ماجرای رابطه مالی میان اسپانسرها و تهیه‌کنندگان برنامه‌های تلویزیونی پرمخاطب زوایای پنهان بسیاری دارد. اینکه اسپانسرها حاضرند برای پیوستن به برنامه چه کارهایی بکنند.

در سال‌های بعد از انقلاب تا پایان جنگ ، پدیده‌ی تبلیغات در رسانه‌هایی مثل تلویزیون مذموم شناخته می‌شد و بارها در برنامه‌های مختلف به نقد اصل تبلیغات برای كالاهای مصرفی در رسانه‌های پیش از انقلاب می‌پرداختند.

با پایان گرفتن جنگ ، تبلیغات به شیوه ای زیرپوستی و آرام آرام راهش را در فواصل بین برنامه ها به خصوص پربینننده ترین ها پیدا كرد.
كار كه بالا گرفت با رونق گرفتن اقتصادی در سال های بعد از جنگ ، شركت های تبلیغاتی دست به كار شدند تا برنده مزایده های تبلیغات برای صدا و سیما شوند كه اوج این فعالیت ها در دهه ٧٠ و ٨٠ بود و خیلی هایشان از بركت این اتفاق به ثروت عظیمی رسیدند. رفته رفته با ورود اینترنت و ماهواره ، از اهمیت عمومی تلویزیون كاسته شد مگر برنامه هایی كه گل می كرد مثل برخی سریال ها و تاك شوها به خصوص وقتی مناسبتی هم در كار بود مثل ماه رمضان یا عید نوروز.

طبیعی بود كه صاحبان آگهی بخواهند سراغ برنامه ها، سریال ها و مجری های محبوب بروند و طبیعی تر این كه ، صاحبان برنامه در برابر چند گزینه قرار بگیرند و دست به انتخاب بزنند. در این مرحله به جای این كه رسانه ، اسپانسر را به تهیه كنندگان برنامه های پرطرفدار معرفی كند ، خود تهیه كننده با یكی از این چند گزینه به توافق می رسد و گزینه ی نهایی را طبق قرارداد به سازمان معرفی می كند و از ده درصد حق آورنده هم برخوردار می شود.

اما باز هم این تمام ماجرا نیست! حالا تهیه كننده ای كه در برابر چند درخواست اسپانسری قرار دارد باید با یكی از آن ها به توافق برسد اما این توافق به روشی زیرمیزی و بدون عقد قرارداد به صورت هدیه ای كه شامل هیچ مالیاتی هم نمی شود صورت می گیرد. این قصه چند سالی است كه در برخی برنامه های مطرح اتفاق می افتد در مصاحبه ای كه یكی از مجریانی كه مورد اتهام دریافت هدیه از سوی موسسه ای مالی و اعتباری با یكی از مجریان مطرح دیگر ، همین چند وقت پیش جهت رفع اتهام در شبكه سه انجام داد، مجری متهم از دیگری پرسید مگر برنامه ی خودت اسپانسر ندارد؟ مجری دیگر با حالتی لكنت گونه گفت چرا ! بعد او پرسید مگر می شود ما برویم زیر برگه ای را به اسم هدیه امضا كنیم و قرارداد ببندیم ؟

البته در این قضیه شاكی وجود ندارد، صاحب آگهی می داند هزینه ی اسپانسرینگ از هدیه جداست و برای این كه دیده شود حاضر است این هزینه را تقبل كند، تهیه كننده كه حتما راضی است و صدا و سیما هم كه بار مالی برنامه سازی اش را فقط از چند برنامه و سریال محدود می تواند جبران كند به همین چند نفری كه برایش آورده ی مالی دارند اجازه می دهد بدون هیچ حسابرسی و سوال و جوابی به راهشان ادامه دهند و درست از همین موقع است كه برنامه ها سیر نزولی شان را طی می كنند و به جای بالا بردن محتوا و انتخاب دقیق تر مهمان و كار تحقیقاتی و اصل درست برنامه سازی ، طریق عادت را می پیمایند و روز به روز از تعداد مخاطبانشان كاسته می شود.

البته كه این ادعا یك راه حل ساده دارد، می شود میزان دارایی هر كدام از افراد مطرح تلویزیون را كه تعدادشان به انگشت های دو دست هم نمی رسد ،قبل از دوره ای پنج ساله بررسی كرد كه اگر این حجم از داده ی مالی توسط كارهای دیگری نظیر داشتن دفتر تبلیغاتی و یا منبع درآمد دیگری تامین شده باشد، قابل اثبات است.

اگرچه به نظر می آید در هجمه ی اخبار این روزها، این اتفاق آن قدرها بزرگ نیست كه بخواهد فكر حسابرسان و افكار عمومی را آن قدرها درگیر كند اما در هیاهوی فشار اقتصادی و درآمدهای سخت ، بی انصافی است بابت برنامه هایی كه از یكجا به بعد به خاطر اسپانسر و نه به خاطر مردم ساخته می شوند ، این همه منّت سر مردم گذاشت!

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 797192

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
8 + 8 =

نظرات

  • نظرات منتشر شده: 3
  • نظرات در صف انتشار: 0
  • نظرات غیرقابل انتشار: 0
  • بی نام A1 ۰۸:۵۴ - ۱۳۹۷/۰۵/۲۴
    1 0
    چه حرف درستي...واقعا نظارتي روي اين ها نيست؟؟؟؟
  • بی نام A1 ۰۹:۴۶ - ۱۳۹۷/۰۵/۲۴
    2 1
    دزدي به شيوه ي مدرن
  • بی نام A1 ۱۱:۵۱ - ۱۳۹۷/۰۵/۲۴
    2 1
    مملكت گل و بلبل