نوید عید

رسیـد مژده دوبـاره نوید عیـد آمد
چه جشن و عید که با فطرتی سعیــد آمد

گذشت موسم تهدید دد به نسل بشــــــر
دوبـاره فرصتی سرشـــــــار از نویـد آمد

برفت ســـــــایه شیطان لعنتیِ خبیـــــــث
ببین لرزة او را که همچو بیــــــــــد آمد

فرو بریز اثاث و لبـــــــاس کهنــــة خود
برای خــــانة نو موســــــم خریـــد آمد

فراق یوسف و یعقوب را به پایــــان دان
مکن شکوه ز هِجــــر، آنکه بُد بعیـــد آمد

مخوان تو آیه یأس و مـدار چهره عبـوس
تو شاد باش کنون وصل ماه و شیــد آمد

صـــدای شُرشُر آبشار، و نغمه مرغــــان
صلای صبر و ظفر در صبـــــــا پدید آمد

صفا به‌جان بنشست و سبـوی غم بشکست
زلال جان به گلو، شاهد شهیـــــــد آمد

مخور غصـــه که درهای بخت بستــه بُوَد
برای فتح و گشـــایش بسی کلیـــــد آمد

کنون همای سعادت به سر نشانده ای زیرا
چو صاف و پاک شدی ، همره جدید آمد

«رضا» روزه تو بشکن که عیــد آمده است
برای صحبت خوبان زمــــانِ دیــد آمد