هزینه زیادی برای نگارش و تشکیل اساسنامه و اتحادیه بدون جایگاه حقوقی رسمی برای تیم های صنعتی چه کمکی به کنترل پرداخت ها در این تیم ها کرده است؟

فرهاد عشوندی: بدون تردید لیگ هجدهم یکی از ولنگارترین لیگ های تاریخ فوتبال ایرانم است. افزای قیمت دلار ، شرایط بد اقتصادی کشور و چالش های دولتی در بخش های دیگر ، بزنگاهی تاریخی ایجاد کرده برای اینکه تیم های صنعتی به سبک و سیاق خود ، هر طور که دوست دارند عمل کنند.

در این میان تشکیل اتحادیه ای توسط محمد دادکان در وزارت صنعت ، معدن و تجارت قرار بود ساماندهی کند بر روند بی رویه افزایش هزینه ها در تیم های صنعتی . او دوباره با همان ایده های دهه 80 خود پا به میدان گذاشت. کسی که مدام می گوید در این فوتبال هیچ بازیکنی بیشتر از 100 میلیون تومان نمی ارزد ، با پهلوان و دیگر اطرافیانش باز رفتند سراغ حدول سقف قراردادها!

تیم های صنعتی را دعوت کردند و فرمول هایی نشدنی نوشتند که حالا باید از آنها پرسید کدام بندهایش اجرایی شده است. حالا جدای از اینکه در جدول نگارش شده برای طبقه بندی مربیان ، بر اساس طبقه بندی جایگاه شغلی کارکانان دولت ، مدارک تحصیلی صاحب امتیاز شده بود و جدول طبقه بندی مشاغل و میزان حقوق برایش در نظر گرفته شده بود و آن وقت مدرک کارشناسی یک سری عدد داشت و در ردیف بعدی مدرک لیسانس ! برایش عدد و رقمی مستقل در نظر گرفته شده بود تا آقای دکتر و دوستان یک مدرک تحصیلی جدید به طبقه بندی های مربوط به مدارک تحصیلی در تیم های صنعتی ایجاد کنند ، نکته کلیدی این بود که یک تیم صنعتی لیگ برتری بر اساس جداول مربوط در بالاترین حد باید 900 میلیون تومان به یک سرمربی پرداخت می کرد. تازه اگر سرمربی در حد کارلوس کی روش یا برانکو افتخار بین المللی و تحصیلات آکادمیک داشت.

از همان ابتدا ، علی دایی یا امیر قلعه نویی و حتی امید نمازی که هیچ یک از این شاخص های عنوان شده در جداول را نداشتند آیا در این جدول دسته بندی شدند یا قانون دور خورد که مدیر سپاهان از قرارداد بالای دو میلیاردی قلعه نویی سخن گفت و قرارداد علی دایی با سایپا در همین حد است. مجید جلالی و امید نمازی هم بی تردید بالاتر از سقفی که باید در جدول می گرفتند ، گرفته اند. ماکسیموم دریافتی آنها بر اساس آن جدول به 600 میلیون تومان هم نباید می رسید اما خیلی بالاتر از این ها گرفته اند!

حالا بیایید این را در تمدید قراردادها و خرید بازیکنان این تیم ها لحاظ کنید. بی تردید باز با آماری مواجه می شوید که می بینید امسال استقلال و پرسپولیس در بحران مالی به سر بردند و جایی که محمد دادکان با شعار پاکسازی و شفاف سازی به سراغش رفته است ، باز بیشترین دورریز مالی را داشته است. خبرهایی درباره اردوهای میلیاردی تیم های صنعتی در کشورهای همسایه منتشر شده است. خرید دستگاه های جی پی اس آمریکایی با هزینه های میلیاردی و نمونه هایی از این دست که اصلا با ادعاهای دادکان همخوانی ندارد.

از یاد نبرید بخش عمده ای از سهام این شرکت های صنعتی در اختیار سهام عدالت است. یعنی این هزینه های بیش از اندازه نه از جیب دولت که مستقیما از جیب بازنشستگان می رود و باید دید آیا این قشر آسیب پذیر جامعه رضایت دارند که اینگونه از جیب شان پول هایی برداشته شده و دود شود و به هوا برود و بعد عده ای ژست بگیرند که دارند جلوی هدررفت بیت المال را می گیرند؟

کجای این رفتار جلوگیری از هدررفت بیت المال است و کدام گزارش مشخص از برخورد با این قنون شکنی ها در ورزش تیم های صنعتی منتشر شده است ؟

4141

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 790967

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
1 + 1 =