جا می‌گذارند. و لابی‌های پر نفوذ شرکت‌های اسلحه‌سازی - مانند NRA (انجمن ملی اسلحه) - علیرغم حجم عظیم مطالبات مردمی - از هرگونه تغییر در قوانین در جهت سخت‌گیری در خرید و فروش اسلحه ممانعت می‌کنند.

و در خارج از کشور٬ به اعتراف رئیس‌جمهور کنونی آمریکا٬ تنها در جنگ‌های اخیر خاورمیانه ۷ تریلیون دلار از جیب مالیات‌دهندگان آمریکا و به کام شرکت‌های اسلحه‌سازی هزینه شده است و میلیون‌ها کشته بر زمین‌های سوخته برجا گذاشته است.

امروز مردم جنگ‌زدهء خاورمیانه و مردم خشونت‌زدهء آمریکا و تمام ملت‌هایی که در اضطراب مدام جنگ‌های مستقیم و نیابتی آمریکا زندگی می‌کنند٬ یک دشمن مشترکی دارند: «متجمع‌‌نظامی‌صنعتی» آمریکا که شش دههء قبل آیزنهاور در موردش هشدار داده بود.

در ۲۴ ماه مارس امسال (۲۰۱۸) - در پی آخرین حادثهء تیراندازی در مدرسه‌ای در ایالت فلوریدا - جریانی از دل جامعهء خشونت‌زدهء آمریکا ناگهان برخاست و ابراز وجود کرد: جنبش دانش‌آموزان دبیرستانی.



جنبش دانش‌آموزان دبیرستانی آمریکا که در روز ۲۴ مارس امسال راهپیمایی چندصد هزار نفرهء March For Our Lives را به‌راه انداختند یک شعار دارند «enough is enough» (دیگر کافی است!)

این نوجوانان آمریکایی که اکثراً متولدین هزارهء سوم هستند نه به هیچ جناح سیاسی وصل‌اند و نه تحت نفوذ هیچ لابی قدرتی قرار دارند و نه به هیچ منبع ثروتی وابسته‌اند. آن‌ها از خشونت درون جامعه‌شان به ستوه آمده‌اند. برای حفظ جان‌شان مبارزه می‌کنند. ارزش‌هایشان نوع‌دوستی٬ رواداری٬ عدالت‌خواهی و صلح‌طلبی است. ابزار کارش هشتگ‌های شبکه‌های اجتماعی است. اما عزم‌شان قوی و فریادشان تنین‌انداز است...(ادامه در زیر)

در تظاهرات ۲۴ مارس اِما گُنزالس (Emma Gonzales) - از فعالین نوجوان جنبش دانش‌آموزی - در برابر جمعیت هزاران نفری بر روی سکوی سخنرانی رفت. او سخنان خود را با یادی از دوستان کشته شده‌اش در تیراندازی اخیر آغاز کرد٬ سپس ناگهان صحبت‌هایش را قطع نمود و به مدت ۴ دقیقه در حالی که اشک در چشمانش حلقه زده بود در سکوت فرو رفت و با نگاهی نافذ و مصمم و خشمگین به جمعیت خیره شد.

جمعیت نیز در سکوتی مطلق فرو رفته بود و تنها صدایی که شنیده می‌شد نفس‌‌های سنگین و پی‌د‌ر‌پی اِما از پشت بلندگو بود.

امروز این سکوت معنی‌دار جوانان آمریکا و این صدای نفس‌های سنگین‌‌شان که از عزم زنده ماندن در برابر هیولای اسلحه‌ساز حکایت دارد٬ همان سکوت و نفس‌های سنگین ملت‌های خاورمیانه است که در برابر همان هیولا ایستاده‌اند. این‌ها متحدین ما در دل آن جامعه هستند.

 

2/آپریل/2018

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 771934

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
3 + 3 =