در اواخر دوره ناصرالدین شاه قاجار، سرقت و دزدی، به لحاظ شیوه پیشرفت‌هایی کرده بود و سارقان روش‌هایی خاص برای خود انتخاب کرده بودند. برخی دزدان نیز برای خود شهرتی به‌هم زده بودند.

برخي از آنان "دزدخانه بر" يعني دزداني كه يك خانه را در نظر مي‏گرفتند و پس از آشنايي با وضعيت آن خانه از قبيل تعداد اتاقها، جمعيت خانه و غيره در زمان مناسب دست به سرقت آن خانه مي‏زدند. البته هر كدام از اين دزدان نيز به نوعي اثاث خانه علاقه مند بودند، برخي فقط فرش، برخي طلا و جواهرات را انتخاب مي‏كردند.

سرقت

گروهي ديگر از دزدان به "جيب‏ بر" معروف بودند و كار آنان فقط در خيابانها و معابر بودكه كيف پول عابران را مي‏دزديدند. برخي دزدان "كف‏ رو" بودند و با ترفندهايي پول از دست مردم مي‏ زدند و آخرين مدل، دزدان "دخل زن" بودند كه با سرگرم كردن دكاندار نفر دوم دخل وي را خالي مي‏كرد.

از دزدان نامي دوره قاجار نيز مي‏توان به اسم چند نفر آنان اشاره كرد: احمد يك دست، حسن سيمرغ، اصغر ميمون و غلام چپول. البته اينان با رؤسا و اعضاي نظميه و تامينات سر و سري داشتند و چه بسا اموال مسروقه مردم كه در خانه سران تامينات يافت مي‏ شد.

منبع:سایت موسسه مطالعات تاریخ معاصر

1717

 

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 795587

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
2 + 12 =