ایلنا نوشت: بهاره میرزاآقا می‌گوید: ظاهرا شورای شعر دفتر موسیقی دیگر مجوز بازخوانی نمی‌دهد و شعرِ آهنگ‌های پاپ قدیمی را دیگر نمی‌شود بازخوانی کرد مگر قطعاتی که قبلا مجوز اجرایشان صادر شده باشد.

بهاره میرزاآقا در مورد قطعاتی که در کنسرت 12 مرداد اجرا خواهد کرد، گفت: چون خانم‌ها اجازه انتشار آنچه را می‌خوانند جز در قالب اجرای زنده در کنسرت‌هایشان برای خانم‌های دیگر ندارند در نتیجه ساخت قطعات جدید برایشان به‌صرفه نیست. شما تصور کنید که برای هر قطعه حداقل باید 10، 15 میلیون تومان خرج کنید و بعد فضایی برای تبلیغ در مورد آن یا انتشارش در اختیار ندارید و باید تا گرفتن نوبت اجرا برای خواندنش در کنسرت منتظر بمانید. پس وقتی این هزینه برنمی‌گردد، انجام دادنش از نظر اقتصادی درست نیست. گزینه بعدی خواندن قطعات نوستالژیک است که پیش‌تر توسط خواننده دیگری اجرا شده است. در این زمینه هم، شما با هر کیفیتی که بازخوانی را انجام دهید باز با خواننده اولیه مقایسه می‌شوید و بسیار خواهید شنید که خواننده اولیه آن تصنیف یا ترانه را بسیار بهتر از شمای نوعی اجرا کرده است و شما آن اثر را که کاری ماندگار بوده است، تکرار کرده‌اید. طبیعتا حساب خوانندگانی چون سرکار خانم سیمین غانم که خودشان صاحب ترانه‌های نوستالژیکی چون «گل گلدون» هستند و کارهای خودشان را می‌خوانند، از دیگران جداست.

این خواننده موسیقی سنتی و پاپ ادامه داد: در مورد ما که خوانندگان این‌سوی انقلابیم اوضاع بسیار دشوارتر است، ما باید مخاطب را جذب کنیم بی‌آنکه اجازه داشته باشیم صدایمان را منتشر کنیم یا جایی را داشته باشیم که بتوانیم اعلام کنیم فلان ترانه جدید را خوانده‌ایم. من اگر ترانه‌ای جدید بخوانم، کجا بگذارمش؟! مخاطب از چه مسیر قانونی آن را بشنود که بعد ترغیب شود و به کنسرتم بیاید؟! چرا باید توقع داشته باشم که چشم و گوش بسته و بدون شنیدن هیچ نمونه کاری از من، بلیت بخرد و به سالن بیاید؟! تنها مُبَلِغ‌های ما اطرافیانمان و نزدیکانمان هستند، دوست، فامیل، آشنا و... که صدایمان را مستقیم می‌شنوند و بعد هم مخاطبینی که بلیت تالار وحدت یا فرهنگسرای نیاوران را، تنها سالن‌هایی که بانوان می‌توانند در آن‌ها روی صحنه بروند، می‌خرند و به سالن می‌آیند. برای من بسیار پیش آمده است که در پایان کنسرت تماشاگرانی با تعجب می‌پرسند تو تا به حال کجا بودی؟! من 20 سال است که دارم می‌خوانم ولی یکی، دو سال است که کمی دیده شده‌ام و در جواب تا به حال کجا بودی؟! چه می‌توانم بگویم جز اینکه بوده‌ام ولی فضایی نداشته‌ام که بتوانم صدایم را به گوش شما برسانم! من از 18، 19 سالگی می‌خوانم و الان 41 سالم است. در این سن باید بازنشسته می‌شدم ولی بعد از 9 یا 10 کنسرت تازه یک سال است که توانسته‌ام در تالار وحدت روی صحنه بروم و آنهم به همت گروه خوبی بوده که در کنارم داشته‌ام.

میرزاآقا بار دیگر با بازگشت به این موضوع که چه قطعاتی را در کنسرت 12 مرداد خواهد خواند، گفت: ما چند قطعه را برای دریافت مجوز بازخوانی در کنسرت‌مان به شورای شعر دفتر موسیقی ارائه دادیم ولی گفتند این شورا دیگر اجازه بازخوانی نمی‌دهد. گفتند ظاهرا دیگر قرار است مجوز بازخوانی ندهند و شعرِ آهنگ‌های پاپ قدیمی را دیگر نمی‌شود بازخوانی کرد مگر قطعاتی که قبلا مجوز اجرایشان صادر شده باشد که در واقع می‌توان در قالب تمدید کنسرت‌های قبلی روی صحنه بردشان. پس ما ناچاریم کنسرت‌های پیش رویمان را به اسم تمدید کنسرت‌های قبلی اجرا کنیم.

او ادامه داد: این برای من غصه‌ای بزرگ است. چندمین بار است که همین آهنگ‌ها را در کنسرت‌مان اجرا می‌کنیم و از خودم می‌پرسم اگر مجدد این‌ها را تکرار کنیم مخاطبمان دلسرد نمی‌شود و بازهم می‌آید؟! از آن‌سو اگر بخواهیم قطعه جدید بسازیم و قطعات جدیدِ ساختِ خودمان را بخوانیم و نوستالژیک نخوانیم باید کلی هزینه کنیم و بعد چیزی را که برای ساختنش هزینه کرده‌ایم، کجا تبلیغ کنیم و چه کسی بشنود جز مخاطبی که برای تماشای کنسرت‌مان بلیت می‌خرد و به سالن می‌آید؟! پس چه‌کار کنیم؟ اصلا تلاش کنیم؟! موسیقی را بگذاریم کنار؟! ادامه دهیم؟! بخوانیم؟! نخوانیم؟! هزینه کنیم؟! نکنیم؟!

میرزاآقا تصریح کرد: من آنقدر بلاتکلیفم و آنقدر فکر و خیال در سرم هست که نمی‌دانم باید چه کار کنم. وقتی مجوز اجرای قطعات جدید برای بازخوانی نمی‌دهند باید همان قبلی‌ها را تکرار کنیم و می‌شود کنسرت تکراری! جامعه هدف ما، جامعه مخاطبمان چند نفر است؟! روی چه درصدی از افراد جامعه می‌توانیم به عنوان مخاطب‌ حساب کنیم و این‌ها چند بار حاضرند یک چیز تکراری ببینند؟! آن‌هم در شرایطی که همه به دنبال چیزهای نو هستند. وقتی اجازه بازخوانی قطعات نوستالژیک را به ما نمی‌دهند مشکلاتمان را بسیار بیشتر از قبل می‌کنند. این قانون حتی اگر در مورد خوانندگان مرد هست نباید شامل حال خانم‌ها بشود، چون خانم‌ها نمی‌دانند اگر این کار را نکنند و به جایش قطعه جدید بسازند، کجا منتشرش کنند و کجا در معرض دید بگذارندش؟! برای مصوب کردن چنین قوانینی باید کمی بیشتر تامل کرد و جوانب مختلف ماجرا را دید. مگر اینکه نیت‌شان این باشد که خانم‌ها را برای همیشه از عرصه موسیقی حذف کنند.

58241

 

 

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 784585

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
3 + 1 =

نظرات

  • نظرات منتشر شده: 7
  • نظرات در صف انتشار: 0
  • نظرات غیرقابل انتشار: 0
  • بی نام DE ۰۶:۲۶ - ۱۳۹۷/۰۳/۲۹
    13 24
    انگار الان درامدي دارن كه خانه نشين بشن اين اصطلاح خانه نشيني خيلي زشته.توهين ميشه به بقيه خانم هايي كه در منزل هستن. حالا اينايي كه خانه نشين نيستن چه گلي به سر خودشون و جامعه زدن. بيخيال انقدر با كلمات و افكار مردم بازي نكنيد.
    • عرفان IR ۰۷:۲۸ - ۱۳۹۷/۰۳/۲۹
      14 8
      آنهایی که خانه نشین نیستن حداقل اونقدر درک و فهم دارند که در این اوضاع فاجعه اقتصادی دستشون در جیب خودشون باشه و خرجشون را به کس دیگری تحمیل نکنن.. نمیدونم چرا زنان خانه نشین چرا مدعی تر و طلبکار تر هستند به جای اینکه سرشون را پایین بیاندازن و متشکر مرد زندگی شون باشن
  • خبیر DE ۰۶:۳۳ - ۱۳۹۷/۰۳/۲۹
    22 5
    حیف که ما را از هنر محروم می کند این تنگ نظری ها
  • بی نام A1 ۰۶:۴۳ - ۱۳۹۷/۰۳/۲۹
    0 0
    حیف از این هنرمندان چه ایرادی داره اگر کمی دامنه نگاهمون رو باز کنیم
  • mim A1 ۰۸:۰۳ - ۱۳۹۷/۰۳/۲۹
    1 0
    شترسواری دولا دولا نمیشه.یا درست مثل بچه آدم مجوز بدین برای خوانندگان زن که مثل آقایون بتونن بخونن و آلبوم بدن یا اینکه رک بگین کلا صدا زن همه جوره ش ممنوعه .هرچند تاریخ بارها ثابت کرده هنر در نهایت راه خودشو باز خواهد کرد حالا که شبکه های اجتماعی هم فراگیر شده و مطمنا تا چندسال دیگه واژه مجوز و مجوز گرفتن برای خواندن خنده دار خواهد بود.
  • اردشیر A1 ۰۸:۵۹ - ۱۳۹۷/۰۳/۲۹
    2 0
    چه میشه گفت ؟ کسانی که خودشون رو رهبران فکری جامعه معرفی میکنند و تحت عناوینی مثل اصلاح طلب و اصولگرا و ... معرفی می کنند هیچ تلاشی برای رفع مشکلات ریز و کلان مردم نمی کنند و فقط در تلاشند تا از این نمد کلاهی برای خودشون تهیه کنند
  • بی نام AT ۰۹:۰۷ - ۱۳۹۷/۰۳/۲۹
    1 0
    این افکار پوسیده رو رها کنید محض رضای خدا. زندگی برای همه سخته. زن و مرد هم نداره. هر کس هر کاری از دستش برمیاد باید بکنه.