زلزله‌ای که با زلمی به جان کابل افتاد

زهره نوروزپور: در روزهای اخیر تنش سیاسی در افغانستان شدت گرفته است. طالبان با اشرف غنی بر سر مساله حکومت و مبارزه با گروه تروریستی داعش مشکلات جدی پیدا کرده اند. در این میان طالبان برخی مناطق شمالی را تحت کنترل خود در آورده است. فضای سیاسی افغانستان تا جایی پیش رفته است که وزرای کلیدی کابینه غنی رسما استعفا داده اند. طالبان به دنبال تصاحب بخشی از حکومت است. اما غنی این را نمی پذیرد. آمریکا و روسیه خواستار مذاکره با طالبان شده اند. اما طالبان ظاهرا به آمریکایی ها متمایل تر است تا به روس ها! در همین وانفسای جنگ سیاسی پمپئو قصد دارد تا بار دیگر زلمی خلیل زاد فرستاده سابق ویژه آمریکا را به افغانستان بازگرداند.

زمزمه ای هایی که زلزله به جان کابینه و غنی انداخته است. زلمی یک پشتون است و تا حدودی حامی طالبان اما این حمایت را در سالهای اخیر انکار کرده است.

با این حال خلیل زاد تنها کسی بود که پس از سقوط طالبان و تشکیل دولت جدید در سال 2001 در افغانستان سبب شد که طالبان با امریکا و دولت کرزی مصالحه کنند. این مصالحه در کنفرانس بن با حضور ایران برگزار شد کشورهای عضو ناتو، روسیه و ایران نیز در مذاکرات صلح افغانستان حضور داشتند.

زلزله در کابینه غنی از کجا آغاز شد

محمد اشرف غنی رئیس جمهوری افغانستان دو روز پیش از فرا رسیدن عید قربان در کشورش اعلام کرد که اگر طالبان هم پایبند به اجرای آتش بس باشد، دولتش آمادگی دارد از عید قربان تا میلاد حضرت رسول مکرم اسلام (ص) را به مدت سه آتش بس اعلام کند.

این پیشنهاد در پی تجربه آتش بس سه روزه در عید فطر و تعطیلات بعد از آن تکرار شد و غنی گفته بود که اگر طالبان به حملات خود علیه نیروهای دولتی ادامه دهد، نیروهای افغان نیز اجازه دارند که حملات خود را علیه طالبان انجام دهند.

گروه طالبان به این تصمیم دولت افغانستان که خواست شورای عالی صلح و علمای این کشور را به همراه داشت و با حمایت آمریکا و برخی از کشورهای دیگر مواجه شده بود، پاسخ روشنی نداد، هرچند برخی از رسانه ها به نقل از این گروه نوشتند که طالبان این آتش بس را نپذیرفته و گفته است که آتش بس عید سعید فطر به سود آمریکایی ها تمام شد و این گروه به همین دلیل آتش بس در عید قربان را نمی پذیرد.

سخنگویان طالبان متنی را به نام پیام عید ملا«هبت الله آخوندزاده» رهبر این گروه در صفحات اجتماعی منتشر کرد که در آن درباره پذیرش یا رد آتش بس چیزی نگفته بود اما بر خروج نیروهای خارجی از افغانستان و تکرار پیشنهاد مذاکره مستقیم آمریکا با طالبان تاکید کرده بود.

اما به رغم عدم توافق رسمی بر سر آتش بس، طی سه شبانه روز گذشته از سه شنبه هفته قبل که در افغانستان عید قربان اعلام شد تا تعصیلات رسمی بعد از آن به جز چند حمله محدود در مناطقی دور، حملات جدی و گسترده ای از سوی هیچ یک از طرفین درگیری بر مواضع طرف مقابل اعمال نشد که می توان آن را رعایت نانوسته آتش بس محسوب کرد.

بنابراین واکنش طالبان به درخواست غنی نشان داد که طرح آتش بس نیز راهی از پیش نمی برد. در پی همین وضعیت کلیدی ترین وزرای اشرف غنی پشت او را خالی کردند.

سمت راست حمدالله محب، سمت چپ حنیف اتمر

دست راست غنی استارت را زد

پس از آنکه درخواست آتش بس از سوی دولت غنی به طالبان با شکست مواجه شد، اختلافات در سیاست گذاری کابل در خصوص امنیت شدت گرفت. طی آن چهار وزیر استعفا دادند که با مخالفت اشرف غنی روبه رو شد.

محمد حنیف اتمر، مشاور امنیت ملی افغانستان و از شخصیت‌های تاثیرگذار و نزدیک به محمد اشرف غنی، رئیس جمهوری افغانستان بود که پیشتاز استعفاهای دمینو وار شد. اما جای او زیاد خالی نماند، حمدالله محب، سفیر افغانستان در آمریکا به عنوان مشاور امنیت ملی تعیین شد.

هارون چخانسوری، سخنگوی رئیس جمهوری روز شنبه اعلام کرد:  استعفای اتمر از سوی رئیس جمهوری منظور شد و همزمان سفیر افغانستان در آمریکا به عنوان مشاور جدید امنیت ملی تعیین شده است.

 اتمر بعد از انتخابات سال ۲۰۱۴ به عنوان مشاور امنیت ملی افغانستان انتخاب شد و موافقتنامه امنیتی میان افغانستان و آمریکا را او با این کشور امضا کرد.

در بیانیه ای که به رسانه‌های افغانستان از جمله خبرگزاری رسمی افغانستان و کابل نیوز،  فرستاده شده است،  اتمر دلائل استعفای خود را " اختلافات جدی با سیاست‌ها و روش‌های سطح رهبری دولت در عرصه حفظ و تحکیم وحدت و اجماع ملی، تامین صلح و امنیت، مدیریت سیاسی و امور انتخابات، حکومتداری خوب و تحکیم روابط منطقه ای و بین‌المللی کشور در ماه‌های اخیر خوانده است."

در هفته‌های اخیر انتقادها از نهادهای امنیتی برای آنچه ناکامی آنها در تامین امنیت خوانده می‌شود، بالا گرفته است. فاضل فضلی، یکی از مشاورین رئیس جمهوری در توییترش نوشته است که تغییرات در نهادهای امنیتی به دلیل ناکامی‌های ممتد این نهادهاست.

روز گشته بی بی سی گفت: گزارش‌های تایید نشده مبنی بر جابجایی در وزارت کشور، دفاع، و امنیت ملی هم وجود دارد.

بنابر گزارش روز گذشته بی بی سی، امروز وزیر دفاع این کشور نیز استعفا کرد و همین طور بعد از آن خبر رسید که وزیر کشور نیز استعفا کرده است.

اتمر که بود؟

اتمر وزیر توسعه روستا در دوره حکومت انتقالی، وزیر معارف (آموزش و پرورش) در دوره اول ریاست جمهوری حامد کرزی و وزیر کشور، در دور دوم ریاست جمهوری او بود.

حنیف اتمر، از نخستین اعضای کابینه افغانستان پس از فروپاشی حکومت طالبان و ایجاد اداره جدید به رهبری حامد کرزی بود.

او از اجرای برنامه همبستگی ملی به عنوان یکی از دستاوردهای مهم خود در وزارت توسعه روستا یاد می‌کند.

اما در اکتبر ۲۰۰۸، پست اتمر نیز در جریان تغییرات گسترده در کابینه تغییر کرد و به عنوان وزیر داخله کشور افغانستان معرفی شد.

بعد از حمله شورشیان مسلح در سال ۱۳۸۹ به لویه جرگه در روز برگزاری این جرگه، محمد حنیف اتمر از سمت خود استعفا کرد. او دارای فوق لیسانس در رشته مدیریت امور کشورهای بعد از جنگ از دانشگاه یورک بریتانیا است.

از اتمر به عنوان یکی از مقتدرترین مشاورین امنیت ملی و یکی از نزدیکترین چهره‌ها به اشرف غنی یاد می‌شود.

اما رویترز امروز گزارش روز گذشته بی بی سی را تایید کرد و خبر از استعفای دو وزیر کلیدی دیگر در کابینه غنی داد؛

خبرگزاری رویترز به نقل از مقامات آگاه در کابل از استعفای وزیر کشور و وزیر دفاع افغانستان خبر داد.

ساعاتی پس از انتشار خبر استعفای محمد حنیف اتمر، مشاور امنیت ملی افغانستان و در حالی که زمزمه‌های تغییر وزیر کشور، دفاع و رئیس امنیت ملی این کشور نیز به گوش می‌رسید، خبرگزاری رویترز به نقل از منابعی در دولت کابل از استعفای سه مقام ارشد دیگر در افغانستان خبر داد.

یک مقام آگاه در دفتر محمد اشرف غنی، رییس‌جمهوری افغانستان به خبرگزاری رویترز گفت: ما در مجموع چهار نامه استعفا از سوی دو وزیر و دو مقام امنیتی دریافت کرده‌ایم.

پس از آن که مسجل شد یکی از این نامه‌های استعفا متعلق به مشاور امنیت ملی افغانستان بوده است، اکنون منابع آگاه دولتی گفته‌اند، طارق شاه بهرامی، وزیر دفاع و ویس احمد برمک، وزیر کشور دولت اشرف غنی نیز اقدام به کناره‌گیری کرده‌اند.

بر اساس گزارش خبرگزاری رویترز، معصوم استانکزی نیز از سمت خود به عنوان رئیس امنیت ملی افغانستان کناره‌گیری کرده است.

حمدالله محب بر جایگاه اتمر نشست

طاقت غنی طاق شد

با وجود اینکه رئیس جمهور افغانستان درخواست اتمر را پذیرفت اما این بار زیر بار درخواست این دو وزیر کلیدی نرفت. گویا اگر بله را می گفت تا اخر باید می گفت!

ایسنا به نقل از رویترز گزارش داد:  اشرف غنی، رئیس‌جمهوری افغانستان امروز (یکشنبه) درخواست استعفای وزرای دفاع و کشور و همچنین رئیس ارشد امنیتی افغانستان را در حالی رد کرد که پیشتر مشاور امنیت ملی افغانستان نیز از سمت خود استعفا کرده بود.

هارون چخانسوری، سخنگوی دولت کابل در بیانیه‌ای اعلام کرد: اشرف غنی از سه مقام مسئول درخواست کرده تا به فعالیت‌های خود و وظایفشان ادامه دهند و در جهت بهتر سازی اوضاع امنیتی کشور تلاش کنند.


در روزهای گذشته بعد از حمله خونین به شهر غزنی، همچنین حمله خونین انتحاری به یک مرکز آموزشی و حمله روز عید به ارگ ریاست جمهوری در شهر کابل، کاربران شبکه‌های اجتماعی خواستار استعفای مقام‌های ارشد امنیتی افغانستان از جمله ویس احمد برمک، وزیر کشور، محمد معصوم استانکزی، رئیس امنیت ملی، طارق شاه بهرامی، وزیر دفاع و محمد حنیف اتمر، مشاور امنیت ملی افغانستان شدند.

معصوم استانکزی چه کسی است؟

محمد معصوم استانکزی در سال ۱۳۳۷ در ولسوالی محمد آغه ولایت لوگر در جنوب افغانستان است. استانکزی لیسانس خود را در رشته مخابرات از دانشگاه نظامی افغانستان و سند کارشناسی را از دانشگاه کمبریج بریتانیا بدست آورده است.

استانکزی از سال ۱۳۶۲ الی ۱۳۶۵ به عنوان استاد افسران افغان کار کرده و علاوه بر آن وزیر مخابرات افغانستان در دوره حکومت انتقالی بوده است.

 او یکی از مسئولین اصلی برنامه خلع سلاح در افغانستان بود و در سال‌های اخیر نیز به عنوان رئیس دبیرخانه شورای عالی صلح افغانستان کار کرده است.

استانکزی در سال ۲۰۱۱ همراه با فردی که خود را نماینده گروه طالبان معرفی کرده بود به دیدار برهان‌الدین ربانی رهبر حزب جمعیت و رئیس شورای صلح افغانستان رفته بود که انفجار بمب کارگذاری شده در دستار این فرد باعث مرگ ربانی شد.

او در تیر ماه ۱۳۹۴ از طرف غنی به عنوان وزیر دفاع نامزد شد که از پارلمان رای نگرفت و حدود یکسال در این سمت باقی ماند.

غنی او را در بهار سال ۱۳۹۵ به عنوان رئیس امنیت ملی افغانستان معرفی کرد که از مجلس نمایندگان رای اعتماد گرفت.  استانکزی در بهار ۱۳۹۷ به دلیل افزایش ناامنی و کم‌کاری استیضاح شد ولی دوباره به سمتش ابقا شد.

ویس احمد برمک چه کسی است؟

ویس احمد برمک، که حدود ۴۵ سال عمر دارد، پیش از این در پست‌های وزارت توسعه دهات و وزیر دولت در امور رسیدگی به حوادث طبیعی کار کرده است.

او در رشته علوم توسعه‌ای و بازسازی بعد از جنگ، از دانشگاه مطالعات آفریقا و خاورمیانه لندن ( SOAS) فوق لیسانس دارد.
برمک مدتی در دانشگاه کابل نیز تدریس کرده است.

در روزهای گذشته بعد از حمله روز عید که ارگ ریاست جمهوری نیز یکی از اهداف بود، برخورد برمک با ژنرال محمد صادق مرادی، معاون امنیتی فرمانده پلیس کابل خبرساز شد. او آقای مرادی را "معاون بی‌کفایت" خواند و از او خواست تا بنشیند چون "مزخرف" می‌گوید. مرادی در پاسخ می‌گوید او ژنرال است و بی‌کفایت نیست.

طارق شاه بهرامی کیست؟

بهرامی در سال ۱۳۴۶ در ولایت لغمان متولد و در سال ۱۳۶۲ بعد از اتمام مدرسه وارد دانشگاه نظامی کابل شده است. او در سال ۱۳۶۵ از این دانشگاه مدرک کارشناسی /لیسانس خود را گرفته است.

او در سال ۱۳۶۷ کورس عالی افسران را سپری و درسال ۱۳۹۳ ازکالج همکاری قرارگاه و فرماندهی بریتانیا مدرک نظامی گرفته است.

او در سطوح مختلف ارتش افغانستان کار کرده و از سال ۱۳۸۸ تا سال ۱۳۹۱ به عنوان فرمانده واحد ۴۴۴ نیروهای کماندوی ارتش در ولایت هلمند خدمت کرده است.

او همچنین در سال ۱۳۹۴ در شورای امنیت ملی افغانستان کار کرده است.

علاوه بر آن او به عنوان معاون ارشد امنیتی وزارت کشور افغانستان کار کرده و در سال ۱۳۹۶ به عنوان سرپرست وزارت دفاع منصوب و بعد از مجلس نمایندگان افغانستان به عنوان وزیر دفاع رای اعتماد گرفت.

 آقای سفیر و نجات دهنده افغان ها می آید

اما اخبار افغانستان تنها به مساله امنیت معطوف نشده است. ظاهرا دعواهای سیاسی رنگ بوی خارجی گرفته است و مساله مذاکره است. روسیه یا آمریکا؟

در یک ماه اخیر و تنش و نا امنی در افغانتسان شدت گرفته است تا کنون در حملات طالبان ده ها کشته  و آواره در شمال افغانستان به جای مانده است وضعیتی که حتی همسایگان این کشور را هم نگران کرده است. تنش تا حدی بالا رفت که مقامات افغان کشورهای همسایه را مسبب نا امنی اعلام کردند.

طالبان حکومت می خواهد، کابل صلح می خواهد، بلوک و شرق و غرب مذاکره!

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، افغانستان بار دیگر برای امریکا به یک بحران بدل شده است. پس از ناتوانی در ایجاد امنیت نسبی در این کشور طالبان با ادعای مبارزه با داعش خواستار گرفتن بخشی از حکومت است. گرچه مساله ای بود که از زمان روی کار آمدن حامد کرزی مطرح بود. چراکه تشکیل لویه جرگه به همین خاطر بود که قوم ها و فرقه های مختلف این کشور در حکومت سهیم باشند.

او کسی بود که با هوشمندی با استفاده از طرح لویه جرگه در قانون اساسی این کشور،  به وضعیت سیاسی افغانستان پس از جنگ، به گفته خودش، سامان داده است. او زلمی خلیل زاد است، که در کتاب خاطرات خود به قهرمانی ها و رشادت های خود برای ملت افغانتسان نوشته است. اما برخی از ناظران ایرانی معتقدند او یک خیانتکار به ملت افغانستان بود. این نظر را برخی از افغان ها نیز دارند. آنها معتقدند که خلیل زاد جنگ قومیتی به راه انداخت، جنگی که این کشور همچنان تاوان آن را پس می دهد.

زلمی خلیل زاد به حکم مایک پمپئو وزیر خارجه این کشور بار دیگر فرستاده ویژه آمریکا در امور افغانستان شده است.

اما چرا قرعه به نام زلمی افتاد؟

مسکو وارد شده است. روسیه پوتین قصد دارد با شیوه مذاکره بار دیگر مانند سلف خود به افغانستان به صورت مدرن ورود کند. پس از آنکه تحریم ها علیه روسیه شدت گرفت، پوتین به دنبال قدرتمند کردن حلقه دیپلماتیک و متحدین خود است. روسیه در چند ماه اخیر بسیار به سمت هند، چین و افغانستان تلاش کرده است بلکه در مقابله با آمریکا قدرت چانه زنی خود را بالا ببرد.

مذاکره ای که مخالفان و موافقان خود را دارد. اتمر مشاور امنیت ملی اشرف غنی قبل از آنکه استعفا دهد از مسکو درخواست کرده بود که به طالبان برای مذاکره فشار بیاورد.

اما ظاهرا این فشار ها پاسخگوی راضی کردن طالبان نیست چرا که نه پاکستان راضی به این فشار شد نه مسکو طالب این فشار است! چراکه آنها می خواهند با خود طالبان مذاکره کنند. روسیه چندین بار درخواست مذاکره به طالبان داده است.

بنابراین دولت آمریکا مصمم شده است برای پایان دادن به این وضعیت و خلاصی از دست روس ها آقای فرستاده را به افغانستان بفرستد، که این به معنای پیامی روشن به طالبان است. به این معنی که اگر مصالحه نکنید جنگی دیگر پیش روی شماست.

زلمی را بشناسیم

زلمی در کتاب خود عنوان کرده است که برای به دست آوردن صلح در کنفرانس بن آلمان سال 2001 با مقامات ایرانی گفتگو کرده است. او در این کتاب مدعی است که ایران در مذاکرات صلح افغانستان نقش بسزایی ایفا کرده است. ظاهرا این طور که خلیل زاد می گوید پس از انقلاب این اولین مذاکره رسمی ایران و آمریکا بوده است.

خبرگزاری رویترز به نقل از مقام های آمریکایی خبر داد که وزیر خارجه آمریکا قصد دارد «زلمای خلیل زاد» سفیر پیشین این کشور در کابل را به عنوان نماینده ویژه کشورش در افغانستان معرفی کند.

این خبرگزاری انگلیسی، به نقل از دو مقام آمریکایی گزارش داد که مایک پمپئو وزیر خارجه آمریکا به زودی «زلمای خلیل زاد» را که از سال 2003 تا 2005 سفیر این کشور در کابل بود، به عنون نماینده ویژه کشورش در افغانستان معرفی کند.

به نوشته رویترز، این تازه ترین پیام آمریکا به طالبان پیرامون جدیت واشنگتن در پایان دادن به جنگ با این گروه است.

این تصمیم وزیر خارجه آمریکا در حالی است که ماه گذشته رسانه ها از دیدار میان یک دیپلمات آمریکایی با مقام های طالبان برای بررسی مذاکرات احتمالی میان دو طرف خبر دادند.

خلیل زاد که آمریکایی افغانستانی تبار است، از سال 2007 تا 2009 در دولت های جرج دابلیو بوش و باراک اوباما رئیسان جمهوری پیشین آمریکا سفیر این کشور سازمان ملل بوده است.

وی همچنین از سال 2005 تا 2007 سمت سفیر آمریکا در عراق را به عهده داشت. او کسی بود که توانست میان کرزی و طالبان توازن قدرت ایجاد کند.

دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا بارها از عدم پیشرفت جنگ هفده ساله افغانستان ابراز ناامیدی کرده و بر تغییر سریع بازی جنگ تاکید کرده است.

گفته شده گزینش خلیل‌زاد به عنوان نماینده ویژه آمریکا در امور افغانستان بخاطر شناخت دقیق او از افغانستان و منطقه و برای پیش‌رفت گفت‌وگوهای صلح با طالبان صورت می‌گیرد.

از زلمی خلیل‌زاد به عنوان یکی از دیپلومات‌های کار کشته آمریکایی یاد می‌شود که معمولا کارهای دشواری را در زمان‌های دشوار انجام داده است.

عملکرد خلیلزاد در ارتباط به افغانستان منتقدان خودش را هم دارد، شماری از افغان‌ها باور دارند که خلیلزاد سنگ‌تهداب افغانستان بعد از طالبان را کج نهاد و از آن به بعد، شکاف‌های قومی در این کشور عمیق‌ترشد.

خلیل‌زاد ۶۷ ساله متولد شهر مزارشریف در شمال افغانستان با تابعیت آمریکایی است. او در دو دوره ریاست جمهوری جورج دبلیو بوش سمت‌های مهمی مانند سفیر آمریکا در عراق، سفیر آمریکا در سازمان ملل و سفیر آمریکا در افغانستان به عهده داشته است.

خلیل‌زاد یکی از منتقدان سیاست‌های پاکستان در قبال افغانستان است.

 خلیلزاد در صفحۀ ۲۱۰ روایت می‌کند: "حامد کرزی برای من یک باکس (جعبه) انار فرستاده بود تا به عنوان تحفه (سوغاتی) برای پرویز مشرف، رئیس جمهور وقت پاکستان ببرم. وقتی با آقای مشرف دیدار کردم، او تحفه را نپذیرفت و با لحنی سرد گفت: من انار را دوست ندارم."

تلاش‌های خلیلزاد جهت وادار ساختن دولت آمریکا در ابتکار عمل دقیق و سنجیده در افغانستان و همچنین جلب کمک‌ها و همکاری‌های بیشتر آن کشور برای افغانستان، جز مهم کتاب است.

او کاستی ها در عملکرد دولت آمریکا در پیوند با افغانستان را از زمان تجاوز شوروی سابق تا این اواخر یادآور می‌شود.

سفیر سابق آمریکا در افغانستان، در بخش‌های از کتاب نشان می‌دهد که وی در دوران ماموریت خود، در برخورد با قضایا، همیشه از موقف (موضع) بالا صحبت می‌کرده است. او به ده‌ها موضوع اشاره می‌کند که چگونه با استفاده از اعمال فشار حل شده‌اند. او در کتاب خود همچنین به ده‌ها مشکل و چالش بزرگ در افغانستان اشاره می‌کند که با دخالت او به آسانی رفع شده‌اند.

زلمی خلیلزاد با صراحت کامل از اشخاص زیادی به عنوان "جنگ سالار"، "مفسد" و اشخاصی که وی آنها را "دخیل در تولید و قاچاق مواد مخدر" می‌نامد، یاد می‌کند و توضیح می‌دهد که چگونه توانسته بود در جریان ماموریت خود در افغانستان، این اشخاص را در کنترل و مدیریت خود داشته باشد.

خلیلزاد در بخشی از کتابش می‌نویسد: "هیچ جنگ‌سالاری به اندازه ژنرال دوستم، آقای کرزی را خشمگین نمی‌‌ساخت. کرزی چند بار تصمیم گرفت دوستم را بازداشت کند ولی هر بار به او مشورت دادم که توازن قدرت در شمال را مد نظر داشته باشد و با احتیاط عمل کند." (صفحۀ ۲۰۱)

وی از همکاری خیلی نزدیک خود با آقای کرزی یادآوری می‌کند و اینکه تقریباً در اوایل حکومتداری آقای کرزی هر روز با او دیدار داشته و مشترکاً موضوعات مهم کشوری را حل و فصل می‌کردند.

او درباره این نزدیکی بین او و کرزی به روزی‌که ماموریتش در افغانستان به پایان می‌رسد و باید به عنوان نماینده آمریکا به عراق می‌رفت، اشاره می‌کند و می‌نویسد که کرزی از رفتنش بسیار ناراحت بود. آقای کرزی ظاهرا تلاش داشته تا خلیلزاد در مقام خود ابقا شود، اما علیرغم تلاش‌های زیاد و خواست‌های مکرر از دولت بوش، موفق به این کار نمی‌شود.

 خلیلزاد از نقش خود در انتخاب حامد کرزی به عنوان رئیس ادارۀ موقت افغانستان، در حالی که عبدالستار سیرت آرای بیشتر نمایندگان شرکت‌کننده گروه رم در کنفرانس بُن (آلمان) را در اختیار داشت، می‌نویسد.

کنفرانس بن در سال ۲۰۰۱ با شرکت بسیاری از طرفهای درگیر در افغانستان تشکیل شد که هدف آن ایجاد ساختاری برای اداره این کشور پس از طالبان بود.

 خلیلزاد در کتاب خود همچنین از کمکش به گزینش احمدضیا مسعود به جای محمدقسیم فهیم به حیث نامزد معاونت اول حامد کرزی در انتخابات ۲۰۰۴ ریاست جمهوری، می‌نویسد.

در کنار آنها، او از حل مشکلاتی دیگر چون، برخورد با "وزرای دو تابعیتی" و اینکه کدام زبان باید به حیث زبان ملی در قانون اساسی درج شود، در لویه جرگه قانون اساسی یادآوری می‌کند.

در کتاب دیده می‌شود که تجربیات خلیلزاد در عراق هم بسیار گسترده‌ است. اما موفقیت‌های آنجا در مقایسه با افغانستان بسیار ناچیز خوانده شده است.

اگرچه خلیلزاد به زبان عربی آشنا است، اما از شناخت عمیقی که وی از بازیگران سیاسی، فرهنگ و عنعنات (سنتها) و تسلطی که بر بخش‌های مختلف افغانستان داشت، ظاهرا در عراق خبری نیست. زلمی خلیلزاد البته نوشته است که از برخی تجاربی که در افغانستان حاصل کرده بود، به ویژه در قسمت تهیه پیش‌نویس قانون اساسی، در عراق استفاده می‌کند.

 خلیلزاد در کتابش به نقاط قوت و ضعف خود و سایر نهادها در تمام مراحل کاری اشاراتی کرده؛ به اختلافات و دخالت کاری میان وزارت دفاع و امور خارجۀ آمریکا نیز پرداخته است و برآیندهای منفی ناشی از این موضوع را (به ویژه در مسئله عراق) یاد می‌کند.

حال باید دید فرستاده ای که خود را قهرمان افغان ها می خواند چه خوابی برای این مردم مصیبت زده دیده است؟


52310