همواره در سفرهایم به عراق، سعی بر این داشته‌ام که هر از چندگاهی به دیدار از مراجع عظام و شخصیتهای علمی حوزه هزار ساله نجف اشرف، شتافته و ضمن بهره از حضور این شخصیتهای بزرگ ووالامقام ، که طبق روایت مشهور ، مجالسة العلماء عبادة، علاوه بر تشریح فعالیت‌های عمرانی و بازسازی و خدماتی و قرار دادن این بزرگان در ریز اقدامات انجام شده ونیز در حال انجام به آستانه‌های مبارک، از نظرات و دیدگاه‌های آنان در زمینه‌های گوناگون، بهره وافری برده و می‌برم.
در این سفر علاوه بر شرفیابی به حضور مراجع عظام ، از آنجا که مدتی بود موفق به حضور در بیرونی بیت معزز ووالامقام بحر العلوم نشده بودم ، از فرصت بدست آمده کمال بهره برداری را کرده وپیش از تشرفم به حضور آیة الله العظمی فیاض که همواره به چند انگیزه ، سعی در ملاقات باحضرتش را دارم که یکی از آنها ، هم دوران وهم دوره بودن معظم له با مرحوم پدرم ،شهید آیة الله حاج شیخ احمد انصاری است وگاه در لحظاتی که خدمت این مرجع وشخصیت علمی که با دنیایی از تواضع وفروتنی وسادگی همراه است ، خاطراتی را از مرحوم پدرم وویژگیهای ایشان ، نقل کرده که ناخودآگاه مرا به نیم قرن پیش باز می گرداند.
گفتنی است که ساده زیستی وتواضع وفروتنی ،در روحانیون ومراجع وشخصیت های حوزه علمیه نجف اشرف نهادینه بوده وهمواره این خصلت، زبانزد خاصً وعام می باشد ، بطوری که اغلب ایرانیانی که برای نخستین بار خدمت این شخصیتهای والامقام علمی شیعه در نجف اشرف می رسند ، مجذوب این شرایط وسادگی وتواضع وفروتنی آنان می گردند. در هر صورت پیش از دیدار با آیة الله فیاض ، از آنجا که شب پنجشنبه بوده وطبق رسم سالیان دراز وشاید بیش از یک قرن ، مجلس روضه وذکر مصیبت چند دقیقه ای در بیت مرحوم علامه بحر العلوم برقرار می باشد وتعدادی از شخصیت های حوزوی ونیز برجستگانی از بیت مرحوم آیة الله حکیم ره وبحر العلوم در آن حضور بهم می رسانند ، عازم این مکان شدم وساعتی را در این بیت معظم ،درنگ کرده ومحضر آیات سید محمد علی بحر العلوم وسید جعفر حکیم وحجًت وخرسان وبرخی دیگر از فضلا را درک کرده وبه گفتگو ومصاحبت با این عزیزان ، که یادگاران بزرگانی همچون آیة الله شهید سید عبد الصاحب حکیم وشهید آیة الله سید عزًی بحر العلوم وشهید آیة الله سید علاء بحر العلوم که هریک از دوستان وهم دوره های مرحوم پدر شهیدم بشمار می آیند ، سپری نمودم.
این خانه از روحانیت وصفای خاصًی برخوردار بوده ودر آن بارها خدمت مرحوم علامه سید محمد بحر العلوم رسیده واز نقطه نظرات ایشان بهره گرفته ومجلس وسخنان وخاطراتش ، از یاد رفتنی نمی باشد. یاد وخاطره اش گرامی باد.
بر روی یکی از دیوارهای این مکان ،عکس های نزدیک به بیست شهید از خاندان بحر العلوم ، زینت مکان گردیده بود که این شهدا همه پیر وجوان ، حوزوی وغیر حوزوی ، یکی از هزاران سند جنایات حکومت صدام در عراق بشمار می آید. در چهره این شهدا ، لحظاتی درنگ کرده وخاطرات فراوانی را از این شخصیتها که اغلب آنها را می شناختم ومحضرشان را درک نموده بودم ، در ذهنم به گردش در آمد وصدا وحرکات وسخن گفتنشان در گوشم ، طنین انداخت.
یاد وخاطره این ستارگان شهید حوزه نجف اشرف را با خواندن فاتحه ای در جمع ، زنده کرده وبه روان پاکشان ، درود فرستادم.
آنگاه به دیدار با مراجع معظم نجف اشرف ،که همواره از وسعت دید فکری وسیاسی واجتماعی وجزاینها ، علاوه بر تخصص خود که در فقه واصول وکلام ورجال ودیگر علوم حوزوی بوده ، داشته ودر این راستا همواره زبانزد بوده اند، شتافتم ، که این ملاقاتها ، سه ساعت بطول انجامید. در این ایام که عراق در آستانه انتخابات مجلس وتشکیل دولت جدید است ، بار سنگینی را مراجع ، به ویژه حضرت آیة الله العظمی سیستانی بدوش کشیده ، وملًت خسته ورنجور وشهید داده عراق در این شرایط ، با تکیه بر رهنمودهای مرجعیت ، به دنبال کسب تکلیف شرعی خود هستند ، که در این هنگام بود که چهره نگران وخسته این بزرگان را با وجود مسوولیتهای گرانسنگشان ، وروبرو بودن روزانه با درد ورنج ومحرومیتهای ملت ستم کشیده عراق ، اکنون در برابر سیل پرسش ملت قرار داشته که وظیفه شرعی خویش را جویا بودند.
احساس نمودم که هریک در برابر کوهی از مشکلات وسیاست بازی های احزاب گوناگون عراق قرار داشته ، واز آنجا که تکلیفی را در راهنمایی مردم ، بر دوش خویش احساس می نمایند ، شرایط را بر این کهنسالان وآینده دیدبانان اسلام وکشور ، دشوارتر وحساس ،تر نموده است.
پس از ملاقاتم با مراجع عظام نجف اشرف واستفاده از محضر پر فیضشان وبهره از نکته سنجی ها ودقت هایشان ، وشگفت زده از اطلاعات دقیق آنان نسبت به ایران ورخدادهایش ، تا آنجا که گویی خود در ایران زندگی کرده وتمام روزنامه ها واخبار روزانه را دنبال می کنند!! وگاه احساس نگرانی آنان از برخی عملکردها واظهار نظرها ، وانتقاد از ورود بزرگان در هر صغیره وکبیره ! وابلاغ پیام هایی بسیار مختصر وسربسته که دنیایی از مفاهیم وحقایق در آن نهفته بود ، محضر این بزرگان را درک نمودم وپس از دیدارم با مراجع نجف اشرف ، که همواره مورد لطف ومحبت وبزرگواری آنان قرار داشته وخدمت هریک از این رموز واسطوانه های نه تنها شیعه، بلکه اسلام وانسانیت ، ساعتی را شرف حضور داشتم ، در پایان شب همچون رسم همیشگی خود که در آغاز روز وپایان آن ،به زیارت مرقد مولی الموحدین رهسپار می گردم ، به سوی حرم با صفای امیر المومنین ع ، شرفیاب شده وپس از زیارت وسر بر آستان ملائک پاسبان یعسوب الدین نهادن ، به رواق حضرت ابوطالب ع گام نهادم واز روح وصفایی که در جای جای این آستانه حاکم است ،وتوگویی که در بهشت روی زمین گام برداشته وبهتر بگویم پرواز می کنی ، بر مزار بزرگان آرمیده در این فضا ،از مراجعی که چند دهه پیش همچون مرحوم آیة الله العظمی سید محمود شاهرودی که توفیق درک محضرشان را داشته ، تا مرحوم آیة الله العظمی حاج شیخ جعفر شوشتری ، آیة الله العظمی حاج شیخ عبد الله مازندرانی ،ومرحوم آیة الله العظمی میرزا محمد حسن آشتیانی ودهها ستاره وشخصیت دیگری که در این فضا بخاک سپرده شده اند ، فاتحه ای خوانده وچنین در ذهن خود می اندیشیدم که این بزرگان ، همچنان که در دوران حیاتشان ، سربازان وسر سپردگان آستان امیر المومنین ع بودند ، به هنگام وفات نیز ، پیرامون قبر مطهر حضرتش ، همچون در دوران حیاتشان ، بسان سربازی فداکار ، سر بر تیره تراب نهاده واز برگات ورشحات معنوی این بخش از بهشت ، خوشه چینی می کنند.
راستی که توفیق، رفیقی است که به هرکس ندهندش
روحشان شاد و یادشان گرامی باد.
در این هنگام بود که بیاد آوردم در سال ۱۳۸۳هجری ، مرحوم مهندس حسین لر زاده برای ترسیم نقشه تجدید بنای مسجد کهن خضراء ، به نجف آمده ودر بام این مسجد ، نقشه وطرح اولیه را ترسیم نمود ، مرحوم پدرم شهید آیة الله حاج شیخ احمد انصاری ، ایشان را به مسجد بالاسر ودالانی که در این بخش وجود داشت وبه ( سوباچط ) مشهور بود ، آورده وایشان نقشه بازسازی و اتصال این بخش به حرم مطهر را به عهده گرفت که متاسفانه با مخالفت شدید وزارت اوقاف آن هنگام روبرو گردید.
در این فضا گام برداشته وآن لحظات را وپدرم را بیاد آوردم.
در این رواق که از پیش به مسجد بالاسر شهرت داشت که خود حکمتی در این نام نهفته است ، جایگاه درس نیای خود ، مرحوم میرزای نایینی بود وچه شخصیت هاوستارگان بزرگی از محفل درس آن بزرگ همچون آیات میلانی وسید جمال گلپایگانی وجمالی کاظمینی وشیخ حسین حلًی وعلامه طباطبایی وخویی و اآقا نجفی همدانی ودهها بلکه صدها ستاره ، تربیت یافتند وحوزه های علمیه شیعه را پس از استاد خود ، میرزای نایینی ، از فقه واصول مکتب اهل بیت علیهم السلام ،سیراب نمودند وتا کنون نیز ، شخصیت ها ورموز برجسته حوزه های علمیه شیعه ، هنوز در کنار خوان گسترده این بزرگ مرد ، نشسته واز علوم جعفریه او ، به دیگر ستارگان وسربازان امام زمان ع ، بهره رسانی می کنند.
لحظاتی را در این فضا درنگ کرده وبر نیای خود ، میرزای نایینی ودیگر بزرگان خفته در این مکان مقدس ، فاتحه ای خوانده وبه نیابت از روح گسترده این بزرگان ، سلامی به مولایشان ومولای هر مومن ومومنه ، تقدیم داشتم وگام به برون از حرم نهادم وفاتحه ای بر ارواح آرمیده در این فضای مطهر ، که همچون سربازان وفادار ، در پیرامون مرقد مولایشان ، همچون نگهبانانی آماده به خدمت ، قرار گرفته اند ومنتظر ظهور امام موعود ع بوده که با ندای ( أنا المهدی المنتقم) بپا خیزند وگام در رکابش نهند وبه دنبال حضرتش ، جهان را به داد وعدل بگسترانند، تلاوت نمودم.
تنها در این مکان است که شخص از آرامش خاصی برخوردار شده ودر پایان زیارت ، همچون معمول ، به ایوان مقبره نیای خویش ، مرحوم میرزای نایینی رفته وپس از خواندن فاتحه بر روح این بزرگ ودیگر بزرگان مدفون در این آستانه مقدس ، لحظاتی را بادرونم خلوت کرده واز روح بزرگ صاحب این مقام ، در خدمتگزاری وخادمی به اعتاب مقدسه ، دست طلب ونیاز دراز نمودم.
بامدادان همچون همیشه ، پس از زیارت بارگاه علوی وبهره از رشحات روحی ومعنوی این مکان ، که دیده ودل هیچگاه یارای خارج شدن از این فضا را به انسان نمی دهد ، با گامهایی سنگین که تو گویی وزنه هایی به پای انسان بسته شده است ، قدم از دروازه قبله گاه این آستان به برون نهاده ورو به سوی سرزمین مقدس فرزند شهیدش ، سالار شهیدان ، حضرت اباعبد الله الحسین ع ، یعنی کربلای معلا نهادم.
از پس سقوط نظام بعث در عراق ، که توفیق همچون درازای تاریخ گذشته ، یار ایرانیان وشیعه این مرز و بوم بوده ومی باشد که باید همواره شکرانه به درگاه الهی را بجای آورده واز نعمتی که بدون تردید در نتیجه نظر کردن امامان معصوم ع ، وبه ویژه
صاحبان اعتاب مقدسه در عراق علیهم السلام به ما ایرانیان در طول تاریخ داشته اند ، توفیق باز یار گردیده وایرانیان در بازسازی اعتاب مقدسه ، این قطعات بهشت روی زمین را عهده دار شدند وباگذشت بیش از یک دهه از این فرصت بدست آمده ، جبران چندین دهه محرومیت از خدمتگزاری را این ملًت بیدار وعاشق اهل بیت بجای آورده وبا بوجود آوردن ستادی گسترده که در جای جای پهنه اسلامی ایران ، شعبه ای از آن وجود دارد ، هشتاد ملیون ایرانی عاشق ومخلص ، از غنی وفقیر ، از تقدیم یک آجر تا تقدیم ملیونها بند خاتم صندوق قبور مطهر وفرش ولوستر وجز اینها ، با دل جان بدان ارزانی داشته واین ملًت همچون همیشه ، عشق واخلاص ووفاداری خود به اهل بیت رسول خدا ص را به اثبات رسانیده وگوی سبقت را از دیگران ربوده اند.
احداث صحن حضرت فاطمه ع به وسعت دویست وبیست هزار متر مربع در نجف اشرف ، ترمیم خشت های گنبد مطهر امیر المومنین ع پس از گذشت سه قرن از احداث آن وبرای نخستین بار در تاریخ ، مسقف نمودن فضای پیرامون صحن مطهر علوی ، احداث رواق حضرت ابوطالب ع در کنار وبالا سر مرقد علوی ، ساخت ضریح مطهر حسینی ،احداث رواق پیرامون حرم حسینی وایجاد فضای زیارتی برای هزاران زائر زن ومرد ، احداث صحن مطهر حضرت زینب سلام الله علیها که پس از پروژه صحن حضرت فاطمه ع در نجف ، از بزرگترین پروژه های توسعه در اعتاب مقدسه عراق در طول تاریخ بشمار می آید،
پروژه تجدید طلای گنبد مطهر امامین همامین کاظمین ع ، پروژه مطلا وآذین نمودن مناره های کاظمین ع وپروژه های مهم وگسترده صحن ورواق وفضای سرداب سامراء که در نوع خود در تاریخ بی نظیر می باشد ودهها پروژه دیگر در اعتاب مقدسه یاد شده ونیز مزارات شریف عراق ، همچون حضرت سید محمد وکمیل ودست بکار شدن در پروژه های مزار دو پیامبر مدفون در نجف ، یعنی هود وصالح علیهما السلام وتقدیم خدمات بی نام ونشان فراوان دیگری در پروژه های پیرامون اعتاب مقدسه وایام زیارتی به ویژه اربعین حسینی در طی سالهای گذشته ، همه وهمه از توفیقات ملًت مسلمان وشیعه وفادار ایران بوده که عمده این خدمات ماندگار ، در سازمانی بنام ستاد بازسازی اعتاب مقدسه وبا وجود شخصیت های مخلص وعاشق در این ستاد که اغلب بصورت داوطلبانه ، این افتخار خدمت نصیبشان گردیده وگاه ماهها ، به دور از خانواده ، عاشقانه در این سرزمین مقدس به خدمت مشغول وگذران روزها وساعتها را در این فضای مقدس ومطهر حسً نکرده وجایگاهشان الحقً حسرت خوردنی است.
بار الها بر توفیقاتشان بیفزای
به هر تقدیر رو به سوی بارگاه مطهر حسینی ع نهاده وپس از زیارت از جایگاههای مطهر در این آستانه ودرک فیض از این بهشت روی زمین ، به دیدار تولیت سخت کوش این آستانه ، حضرت حجة الاسلام والمسلمین حاج شیخ عبد المهدی کربلایی رهسپار شدم وساعتی را در خدمت این بزرگ مرد ، سپری کردم.
ادب وتواضع وفروتنی وخدمتگزاری این مرد ، زبانزد است. رفتار او خود نشانده این ویژگی است که اختیار او از سوی صاحب مقام ، اختیاری بس بجا ولیاقت مدارانه می باشد. وی هیچگاه حاضر نمی باشد که او را با القاب خطاب کنند وتنها خادم الحسین را نام ولقب خود قرار داده است که وه چه عنوانی را با خود همراه دارد.
ایشان علاوه بر عهده دار بودن این جایگاه رفیع ، نماینده ویژه وسخنگوی حضرت آیة الله سیستانی در عراق بشمار می آید که نماز جمعه های او وسخنرانی هایش به ویژه در شرایط حساس عراق ، همواره مورد دقت سیاستمداران وتحلیل کنندگان داخلی وخارجی عراق بشمار می آید.
پروژه تجدید طلای گنبد مطهر امامین همامین کاظمین ع ، پروژه مطلا وآذین نمودن مناره های کاظمین ع وپروژه های مهم وگسترده صحن ورواق وفضای سرداب سامراء که در نوع خود در تاریخ بی نظیر می باشد ودهها پروژه دیگر در اعتاب مقدسه یاد شده ونیز مزارات شریف عراق ، همچون حضرت سید محمد وکمیل ودست بکار شدن در پروژه های مزار دو پیامبر مدفون در نجف ، یعنی هود وصالح علیهما السلام وتقدیم خدمات بی نام ونشان فراوان دیگری در پروژه های پیرامون اعتاب مقدسه وایام زیارتی به ویژه اربعین حسینی در طی سالهای گذشته ، همه وهمه از توفیقات ملًت مسلمان وشیعه وفادار ایران بوده که عمده این خدمات ماندگار ، در سازمانی بنام ستاد بازسازی اعتاب مقدسه وبا وجود شخصیت های مخلص وعاشق در این ستاد که اغلب بصورت داوطلبانه ، این افتخار خدمت نصیبشان گردیده وگاه ماهها ، به دور از خانواده ، عاشقانه در این سرزمین مقدس به خدمت مشغول وگذران روزها وساعتها را در این فضای مقدس ومطهر حسً نکرده وجایگاهشان الحقً حسرت خوردنی است.
بار الها بر توفیقاتشان بیفزای
به هر تقدیر رو به سوی بارگاه مطهر حسینی ع نهاده وپس از زیارت از جایگاههای مطهر در این آستانه ودرک فیض از این بهشت روی زمین ، به دیدار تولیت سخت کوش این آستانه ، حضرت حجة الاسلام والمسلمین حاج شیخ عبد المهدی کربلایی رهسپار شدم وساعتی را در خدمت این بزرگ مرد ، سپری کردم.
ادب وتواضع وفروتنی وخدمتگزاری این مرد ، زبانزد است. رفتار او خود نشانده این ویژگی است که اختیار او از سوی صاحب مقام ، اختیاری بس بجا ولیاقت مدارانه می باشد. وی هیچگاه حاضر نمی باشد که او را با القاب خطاب کنند وتنها خادم الحسین را نام ولقب خود قرار داده است که وه چه عنوانی را با خود همراه دارد.
ایشان علاوه بر عهده دار بودن این جایگاه رفیع ، نماینده ویژه وسخنگوی حضرت آیة الله سیستانی در عراق بشمار می آید که نماز جمعه های او وسخنرانی هایش به ویژه در شرایط حساس عراق ، همواره مورد دقت سیاستمداران وتحلیل کنندگان داخلی وخارجی عراق بشمار می آید.
طبق معمول ،تولیت از برنامه های آستانه واقدامات خود سخن گفت وپیشنهاداتی را همچون معمول ملاقاتهایم ، خدمت او عرضه داشتم واز پیشرفت مراحل ساخت گنبد پیش ساخته ای که در ستاد بازسازی کرمان مشغول ساخت بوده ومراحل پایانی خود چرا طی می نماید ، سخن گفتم ودرخواست نمودم که بنظرم ضروری است از این کارگاه در سفری به ایران ، پیش از انتقال این سازه به کربلا ، که برای نخستین بار در تاریخ، چنان سازه پیش ساخته ای به وزن دویست وبیست تن ساخته می شود ، بازدید به عمل آورند.
در پایان ایشان ضمن ابلاغ سلام ودرودهای خود به مراجع وشخصیت های قم وتهران ، اظهار محبت نمود که شام را در خدمتشان حضور داشته باشم ، لیکن از آنجا که می دانستم نامبرده خطبه روز جمعه را به عهده داشته وزود هنگام پس از اقامه نماز مغرب وعشاء ، باید حرم را به سوی خانه ترک کند ، عذر خواسته وعرض نمودم که شما برنامه عادی خود را انجام دهید وحقیر ، پس از بازدید از پروژه توسعه پیرامون ضریح مطهر ونیز طرح افزایش ارتفاع گنبد مطهر حسینی ، بر سر سفره حضرت متنعم خواهم گردید.
از آنجا که هنگام حرکت حجة الاسلام شیخ عبد المهدی کربلایی برای اقامه نماز مغرب وعشا بود ، به همراه حضرتش عازم محل اقامت نماز در صحن شریف شده ودر پس ایشان ، به نماز جماعت ایستادم. پس از پایان نماز ، دوباره مورد محبت ایشان قرار گرفته وخداحافظی کردم ورو به سوی محل طرح توسعه پیرامون ضریح مطهر حسینی نهادم.
از آنجا که سازه حرم حسینی به بیش از هزار سال پیش باز گشته ودر طول دوران یاد شده ، شخصیت ها وحکومتهای گوناگون ، دست به ترمیم ها واضافاتی به ساختمان حرم حسینی زده اند که پاسخگوی دوران های خود بوده ودر شرایط کنونی با توجه به اضافه شدن آمار جمعیت از سویی وافزایش شور وهیجان عشق حسینی از سوی اقشار گوناگون مردم جهان ، فضای موجود در حرم حسینی را برای زیارت عاشقان ، بسیار سخت ومحدود ودشوار ساخته است.
از این روی تولیت آستانه با رایزنی های گسترده در این باره جهت افزایش فضای پیرامون ضریح مطهر از چهار سو را در برنامه جدًی خود قرار داد وبا شرکتهای مهم بین المللی وکارشناسان اروپایی وعراقی وایرانی بصورت جداگانه دیدار نموده ودیدگاه خود را در اختیار آنان قرار داد.
در این هنگام نیز باز توفیق یار گردید وستاد بازسازی اعتاب مقدسه که از کادر فنًی مهندسی والایی برخوردار بوده واز شخصیت های صاحب نامی در جهان که در این راستا خود به تنهایی صاحب سخن می باشند ، استفاده نمود واین پروژه استثنایی ومنحصر به فرد را که به گفته کارشناسان در نوع خود در جهان بی نظیر می باشد ، از آن خود ساخته واز اواخر سال ۱۳۹۳ شمسی ، کار تاریخی خود را که شامل دو فازوابسته به هم بود ، آغاز نمودند.
این پروژه ، در دو فاز ، یعنی تعریض فضای پیرامون ضریح مطهر حسینی ع در ابتدا وهم زمان پس از باریک ساختن حدود شصت در صد از ستونهای چهارگانه اطراف ضریح مطهر که گاه قطر هریک به هفت متر می رسید ، از سویی وادامه این عملیات و تغییر بافت ساختمانی هزار ساله وکهن این آستانه که از آجر وگچ وتنه درختان نخل بود ، به بتن که سانتیمتر سانتیمتر در این راستا با پیشرفته ترین دستگاهها ومحاسبات ومشاورین ومهندسین ایرانی صورت گرفته که در پایان ضمن تعریض فضا وتقویت سازه ، به دوخت بتنی ، دیواره ها وپایه ها وسازه باصطلاح پیرامون وبارکش گنبد را به قدرتی فزاینده ( دو تن بر سانتیمتر ) تغییر داده واین مکان را برای ترفیع گنبد مطهر حسینی به ارتفاع هفت متر ونیم وبه وزن تقریبی دویست وبیست تن ، آماده سازند.
برای آگاهی از شرایط سازه حرم حسینی ، بنظرم ضروری می رسد که به فشرده ای از ساختمان حرم حسینی ع در طول تاریخ اشاره نمایم.
پیشینه احداث بنا بر مزارِ امام حسین(ع) به نخستین سالهای پس از شهادت ایشان بازمی‌گردد. از نصب صندوق و ایجاد سقف و بنایی کوچک بر روی قبر تا سال ۶۵ق، گزارش‌هایی وجود دارد؛ اما ظاهراً نخستین بقعهٔ حائر حسینی را مختار ثَقَفی (درگذشته ۶۷ق)، پس از پیروزی در قیام خود در خونخواهی امام حسین(ع)، در سال ۶۶ ساخت. این بنای آجری دو در ورودی و یک گنبد داشت.
مقبره دیگر شهدای کربلا در بیرون از آن بنا بود.برخی احادیث نقل‌شده از امام صادق(ع) درباره آداب و کیفیت زیارت مزار امام حسین(ع)، نشان‌دهنده برپا ماندن این بنا تا زمان ایشان (۸۳-۱۴۸ق) است.
در دوره‌های بعد، اشخاص یا حکومت‌ها ،ساخت و سازهای متعددی در حرم امام حسین(ع) انجام دادند، از جمله ساخت صحن‌ها و رواق‌های جدید یا توسعه آنها، احداث مسجد، ساخت صندوق و ضریح، بازسازی حصار اطراف حرم، تعویض سنگ‌فرش‌ها، مرمت و زراندود کردن گنبد، تزیین مناره‌ها و دیوارها و رواق‌ها با طلا یا کاشی یا آیینه، اهدای فرش و وسایل روشنایی، و ساختن مخزن آب می باشد. شاید در این راستا بهتر باشد که به نخستین ساختمان ، حتی بصورت ساده بر مرقد مطهر امام حسین ع ، اشاره نمایم.
پس از به شهادت رسیدن حضرت امام حسین بن علی ع و اصحاب وی در سرزمین کربلا، قبیله بنی‌اسد ، پیکر مطهر حضرت و اصحابش را دفن کردند. بنی‌اسد برای قبر امام حسین ع نشانه‌ای در نظر گرفتند و آن درخت سدره‌ای بود که آن را نشانه ای بر این مکان مقدس قرار دادند. در زمان بنی‌امیه شیعیان به زیارت قبر وی می‌آمدند و قبر مشخص بود.
نخستین ساخت بنای آرامگاه امام حسین ع را به مختار بن ابی‌عبیده ثقفی (پس از قیامش) و بعضی به بنی اسد نسبت می‌دهند که مصالح آن از گچ و آجر بوده و در نزدیکی آن مسجدی بوده‌است که این آرامگاه در عهد بنی عباس ، و بدستور هارون الرشید ویران شد و خانه‌های شیعیان همجوار آن خراب گشته و قبر را شخم زدند و درخت سدره‌ای که بنی‌اسد جهت علامت قبر کاشته‌بودند را بریدند.
پس از آن در زمان مامون که برای راضی کردن شیعیان خراسان، تصمیم گرفت خلافت را به امام رضا ع واگذارد، شیعیان فرصت یافتند بر روی قبر امام حسین ع آرامگاهی بنا کنند که بنای این آرامگاه هم در سال ۲۳۲ قمری به دستور متوکل عباسی همراه با خانه‌های اطراف آن ویران شد و زمین آن شخم زده‌شد و در آن کشت صورت گرفت.
متوکل به دست فرزندش منتصر، در سال ۲۴۷ قمری به قتل رسید. منتصر نیز همانند مامون، برخلاف پدرش، به شیعیان امنیت و رفاه داد و باز آرامگاه حسینی را بنا نمود و در کنار آن مناره بلندی بنا نهاد. حدود ۲۸۰ ق داعی‌الصغیر فرمانروای طبرستان و از نوادگان زید بن علی بن حسین به بازسازی و گسترش آن پرداخت.
آخرین بازسازی ساختمان حرم حسین بن علی در سال ۳۷۱ قمری توسط عضدالدوله دیلمی از آل بویه به سرانجام رسید. وی دستور ساخت همه عتبات را صادر کرد. بنای حرم امام حسین ع در سال ۳۶۷ قمری شروع شد و در سال ۳۷۱ قمری به پایان رسید. این آرامگاه دارای گنبدی بر بالای مرقد امام ع است. ساختمان اصلی آن همچنان باقی‌مانده و در آتش‌سوزی سال ۴۰۷ قمری بر اثر افتادن شمع، تنها تزیینات داخلی آن از بین رفت ولی چون در ساختمان اصلی آرامگاه و ستونها چوب بکار نرفته بود، برپا ماند. در حقیقت بنای اصلی آرامگاه امام حسین ع از آثار معماری آل بویه می‌باشد که بعدها از تعرض مغولان نیز در امان ماند.
پس از آن تا به امروز در آرامگاه امام حسین ع تعمیرات و تزیینات زیادی صورت گرفته‌است. پس از سقوط ایلخانیان، در دولت جلایریان (ایلکانیان) و به دست آنها تعمیراتی آغاز شد که تا سال ۷۸۶ قمری آن را ادامه دادند و ایوان طلا را بنا نمودند. پادشاهان صفویه ضمن انجام تعمیرات و نصب تزئینات متعدد از جمله صندوق و ضریح فولادی، آرامگاه را نیز توسعه دادند. بعضی تعمیرات و ساخت یک کاروانسرا در کنار حرم توسط عثمانی‌ها نیز تا سال ۱۱۲۹ ادامه یافت. سپس نادر شاه در سال ۱۱۳۵ قمری نیز دست به تعمیراتی وسیع و نصب تزئیناتی در حرم زد.
در دوره قاجار، روابطی بهتر از صفویه با عثمانیان داشتند. آغا محمد خان قاجار، نخستین شاه این دودمان، در سال ۱۲۰۵ دستور نوسازی گنبد و تذهیب و تزیین آن را با پوشش طلا صادر کرد. در ۱۸ ذیحجه سال ۱۲۱۶ قمری سعود بن عبدالعزیز وهابی در رأس لشکری بزرگ به کربلا حمله کرد و کشتار بی‌رحمانه‌ای به راه انداخت و آرامگاه حسینی را ویران و اموال آن را غارت کرده، تمام قندیل‌های طلا و نقرهٔ صفویه و فرش‌های گران‌قیمت را به تاراج برد.
پس از آن فتحعلی شاه قاجار دستور تعمیر خرابی‌های وهابیان داد و ضریح تازه‌ای در سال ۱۲۱۸ قمری برای حرم نصب گردید. همسر فتحعلی شاه ایوان مقابل قبر و مناره‌های حرم حسینی را طلاکاری کرد. گنبد و صحن در دوره محمد شاه تجدید بنا شد. در سال ۱۲۷۳ قمری ناصرالدین شاه تعمیراتی در حرم انجام داد و برای سومین بار در دوره قاجاریه گنبد آستانه تجدید طلاکاری شد. تعمیرات حرم در دوره قاجار همچنان ادامه داشت.
در تمام نقاط حرم حسینی -بسان دیگر مراکز زیارتی عراق- نام سلاطین صفوی، قاجار، امیران این دو سلسله بر روی کتیبه‌ها دیده می‌شد که همگی آنها در دوره صدام نابود گردید، تا آثار ایرانی در عتبات به‌طور کامل محو شود. امروزه این نام‌ها تنها در کتاب‌ها، برخی تصاویر و به‌احتمال اسنادی که در آرشیوهای عثمانی برجای مانده، قابل رؤیت است.
عمده‌ترین بازسازی‌ها و توسعه و تزیین حرم، در عصر قاجار صورت گرفت كه اثرهای آن هم چنان تا عصر حاضر باقی مانده است. نخستین اقدام، طلا كردن گنبد به دستور آقامحمد خان قاجار در ۱۲۱۱ ق بود. دو سال بعد، حرم از سمت شمال توسعه یافت و دیوار حائل مسجد شمالی و روضه برداشته شد. این كار را مرحوم آیة الله سید محمد مهدی شهرستانی انجام داد. مزار این شخصیت به همراه دیگر شخصیت های خاندان والاتبار شهرستان در رواق جنوبی حرم حسینی ودر جوار مرقد مطهر شهدای کربلا قرار دارد.
در ۱۲۱۶ ق، حرم دست خوش تجاوز و هجوم وهابیان قرار گرفت و ضریح و رواق آن ویران شد و اشیاء نفیس آن به غارت رفت. اما در ۱۲۱۷ ق ، حرم از سمت غربی گسترش پیدا كرد و مزار سید ابراهیم مجاب در داخل رواق و شبستان قرار گرفت. این كار را مرحوم آیة الله سید علی طباطبایی مشهور به صاحب ریاض انجام داد. این دو بزرگوار حرم را از شرق و شمال با ادغام مزار شهیدان و مسجد شمالی و اندكی نیز از سمت جنوب وسعت بخشیدند. در این دوران محمد حسین خان یزدی، بر اساس كتیبه ای كه از خود به جای گذاشته، ظاهراً تعمیراتی را در قبر مطهر انجام داده است. در مقابل چهار گوشه قبر شریف این عبارت دیده می‌شود: «وافقه الموفق بتوفیقات الدارین ابن محمد تقی خان الیزدی، محمد حسین، سنه ۱۲۲۲ ق».
فتحعلی شاه قاجار نیز در سالهای ۱۲۲۷ و ۱۲۵۰ ق به نوسازی بنای فرسوده حرم پرداخت و پوشش طلای گنبد آن را بازسازی كرد. او ضریح نقره ای جدید برای قبر مطهر ساخت و داخل ایوان گنبد را طلا كاری كرد و تمامی آن چه را كه وهابیان تخریب كرده بودند، بازسازی كرد. نماینده او در این طرح ابراهیم خان شیرازی بود. او هم چنین در ۱۲۳۲ ق، فرمان داد تا ضریح مسی مرقدرا كه شاه عباس ساخته بود، تغییر داده و ضریح نقره ای تازه ای بسازند و صندوق خاتم روی مرقد را با چوب ساج روكش كنند. این صندوق را هم آقا محمد خان نصب كرده بود. در این دوران، كربلا دیواری محكم با چهار دروازه داشت؛ ۱) دروازه بغداد در شمال كربلا ۲) دروازه خیمه گاه در جنوب ۳) دروازه نجف اشرف در مشرق ۴) دروازه حُر در مغرب.
در ۱۲۸۵ ق، ناصرالدین شاه نیز كوشش هایی برای توسعه، ترمیم و تزیین بقعه انجام داد. او خود به زیارت عتبات آمد و شرح كامل این سفر را در سفرنامه عتبات خود نگاشت. وی صحن را از سمت غربی آن توسعه داد و گنبد و بخشی از پوشش طلای آن را بازسازی كرد. هم چنین ایوان بزرگی را در سمت قبله احداث كرد كه به نام خود او، ایوان ناصری، مشهور شد. این كار را شیخ عبد الحسین تهرانی معروف به شیخ العراقین انجام داد. در همان دوران، داخل حرم تعمیر و حجره‌های صحن از نو ساخته شد. در ۱۲۹۶ ق احمد معمار نامی ،بر ایوان بیرونی دیوار رواق غربی، مقابل پنجره فولاد، تعمیراتی انجام داد و بالای پنجره كتیبه ای با این عنوان از خود به جای گذاشت: «عمل اوستاد احمد المعمار ۱۲۹۶».
در ۱۳۰۰ ق صحن امام حسین (علیه السلام) و نیز كاشی كاری رواق‌های سه گانه شرق، غرب و شمال توسط عبدالله بن قوام با كمك مالی محمد صادق تاجر شیرازی اصفهانی الاصل انجام شد و كتیبه ای به همین مضمون بر بالای مقبره شمالی، یعنی مقابل ضریح امام، با تاریخ ۱۳۰۰ ق به یادگار ماند. از آن زمان تا ۱۳۶۰ ق، توسعه و بازسازی چندانی در حرم صورت نگرفت. ولی بعد از آن تا عصر حاضر، همواره تلاش‌ها و اقدام‌های فردی و متفرقه ای برای تزیین، توسعه و بازسازی حرم انجام شده است. از جمله در ۱۳۶۰ ق ، طاهر سیف الدین ، رهبر بهره خای داوودی هند، یكی از مناره‌ها را كه خراب شده بود از نو ساخت و سپس هر دوی آن را طلا كاری كرد.همچنین ضریح زیبایی از طلا ونقره را برای قبر مطهر امام حسین ساخت که طی مراسمی ویژه بر روی مرقد نهاده شد. این ضریح تاسال ۱۳۹۱شمسی برقرار بود ، که با ضریحی که از سوی مردم عاشق پیشه قم مقدس ساخته شده بود ، جابجا گردید.
در این هنگام که آستانه مشغول به ساخت رواق ، پیرامون باروی صحن مطهر حسینی بود ، با پیشنهادی که به تولیت در فرصتی که همواره به دیدار او مشرف می شدم ، ضریح ساخته بهره های هند را به دو نیمه تقسیم کرده ودر فضایی که در برابر مرقد مطهر حضرت از سرداب بوجود آورده بودند ، پنجره ای ویا ضریحی در گوشه قرار داده ، بطوریکه زائران خود را در حرم حسینی ودر برابر قبر مطهر بشمار می آورند.
در ۱۳۶۷ ق، خانه‌ها و مدرسه‌های دینی مجاور صحن از جمله جامع یا مدرسه ناصری تخریب شد كه آن را ناصرالدین شاه در ۱۳۰۱ ق ساخته بود و در سمت غربی صحن امام حسین (علیه السلام) قرار داشت. از شمال به مدرسه زینبیه و درب ساعت و از جنوب به مدرسه صدراعظم نوری، معروف به صدر، متصل بود. این مسجد و دو مدرسه را عبدالرسول خالصی تخریب كرد. برای این تعمیرات، كامیون هایی حامل ۵۵ تن سنگ مرمر از یزد از سوی سید محمدآقا یزدی و مصطفوی و شصت كامیون از طرف جمعی از بازرگانان تهران ارسال شد. این مرمرها همه در كف حرم مطهر و تمامی دیوارهای داخل آن تا ارتفاع سه متر كار گذاشته شد و در ۱۳۶۸ ق عملیات روكاری با سنگ مرمر به پایان رسید. در این توسعه، علاوه بر مدرسه ها، آثار دیگری از جمله مسجد رأس الحسین و مقام رأس الحسین، مدرسه و مسجد سردار حسن خان، كه محمد حسن خان قاجار پدر آقا محمد خان در ۱۱۸۰ ق ساخته بود، همه به دستور عبدالرسول خالصی ویران شد. هم چنین تكیه بكتاشیه، ورودی باب قاضی الحاجات و مأذنه‌های مزار پادشاهان آل بویه تخریب شد. تمامی این تخریب‌ها به منظور ایجاد یك فلكه بود كه پشتوانه علمی و تاریخی و آثار فرهنگی را این گونه دست خوش تخریب قرار داد.
در ۱۳۷۰ ق، مرحوم صبری هلالی به خطاطی آیه‌های قرآن (سوره دهر) بر حرم پرداخت. ضلع شرقی حرم در این سال ساخته شد و ایوان‌ها و طاق‌ها نیز با كاشی‌های زیبا و نفیس تزیین گردید. یك سال بعد، بنای گنبد و پوشش طلای آن مرمت شد و در ۱۳۷۳ ق، سقف رواق‌های حرم به طور كامل بازسازی و كاشی‌های معرقی از اصفهان زینت بخش حرم شد و قسمت بالای ایوان ناصری طلاكاری شد.
در سال ۱۳۸۸ ق ، از آنجا که مرحوم پدرم ، شهید آیة الله حاج شیخ احمد انصاری ، که خود با کمک خیًرین ونیکوکاران ایرانی ،سعی در باز سازی مساجد ومدارس حوزه علمیه نجف اشرف داشت ومسجد خضراء ، ومدرسه صدر وأذری ومزار کمیل بن زیاد ودیگر مزارات شریف عراق را ترمیم وباز سازی نموده بود ، در این هنگام رو به سوی کربلا نهاده وتصمیم گرفت که ستونهای چوبی ایوان حرم حسینی را با سنگ مر مر زینت دهد. بیاد دارم که در سال ۱۳۸۶ ایشان بدین منظور به اصفهان سفر نموده وسنگ مرمر زیبایی را سفارش دادند.
در سال ۱۳۸۸ هجری ستونهای سنگی از ایران وارد شد. سقف قدیمی ایوان را برداشتند و ستونها را نصب كردند. این كار دو سال به طول انجامید و پس از آن به بنای جدید ایوان طلا پرداختند. هم اکنون سنگ نبشته ای به عنوان یادبود این اقدام ، بر بالای تاج دومین ستون از سمت چپ ایوان حسینی دیده می شود که یاد آور این اقدام بزرگ در آن هنگام می باشد.
در ۱۳۹۴ ق طرح نوسازی و هماهنگ سازی صحن شریف تدوین شد. این طرح شامل احداث مجدد ایوان، خراب كردن ضلع غربی صحن و تزیین دیوارها با كاشی بود كه اجرای آن تا ۱۳۹۶ ق طول كشید.
هم اكنون سیر مراحل توسعه و بازسازی حرم و بقعه شریف حسینی ابعاد و زاویه‌های حرم را این گونه روشن ساخته است: صحن حرم امام حسین (علیه السلام) محدوده مستطیلی شكلی را در بر می‌گیرد كه ضلع شمال به جنوب آن از سمت بیرون ۱۲۵ و ضلع شرق به غرب آن ۹۵ متر است. این محدوده همه بناهای حرم را در خود جای داده و در داخل یك صحن به مساحت ۳۸۵ متر مربع قرار دارد. حرم و بقعه در وسط این صحن قرار دارد كه با كاشی‌های گران قیمت پوشانده شده است. ارتفاع حرم دوازده متر، طول دو ضلع شمالی و جنوبی ۵۵ متر و طول ضلع شرقی و غربی آن ۴۴۵ متر است. حاشیه دیوارهای حرم از سمت بیرون با آیه‌های قرآن تزیین شده است. طول حرم ۴۰/۱۰ و عرض آن ۱۰/۹ متر است. كف داخل آن سنگ مرمر است و دیوارها نیز كاشی كاری شده و به آیه‌های قرآن؛ سوره هل اتی، یس و سوره‌های كوچك با خط ثلث سفید در متن كاشی لاجوردی مزین شده است. این تزیین‌ها در سالهای ۱۳۶۳ تا ۱۳۶۹ ق انجام گرفت.
این مطالب ، فشرده ای از ساختمان وسازه های حرم حسینی در طول تاریخ وپس از شهادت حضرت می باشد.
طرح توسعه فضای پیرامون ضریح مطهر حسینی ، از پایان سال ۱۳۹۳ شمسی از ستون بالاسر در فاصله میان مرقد مطهر وضریح حضرت حبیب ابن مظاهر اسدی ، آغاز شد وبه همین ترتیب یکی بعد از دیگری ، ستونها تراشیده شده وبا بتن ومیل گرد تقویت گردید. زمان تقریبی پیش بینی شده برای هرستون واجرای پروژه توسعه ، شش ماه بوده که خوشبختانه با سرعت وطبق استانداردهای علمی تاکنون ،پیش رفته اند. هم اکنون این عملیات به دوستون شمالی ضریح مطهر رسیده است که امید آن می رود تا دوماه دیگر ، به پایان رسیده وفضایی در حدود هشتاد متر مربع به پیرامون ضریح حسینی افزوده می گردد که این فضا قابل توجه بشمار می آید.
گفتنی است برای استحکام بخشیدن به این عملیات بسیار مهم وبا توجه به وجود آب در ارتفاع یک متر ونیم ، دست اندر کاران ، در بخش هایی تا عمق چهار متر ونیم ودر دیگر قسمتها تا حدود یازده متر ونیم ، به عمق زمین ، پایین رفته وستونهایی را برای ایجاد استحکام در ساختمان وسازه بنای گنبد بوجود آوردند ،واز حرکت ولغزیدن ویا اصطلاحا ( رانش ) سازه وستونهای کهن پیشگیری نمودند.
از نکات شگفتی که اشاره به آن در این راستا ضروری بنظر می رسد اینکه با امکانات جدید مهندسی ، هم اکنون جهت دیدن عمق زمین ها وپی بردن به شرایط وقوام زمین در عمق ،از دستگاههای ( اسکن لیزری ) بهره می گیرند که گاه تا عمق بیش از بیست متری را دقیقا مشخص می نماید.
از شگفتیهایی که در این راستا بوقوع پیوست این بود که در پیرامون نزدیک به مرقد مطهر حضرت امام حسین ع ، شعاع این دستگاه ونفوذ اشعه لیزر آن از چهار متر تجاوز نمی نمود که موجب شگفتی متخصصین ومهندسین گردیده بود که پس از آگاهی ، به آنان اطلاع داده شد که برطبق نظر کارشناسان وآگاهان در این باره ، از جمله مرحوم علامه آیة الله سید محمدمهدی بحر العلوم متوفای ۱۲۱۲ هجری که در این باره تبحری داشته وبر اساس دیدگاهها ونظریات آن فقیه عالیقدر ، بسیاری از مراقد ومزارات ترمیم وتجدید بنا گردید ، ایشان معتقد بوده اند که پیکر مبارک حضرت اباعبد الله ع در عمق میان هفت تا هشت متری مکان کنونی قرار دارد.
از شگفتیهای دیگر در این راستا می توان به نوع تربت در عمق ها ونیز فاصله از مکان قبر مطهر اشاره نمود.
در نزدیکی مرقد مطهر ، تربتی که بدان دست یافته شد از بوی عطر خاصی برخوردار بوده واز آنجا که زمین در عمق، مرطوب وگـِلی بود ، تربت بدست آمده ،حالت گـل ویا اصطلاحا در عربی ( طین ) بود که هیچگونه ناخالصی وماسه در آن دیده نمی شد که از بوی عطر خاصی برخوردار بود که این ویژگی وبوی عطر در تربت ویا خاک دیگر بخشهای این مکان ، وجود نداشت.
همانطور که در پیش اشاره نمودم ، هم زمان با این عملیات ، فاز دوم ، یعنی تقویت ساختار سازه کهن دیوارها وبار اندازهای گنبد وسقف حرم وزمین پیرامون گنبد مطهر نیز با وجود مهندسین وصاحبنظران ومتخصصین وکارگران ایرانی آغاز شده که این عملیات هم اکنون به عرقچین گنبد رسیده ودیوارها تا بالا به پایان رسیده است.
نخستین بار در حدود سه سال پیش که به دیدار از این فاز مشرف شده وبرای نخستین بار گام بر بام حرم حسینی نهادم ، سازه های گچ وآجر در زیر پایم به گونه ای به حرکت درمی آمد تو گویی بر روی مکانی شنی گام نهاده ای ! تا آنجا که وحشت برمن مستولی شده که نکند با حرکت من وقرار گرفتم وزن من بر این مکان ، رخدادی بر ساختمان وسقف حرم مطهر پیش آید. با پیشرفت پروژه ، این تصور من به حقیقت پیوست وتمامی متخصصین این کار ،بر این عقیده قرار گرفتند که استقرار گنبد مطهر ، بر روی این بار اندازها وسازه های سست ، خود معجزه الهی وعنایتی حسینی بوده است ، زیرا که سالها پیش باید این ساختمان در لحظه ای بر سر زائران ،فرو می ریخته است.
تمامی تنه درختانی که به عنوان استحکام بخشی این ساختمان در قرن ها پیش بکار گرفته شده است ، با دست زدن ، پودر شده وبه زمین می ریخت. شکافهای فراوانی در جای جای سقف ودیوارها ، به چشم می خورد.
در این مرحله که به عرقچین ویا سقف گنبد درونی رسیده اند ، ترکهایی ، پیرامون سقف بالای ضریح را از درون که در میانه دوگنبد است ، فرا گرفته بود ، که به وسیله عزیزان وعاشقان وخدمتگزاران این پروژه ، آقایان مهندس مهاجری ودوبرادر افتخار آفرین ، دکتر محمد رضا بنان ودکتر محمود رضا بنان ،از نزدیک به اینجانب نشان داده شد.
این بازدید که نزدیک به دو ساعت بطول انجامید ، از پایین واطراف ضریح در بخش شمالی آن آغاز شد ، سپس با آسانسور بار ،از این فضا به فضای همسطح پیرامون بالای ضریح مطهر ، گام نهادم ودیوارها وفرسودگی های پیشین را که گاه هنوز در بخشهایی وجود داشت وسازه بتنی جدید را که اصطلاحا ، به دوخت بتنی شهرت دارد ، از نزدیک مشاهده نمودم وسپس با آسانسور وبخشی نیز با پله آهنی ، بر بام حرم حسینی وپیرامون گنبد مطهر ، گام نهادم.
خدای من شب جمعه از سویی وشب سوم شعبان ، شب سالگرد میلاد با سعادت سالار شهیدان ، در مکانی که فرشتگان الهی بر طبق روایات ، فوج فوج از عرش الهی فرود آمده وبرای یک بار در عالم خلقت ، این توفیق را بدست می آورند که بر پیرامون گنبد مطهرش ، طواف کرده وسپس حسرت وار از این مکان به آسمان بازگشته وفضا را در اختیار دیگر فرشتگان مقرب درگاه الهی وحسینی که توفیق تشرف را بار یافته اند قرار دهند ، خدای من در این لحظات وساعتها ، در چنین مکانی گام نهاده بودم که سر از پا نمی شناختم.
با توضیحاتی که برادر عزیزم مهندس مهاجری می داد وزمین پیرامون گنبد مطهر ، که شیب دار بوده وبازحمت می توانستیم بر آن درنگ کنیم ، همه شناژ بندی شده وآماده بتن ریزی بود که در این هنگام بیاد نخستین تشرفم به این مکان مقدس افتاده وخاکی بودن آن را به مهندس مهاجری ودوبرادر عزیز دیگرم دکتر محمد رضا ومحمود رضا بنان ، یادآور شدم. از بخش های مختلف این مکان دیدن کردم.
بر فراز مرقد امام حسین(ع) گنبد بلندی است و پوششی از طلای ناب دارد. در ساقه گنبد ده پنجره به بیرون گشوده است که عرض هر یک، به یک متر و سی و سه سانتیمتر می‌رسد و میان هر یک با دیگری یک متر و پنجاه و پنج سانتیمتر فاصله است. ارتفاع گنبد از قاعده تا نوک آن حدود ۳۷ متر است و از بیرون دارای شکل کروی پیازی است. بر بلندای گنبد میله‌ای طلایی به طول دو متر است که در فراز آن چراغی نصب شده است. تعداد خشت طلاهای به کار رفته در گنبد ۷۵۲۶ خشت و مجموع سطح طلاکاری‌شده ۳۰۱ متر مربع است.
در طرح وپروژه جدید ، گنبد پیش ساخته ای که بدان اشاره گردید ، بر روی این گنبد کهن قرار داده می شود که بدین ترتیب هفت متر ونیم به ارتفاع گنبد مطهر حسینی ، افزوده می گردد که گفتنی است ، با این اقدام ، گنبد مطهر امام حسین ع تنها گنبد سه لایه بشمار می آید.
گنبد تازه دارای بیش از هفده هزار خشت طلا بوده که باز با تکنولوژی جدیدی که ساخته وپرداخته مهندسین ایرانی در کرمان می بتشد ، با روش خاصًی بر روی گنبد تازه قرار داده شده وبه گنبد وخشت های کهن پیشین ، دست زده نشده وهمچنان در زیر گنبد تازه ، قرار خواهد داشت.
پس از درک لحظات زیبا ودعا ونیایش در کنار گنبد مطهر ، به پایین آمده ودر نزدیکی سقف گنبد که تقریبا فاصله ای در حدود دومتر داشتیم ودقیقا در میانه گنبد مطهر حسینی قرار گرفتیم وبه پیشنهاد عزیزان ، دست به دعا وراز ونیاز ونیایش برداشته و لحظات روحانی زیبایی را در حالیکه از دیدگان همه اشک سرازیر بود ، سپری کردم.
در این هنگام بود عیدی خود را از حضرت ، توفیق طاعت ، توفیق خدمتگزاری وخادمی به اعتاب مقدسه ، رو سپیدی در دنیا وآخرت ، محروم نشدن از جایگاه خادمی امامان ع ، توفیق زیارت مکرر در دنیا ومحروم نگردیدن از شفاعتشان در آخرت ، حسن عاقبت ودهها آرزوی خیر برای خود وخدمتگزاران وتمامی ذوی الحقوق ، وعاشقان حضرتش را آرزو نمودم.
در اینجا ضروری می دانم که از زحمات وتلاش های شبانه روزی این خادمان عاشق، دست اندرکاران ستاد بازسازی اعتاب مقدسه ، جناب مهندس حاج حسن پلارک که خلوص وتلاشش ، نام وی را در راستای خدمتگزاران به اعتاب مقدسه ، جاودانه وماندگار ساخته است ، و دیگر عزیزان آقایان مهندس شوشتری ، فداکار ، دکتر خوشرو ، دوبرادر عزیز دکتر محمد رضا بنان ، ودکتر محمود رضا بنان ،مهندس مهاجری ، دکتر مهاجری ، ودهها عزیز وخادمان دیگر که داوطلبانه وگمنام ، افتخار خدمتگزاری به این اعتاب مقدسه را دارند ، به عنوان یک خادم وشیعه ، تشکر وقدر دانی نمایم.
بدون تردید این تلاش‌ها، ذخیره‌ای برای این عزیزان در روزی که لا ینفع مال ولا بنون الاً من أتی الله بقلب سلیم، خواهد گردید.
والسلام
نظر شما