اعتماد نوشت: سیدعبدالجواد موسوی در یادداشتی نوشت: با خودم فکر می‌کنم اگر منعی در پخش مسابقات فوتسال زنان وجود نمی‌داشت آیا بازهم این همه شور و شوق برای دیدن بازی‌های آنها به وجود می‌آمد؟ آیا بازهم برای دیدن گزیده‌ای از مسابقات فوتسال زنان آن هم در صفحات کوچک موبایل این همه حرص و ولع داشتیم؟

پاسخ آن كاملا صريح و روشن است. اين فقره هم در كنار بي‌شمار موارد ديگر صرفا به واسطه ممنوعيت اين همه مشتاق يافته. به قول حضرت مولانا تو پاره ناني در بغل نه و بگو به كس ندهم بلكه به هيچ كس ننمايم تا همگان بدان حريص شوند. طبيعي است كه فوتسال زنان از پاره نان به مراتب جذاب‌تر است و ممنوعيت نمايش آن كنجكاوي بيشتري را برمي‌انگيزد. علاوه بر اين ماجراي فوتسال زنان اندك اندك دارد از يك موضوع ورزشي به يك مساله خاص اجتماعي بدل مي‌شود. حالا اين زنان صرفا يك فوتساليست نيستند بلكه هر كدام قهرماناني‌اند كه يك تنه در مقابل محدوديت‌ها و تعصبات قومي و قبيله‌اي قد علم كرده‌اند و مطالبات اين بخش از جامعه را مي‌ستانند. دير بجنبيم همين ماجراي به ظاهر ساده به يك مساله بغرنج سياسي بدل خواهد شد و زنان فوتساليست تبديل به قهرماناني مي‌شوند كه با هر ضربه‌اي كه به توپ چرمي مي‌زنند در واقع بيانيه‌اي تند عليه وضع موجود صادر مي‌كنند. پس بيش از اين مساله را پيچيده نكنيم و به جاي وضع قوانين عجيب و غريب و نانوشته به سوالات بي‌شمار جامعه پاسخ دهيم. دست به نقد به اين سوال: اگر خانم‌ها مي‌توانند از صفحه تلويزيون فوتبال مردان را به تماشا بنشينند چرا مردان نتوانند مسابقات خانم‌ها را از تلويزيون ببينند؟


23231

 

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 776427

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
9 + 8 =