محمد نیازی کارگردان اثر تحسین شده «پیانیستولوژی» گلایه کم ندارد؛ از نبود مکانی برای اجرا و تمرین در مشهد و آن‌چه پیشگامی جوانانِ مشهدی و ناهمگامی مسئولین می‌خواندش تا دوندگی‌های بی‌حاصلش برای روی صحنه رفتن در تالار وحدتِ تهران.

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، نام «پیانیستولوژی»، تازه‌ترین اثر محمد نیازی، جوان 26 ساله متولد مشهد و دانش‌آموخته کارشناسی حسابداری در اختتامیه سی و ششمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر، پنج بار شنیده شد.

در جشنواره سی و ششم، جوایز در چهار بخش مسابقه تئاتر ایران (الف)، مسابقه تئاتر ایران (ب)، مسابقه تئاتر بین‌الملل و مسابقه تئاتر خارج از صحنه اهدا شد.

 میلاد قنبری، آهنگساز «پیانیستولوژی» در بخش مسابقه تئاتر ایران (ب)، جایزه بهترین طراحی موسیقی را برد. جایزه بهترین طراحی صحنه در بخش مسابقه تئاتر ایران (ب) نیز به شهاب افتخاری، طراح صحنه «پیانیستولوژی» تعلق گرفت. مهسا غفوریان نیز برای بازی در «پیانیستولوژی» در بخش مسابقه تئاتر ایران (ب)، لوح تقدیر گرفت. جایزه بهترین کارگردانی مسابقه ایران (ب) هم به محمد نیازی کارگردان «پیانیستولوژی» رسید که مشترکا با امین میری کارگردان «شلتر»، برنده آن شد. در بخش پایانی نیز «پیانیستولوژی» برنده جایزه‌ای شد که در قالب کمک هزینه برای اجرای عمومی اهدا شد.  

درباره «پیانیستولوژی»

در خلاصه داستان «پیانیستولوژی» که نوشتن متن آن بر عهده سهند خیرآبادی بود و مهسا غفوریان، مهدی ضیاءچمنی، مجتبی شفیعی، میلاد قنبری، میترا عسکری، رضا رجب‌زاده، پویا غازی و امین فیاضی گروه بازیگرانش را تشکیل می‌دادند آمده بود؛ «این نمایش موزیکال روایت ساده و پیچیده سیر تاریخ است. تاریخی که شاید می‌توانست با نواخته شدن یک نت دگرگون شود. این روایت سندی تاریخی نیست، بلکه سندی ذهنی است.»

این نمایش از ششم آذر تا هشتم دی 96 در مشهد روی صحنه بود و طبق آن‌چه کارگردانش می‌گوید در طول یک ماه 9 هزار نفر به تماشایش نشستند و 160 میلیون تومان بلیت فروخت.  



گروه تئاتر موزیکالِ مشهد از سال 91 تاکنون

محمد نیازی از سال 91 به صورت حرفه‌ای روی مقوله اپرا کار می‌کند و «پیانیستولوژی» پنجمین تجربه او است. گروه آن‌ها 37 نفره و متشکل از خانم‌ها و آقایان است و تاکنون نمایش‌های موزیکال «آرایشگر»، «یتیم‌خانه فونیکس»، «اپرای رستم و اسفندیار»، «راز روزبه» و «پیانیستولوژی» را روی صحنه برده‌اند.

«آرایشگر» و «یتیم‌خانه فونیکس» که کارهای حرفه‌ای‌تری بود در سطح کشور به چشم آمد. اولی در هفدهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر دانشگاهی دیده و برگزیده شد و «یتیم‌خانه فونیکس» هم سال گذشته در جشنواره تئاتر فجر پرکاندیدا و پرجایزه بود.  



از نیمه کاره ماندن طبقه پایین سالن اشراق تا واگذاری مجتمع فرهنگی شهید هاشمی‌نژاد به دانشکده علوم پزشکی   

محمد نیازی در مورد وضعیت این روزهای تئاتر مشهد به خبرآنلاین گفت: «وضعیت تئاتر مشهد به لحاظ هنری خوب است و آرتیست‌های جوانی دارد که مشخصا در جشنواره تئاتر فجرِ سال گذشته و امسال بارها نامشان را شنیدید اما به لحاظ مدیریتی وضعیتی اسفبار دارد.»

این جوان 26 ساله مشهدی ادامه داد: «گروه‌های تئاتری که در مشهد کار می‌کنند نه مکانی برای تمرین در اختیار دارند، نه سالنی برای اجرا و نه امکانی برای تبلیغ کارشان. متقاضیان اجرا تعدادشان زیاد است و ترافیک اجرا بالاست و در کنارش تنها یک سالن قاب صحنه‌ای خوب داریم که «پیانیستولوژی» هم در آن جا روی صحنه رفت یعنی سالن امام رضا که می‌شود سالن اصلیِ تئاترشهرِ مشهد. از آن سو سه سالن خصوصی داریم به نام‌های خورشید، مستقل و شمایل که هر سه بلک‌باکس‌اند و کوچک و پاسخگوی نیاز گروه بزرگی مثل ما نیستند و هزینه اجرا در آن‌ها هم بالاست.»

او افزود: «از طرف دیگر حوزه هنری سالن بلک‌باکسی دارد به نام اشراق که قرار بود در طبقه پایینش بلک‌باکس دیگری شبیه به تماشاخانه ایرانشهرِ تهران ساخته شود و هزینه‌های بسیاری هم صرف آن شد اما حاصلی نداشت. مدیریت حوزه هنری مشهد هم اکنون در دست فردی است که پیش از این سِمَتِ معاونت فرهنگی شهرداری را بر عهده داشت و آن جا هم مدیریتی پرحاشیه داشت و سوال‌های بی پاسخ بسیاری در مورد عملکردش هست. سالن قاب صحنه‌ای و بزرگ دیگری هم بود به نام سالن تئاتر مجتمع فرهنگی هنری شهید هاشمی‌نژاد که ضمیمه دارایی‌های دانشکده علوم پزشکی مشهد شد و جدا شدن این سالن‌ها از بدنه تئاتر و سپرده شدن مدیریتشان به غیر بسیار غم‌انگیز است.»



قدیمی‌هایی که بریده‌اند و افسرده

نیازی ادامه داد: «نسلی که اکنون در جشنواره‌ها جولان می‌دهد نسل جوان است چون قدیمی‌های تئاتر مشهد بریده‌اند. منِ جوانِ 26 ساله و گروهم که میانگین سنی‌شان به 30 نمی‌رسد هم اگر وضعیت به همین منوال پیش برود مشخص نیست تا چه زمانی دوام بیاوریم. وضعیتی که در آن اگرچه هنرمندان پیشگام‌اند اما مسئولین همگام نیستند.»

کارگردان «پیانیستولوژی» افزود: «زمانی که می‌خواستیم به جشنواره فجر بیاییم جایی برای تمرین آخرمان همراه با دکور نداشتیم و در واقع اولین اجرایمان در جشنواره، اجرای ژنرالمان بود! اما جایزه که بردیم زنگ زدن‌ها شروع شد!»

داستان دنباله‌دار اجرای عمومی در وحدت

نیازی در پاسخ به این که روند اجرای عمومی آثارش در تهران را پیگیری کرده است یا خیر هم گفت: «اجرای عمومی در تهران یکی از مسائل مهم برای ما بود. در مورد «یتیم‌خانه فونیکس» هم که در جشنواره سی و پنجم اجرا شد قول‌های زیادی برای روی صحنه رفتن در تالار وحدت دادند اما بعد از گذشت یک سال هنوز عملی نشده است. در مورد «پیانیستولوژی» هم قول اجرا در وحدت را داده‌اند که در حال پیگیری آن هستیم.»

عکس‌ها از سایت ایران تئاتر/ عکاس الناز حجارزاده 

58242

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 751498

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
2 + 4 =