در حالی که مخاطب گزارش های فوتبالی تلویزیونی عادت کرده بود-شاید هم قناعت کرده بود- به گزارش های گزارشگران قدیمی که همواره اطلاعات کلیشه ای را تحویل شان می داد، اما وقتی خیابانی آمد در گزارش های سیما تحولی ایجاد شد و پشت بندش پای گزارشگرانی چون عادل فردوسی پور،مزدک میرزایی و... نیز به تلویزیون و شبکه سه باز شد.
حالا و پس از گذشت سالها، دیگر خبری از نسل شفیع،بهروان،کوتی و... نیست و این نسل خیابانی است که یکه تاز میدان است.
جواد خیابانی اما همان قدر که خوب شروع کرد به همان اندازه نیز درجا زد. او خوب شروع کرد اما در زمان ایستاد و نتوانست همراه نسلی که خودش پیشرو آن بود همراه شود و به پیش رود.
هر قدر عادل فردوسی پور و مزدک میرزایی و پیمان یوسفی جلو می رفتند اما جواد خیابانی به همان پیشرو بودن اولیه بسنده کرد و دیگر نخواست یا نتوانست مثل گذشته خوب و حرفه ای اش باشد.
این البته به معنای نفی توانایی های فعلی خیابانی نیست. طی سالهای اخیر دیده ایم تک و توک گزارش هایی از او که به دل نشسته و یادآور دوران اوج او بوده است.
اما چرا جواد خیابانی نتوانست همراه با دوستان و همدوره ای هایش جلو برود دلایل خاص خود را دارد.
خیابانی آن قدر که لازم بود به معلوماتش نیافزود.آن قدر که عادل فردوسی پور و حتی مزدک میرزایی حریصانه پی گیر مسایل ریزو و درشت فوتبال ایران و جهان بودند و هستند او اما اینگونه نبود و نیست.
علت درجا زدنش را نمی دانم. شاید درگیر شدن بیش از اندازه با بیزینس و شرکت های تبلیغاتی اش، شاید عدم آشنایی کاملش به زبان انگلیسی،شاید...
اما لااقل نقطه ضعف های کاری اش را می دانم که عمده ترینش و پاشنه آشیلش حرف هایی است که معمولا ربط و بی ربط در گزارش هایش می گوید.
ضعف خیابانی بیان حرف هایی است که باید از آن به عنوان «حرف های اضافه» یاد کنم. او در اغلب گزارش ها وظیفه اصلی یک گزارشگر گه گزارش مسابقه هست را فراموش می کند و شروع به گفتن حرف هایی می کند که در نهایت در پایان بندی اش گیر می کند و مجبور به ابداع و خلق واژه هایی می شود که ملت از آن به عنوان سوتی یاد می کنند و بعضا او را رکورددار سوتی هم می نامند.
آخرین مثالش همین بازی پرسپولیس-الجزیره است. در صحنه ای از نیمه اول که شجاع خلیل زاده با یک پرش خوب توپ را از روی سر مهاجم حریف دور می کند،جواد خیابانی به درستی به تعریف از مدافع پرسپولیس می پردازد اما در ادامه همان حرف های اضافه باعث می شود در پیدا کردن واژه ها دچار مشکل شود و در نهایت با خلق واژه«خوش پرش» مساله را جمع و جور کند.
بر می گردم به مطلع مطلب؛ما طرفداران فوتبال از بابت تحول در گزارش های ورزشی به جواد خیابانی مدیونیم اما کاش او دچار سکون نمی شد،کاش در زمان نمی ماند، کاش با عادل و مزدک و پیمان همراه می شد .
جواد خیابانی خالق عبارت زیبای غزال تیزپای فوتبال ایران ؛ یادم نمی رود حتی آیت الله حائری امام جمعه فقید شیراز هم در همان سال و در خطبه های نماز جمعه این شهر با اشاره به حذف استرالیا و صعود باورنکردنی ایران به جام جهانی با بیان جمله:«خداداد را خدا به ما داد» از عبارت غزال تیزپای فوتبال ایران هم استفاده کرد.
جواد خیابانی باید هوای خودش را داشته باشد و هرچه زودتر تصیم خود را بگیرد. او اگر همچنان به روال گذشته باشد زودتر از بهروان و شفیع و کوتی فراموش می شود.نمی شود؟
*****
نکته: اگر همان کاری را انجام می دهی که همیشه انجام داده ای،همان چیزی را به دست خواهی آورد که همیشه به دست آورده ای./آندرو متیوس.
نظر شما