سه شنبه هفته گذشته 22 اسفند بود. روز بزرگداشت و یادی از شهدا نامگذاری شده . اتفاقا عکسی را دیدم که من را به یاد خاطره ای انداخت و به فکرم رسید که برای این موضوع این یادداشت را بنویسم .
من در زمان دفاع مقدس یکی از خلبانان جنگده نیروی هوایی بودم و وقتی جنگ شروع شد 26 ساله و تازه سروان شده بودم . حدود 25 روز بعد هم وقتی عراقی ها میخواستند از جنوب اهواز بر روی کارون پل بزنند و بیایند شرق کارون و اهواز را کاملا محاصره کنند نیروهای عراقی را با بمباران کردیم و اونها هم هواپیمای من را با موشک زدند و قبل از اینکه هواپیمایم به داخل کارون سقوط کند مجبور شدم با صندلی پران بیرون بروم و در ساحل غربی رود کارون و در خاک خودمان اسیر دشمن متجاوز بعثی شدم .
از آن لحظه به مدت 119 ماه بصورت مفقود الاثر در زندان رژیم بعثی اسیر جنگی بودم .
من را ابتدا به اداره اطلاعات نیروی هایی عراق و بعد از آن به زندان سازمان امنیت بغداد بردند. در اویل اسارت مدتی انفرادی بودم و مدتی هم با یکی از دوستان دو نفره در سلول بودیم و بعدش هم پنج نفره شدیم . در سلولی بودیم به مساحت کمتر از 6 متر مربع ، تنگ و نسبتا تاریک در کنار چهار اسیر خلبان و هم رزم . هر کدام یک بتو داشتیم و دمپایی هامون هم متکای زیر سرمون بود . البته شپش هم از سر و کله مان بالا میرفت و زخم و زیلی هم بودیم و کتک هم میخوردیم و درد هم میکشیدیم که بماند .
بلاخره مهمونی که نیامده بودیم .اسیر و در اسارت عراقی ها بودیم . در این سلول کوچک زندان با هم صحبت میکردیم . یادم هست که یک روزی برای دوستان هم سلولی اسیر گفتم : عجب دنیای جالبیه .
ما برای خاک و سر زمین و وطنی جنگیدیم و الان اسیرش هستیم که حتی یک سانتیمتر مربع از اون خاک و سر زمین را به نام خودمون نداریم و مالکش هم نبودیم و نیستیم ؟
بعدش از خودمون پرسیدیم وقتی هیچی نداشتیم پس برای چی جنگیدیم و اسیر شدیم ؟
مطمئنا جوابش این نبود که برای هیچ و بیخودی ؟
بلکه با افتخار جواب این بود که :
- برای دلمون
- برای وظیفه ای که متعهد بودیم
- برای حفظ کشور و وطن و سرزمین مون
- برای حفظ ناموس مون
- برای حفظ دین و مذهب مون
- برای غیرت و شرف و عزت مون
- برای امام مون
- برای رضای خدا
برای ................ ؟
حقیقتش اینه من و هر کسی برای هدف هایی که داشت ، برای خیلی چیزها که فقط خودمون و خدای خودمون میدونیم اومدیم و جنگیدیم .
با اینکه میدونستیم هیچ مال و ملک و سهام و طلا و دلار و کارخونه و مزرعه و خدم و حشم و...هیچی نداشتیم اما بدون هیچ توقعی آمدیم و خطر را پذیرفتیم و جنگیدیم .
وقتی به تاریخ جنگ و دفاع ملت بزرگ ایران نگاه میکنم میبینم :
اکثر و تقریبا تمامی یعنی بیش از 99% رزمندگانی که در جبهه ها میجنگیدن مثل من بودند .
هیچی نداشتند ؟
اما دل هایی داشتند به اندازه یک دنیا ، با اعتقاد و مردانه و با عشق رفتند به میدان جنگ .
مثل شیر مردان از همین سر زمین و انقلاب و مردم و ناموس و دین و مذهب شون دفاع کردند
در نهایت :
- یا شهید شدند
- یا جانباز شدند
- یا اسیر و آزاده شدند
- و یا در جبهه ها تا آخرش ایستادند .
اما در هر حالت همه پیروزمندانه برگشتند و برگشتیم ،
البته تو این میون هم حسرت حضور نداشتن و نرفتن به جبهه ها و به اصطلاح دور زدن و زیرآبی رفتن و همراه نبودن با مردم برای اونهایی مونده که از زیر بار مسئولیت های ملی و انقلابی و اجتماعی و شهروندی به اشکال و بهانه های مختلف فرار و دهن کجی کردند و امروز هم در مقابل سئوال فرزندان شون خجالت میکشند که چیزی برای گفتن ندارند .
هدف ما از انقلاب و دفاع مقدس و حضور درجنگ ، کشته و زخمی و اسیر شدن نبود .
هدف این نبود که جان حداقل 230 هزار نفر جوان غیور ایرانی گرفته شود یا 550 هزار نفر زخمی و شیمیایی شوند یا 43 هزار نفر در اسارت و سختی و مردم شاهد ویرانی ناشی از تجاوز دشمن باشند .
هدف ما استقلال و عزت و اقتدار و آبرو و امنیت و آزاد و جامعه ای اخلاق محور و دانا و با بصیرت و ایثارگر و خود اتکا و مرفه و با عزت در معیشت و در ادامه ساختن و آبادانی و توسعه یافتگی ایران و ترویج انقلاب و فرهنگ اخلاق محور انقلاب و ایثار برای و ورود به تمدن ایرانی اسلامی بود .
بحمدلله و با عزت شهدایمان به بخش هایی از اهداف مان رسیدیم .
اما تازه اول کار هستیم و با امید به خدا و رهبری مدبرانه رهبری معظم انقلاب و برنامه های قابل اجرا و بخصوص همت حوانان مان این مسیر راه شهدا و ایثارگران و انقلاب تا تمدن ایرانی اسلامی ادامه دارد .
متاسفانه تعدادی فرصت طلب هم چه آن زمان و چه امروز بوده و هستند که میلی به رسیدن و دستیابی ایران به این اهداف ندارند و از صداقت و اعتماد مردم سوء استفاده کردند و تحت عناوین مختلف فردی و جناحی به جایی و نان و نوایی و به بیزینس و خرید و فروش دلار و طلا و ملک و کارخانه و مزرعه و زمین و تجارتشون رسیدند و پول و سرمایه و توان کار در کشور در انحصارشون قرار گرفت و متاسفانه بجای خدمت و توسعه دادن کشور و گره گشایی از کار مردم ، کاری کردند که باقی ملت هم در پیچ و خم زندگی به سختی بیفتند و چشم به دست اونا باشند .
مردم کارهای زشت دشمن شاد کن اینها را فراموش نمیکنند و بدانند که روز به روز در چشم مردم ذلیل تر و بی هویت تر میشوند و درهای دنیا همیشه بر روی یک پاشنه نمیچرخد و حتما در شکل گیری زنجیره تامین عدالت به اینها توجه ویژه خواهد شد .
وَلِلَّهِ العِزَّةُ وَلِرَسولِهِ وَلِلمُؤمِنينَ وَلكِنَّ المُنافِقينَ لا يَعلَمونَ
خوب این یادداشت در اصل یاد و یادآوری مقام و بزرگداشت شهدا و ایثار ملت بزرگ ایران بود که بدون توقع پای کار آمدند و ایستادند و امروز هم سربلند و افتخار ملت بزرگ ایران هستند .
در هنگام تحویل سال جدید خاضعانه برای همه ملت بزرگ ایران و بخصوص برای سلامتی وجود مبارک مولایمان حضرت بقیه الله الاعظم امام زمان (عج) و برای جوانان سرفراز و غیور و عزتمدار ایران اسلامی دعا میکنیم . آمین.
نظر شما