از همین جهت ، طرفداران انقلاب و حزب جمهوری اسلامی در راهپیمایی ها با شعار سپهسالار پینوشه ایران شیلی نمی شه ، ماهیت اولین رئیس جمهور ایران آقای ابوالحسن بنی صدر را افشاء و موضع خود را درمقابل زیاده خواهی های وی و صف آرایی در مقابل رهبران انقلاب ابراز می کردند و نگارنده به خوبی به یاد دارد که از شعارهای اثرگذار در صحنه سیاست آن روز همین شعار بود که در کوی و برزن از زبان مردم داده می شد و طرف مقابل از اشتهار به چنین عنوانی به شدت به خشم آمده بود .
در روزهای گذشته با مشاهده فیلمی در فضای مجازی که نمی دانم صداو سیما هم آیا آن رانشان داده است یانه ( سابقه امر گویای این است که به ده ها دلیل بی مورد صداوسیمای ایران سراغ چنین سوژه هایی نمی رود ! ) به یاد شعار سی و هفت سال پیش خودمان افتادم که واقعاً « ایران شیلی نمی شه » اما نه با هدف گذاری آن روز بلکه این بار ماهیت قضیه اساساً متفاوت است .
در فیلم ارسالی دیدم ، رئیس جمهور شیلی خانم michelle bachelet پس از انقضاء دوران ریاست جمهوری اش بخاطر نداشتن فساد مالی و شکوفایی اقتصاد کشورش هنگام خروج از کاخ و حرکت به طرف آپارتمان دو اتاقه خودش به طور قابل تعجبی مورد استقبال و همراهی مردم در سنین و اقشار مختلف قرارگرفته است و او را شادمانه مورد تشویق قرارمی دهند .
از شادابی مردم شیلی و از پایان زیبای دوران ریاست جمهوری خانم میچل با چلت خوشحال شدم لکن نتوانستم افسوس خودم را از وضعیت پایان دوره مدیران کشور خودم در سطوح مختلف پنهان کنم که هر یک به اتهامی و عنوانی حذف می شوند و از تجربیات و خدماتشان تجلیل نمی شود و به تعبیر عموم مدیران ارشد و میانی در کشورایران پایان خوشی نداشته اند و نتوانسته اند کوله بار خود را به دولت و مدیر بعدی انتقال دهند. زیرا دولت بعدی اساساً چنین می اندیشد که قبل از او دولتی وجود نداشته است و از جشن و سرور مردم و کارکنان دستگاه مربوط هم در پایان دوران تصدی سمت خبری نیست مگراینکه پیش از پایان دوره مسئولیتش با ترفند و لابی گری و توزیع رانت برای خود جایی را فراهم کرده باشد ویا اینکه از صاحبان « ژن » خوب بوده باشد تا بتواند بماند و الا به سرعت فراموش می شود و حتی تماس تلفنی اش راهم جواب نمی دهند و تسویه حسابش را با مشکل روبرو می کنند و بیل و تراگتورهاا را بکارمی گیرند تا کارنامه دوران تصدی گری اش را حفاری کنند و کرم های شکل گرفته شده را بیرون در آورده تا بتوانند چند صباحی فریادی کنند وهواداران خود را سرگرم کنند .
غافل از اینکه این روز برای او هم خواهد آمد زیرا بنانیست دراین کشور نام آوری بماند ، تلاش می کنند با توسل به هر شیوه ای جانی برای ماندن و تحرک برای دیگری نماند .و متاسفانه این رویه زشتی شده است که در هردوره و سطحی از مدیریت ها اتفاق می افتد و دولت و وکیل و مدیر مستقر هم به خوبی آگاه است که فردای روشنی ندارد و معلوم نیست با چه نسبت اخلاقی و سیاسی و اقتصادی از قطار صدارت پایین خواهد آمد اما آن قدر عناوین و مدیریت ها شیرین کننده شده است که تلخی دوران بی وفایی و تنهایی را تحمل می کنند و تلاش می کنند که با صدها ارتباط و پارتی خود را از شیرینی های به کام نشسته محروم نکنند .
ازاین جهت بود که با دیدن این فیلم به یاد روزهایی افتادم که می گفتیم « ایران شیلی نمی شه » اما چی می شه را نمی دانم .!
وفا و دوستی و نوع دوستی و یک رنگی کم رنگ شده است در حالی که می توانست چنین نباشد و البته مدیر خوب هم پاسوز این فرهنگ شده است و می گردند که شاید برای او هم موردی را پیدا کنند و نگذارند کسی برای همیشه عزیز باشد ُ.
دکترمرتضی بهشتی، جقوقدان و پژوهشگر
نظر شما