سوژه و موقعیت گاهی این امکان را به فیلمساز میدهد
تا با نزدیک شدن به موقعیتهای پیچیده انسانی، فیلمی بسازد با روابط منشوری و شخصیتهای
چندوجهی.
ساده گرفتن این موقعیتها و فرار کردن از عمق و بُعد بخشیدن به شخصیتها
باعث میشود آدمها تک بعدی و تخت از آب درآیند، سطحی و بیمبنا عمل کنند و در نتیجه
تنها کاریکاتورهایی از انسان خلق شود و آدمهای فیلم از نعمت شخصیت پردازی محروم
بمانند.
آدمهایی که اغلب خودشان هم نمیدانند چرا بعضی کارها را میکنند و بعضی
حرفها را میزنند. به چنین آدمهایی نه میشود نزدیک شد نه فهمیدشان و نه همدلی
کرد، فقط میشود نهایتا تماشایشان کرد و بعد از یادشان برد. مشکل فیلم «هایلایت» همین است؛ یک ملودرام سرد و سادهانگار با یک موقعیت خوب تلف شده.
۱.۵ ستاره از ۵
منبع: کانال تلگرامی کیوان کثیریان
58243
نظر شما