مراقب، ابتدا با «خونسردی » و بعدش با «عصبانیت» از ما می‌خواست که جلوتر نرویم و به منطقه خطر نزدیک‌تر نشویم. «قایق شماره 7 لطفا هرچه سریع‌تر مسیر خود را عوض کرده و به منطقه امن بازگردید».

این اما حکایت سفر به اصفهان است حدود 14 یا 15 سال پیش که زاینده رود، زنده رود بود و لبریز از زندگی.

زاینده رود آن قدر پرآب بود که حتی در آن «خطر غرق شدن» برای شنا و «منطقه خطر» برای قایق سواری وجود داشت.

زنده رود واقعا زنده بود و روح و روان انسان را صیقل می داد. تا زاینده رود زنده بود هر وقت سفرمان به نصف جهان تمام می شد باز هم دلمان می خواست «به اصفهان برگردیم»، باز هم دلمان می خواست «به نصف جهان برگردیم» حالا اما ماجرا آن گونه و به آن شیرینی نیست که نیست. تلخ تلخ است. زجرآور و دردآلود.

«نصف جهان» بدون «زاینده رود» یک چیز بزرگی کم دارد.اصلا «نصف جهان» بودنش زیر سوال می رود. هرچه باشد خود اصفهانی ها اسمش را گذاشته اند «زنده رود» این یعنی اگر آب در زاینده رود جاری باشد زنده رود است اگر نه، متاسفانه «مرده رود».

خشک شدن زاینده رود ظاهرا باز می گردد به «معجزه هزاره سوم»؛همان محمود احمدی نژاد که قرار بود با پول نفت بیابان های گرم و سوزان ایران را آبیاری کند.سرسبز کند و بعدا مدال افتخارش را بچسباند به کاپشن معروف جادویی اش. بیابانها که تغییری نکرد، با کم کاری ها و ندانم کاری ها، زاینده رود هم به این حال روز افتاد.

چهار سال پیش در مطلبی به نقل ازیک پژوهشگر و محقق مدیریت بحران شهری می خواندم که: «با خشک شدن زاینده رود به روشنی شاهد این مسئله بودیم که این خشکی در روحیه اصفهانی ها و به ویژه شیوع افسردگی در برخی مناطق بسیار تأثیرگذار بوده است.»

او تاکید کرده بود:« خشک شدن زاینده رود یکی از آسیب های وارده به پیکره جامعه اصفهان محسوب می شود چرا که این رودخانه از دیرباز در حفظ روحیه مردم و سرزندگی آنها بسیار تأثیرگذار بوده است اما خشکی زاینده رود این روحیه را تغییر داده است.پژوهش های کارشناسی در زمینه افسردگی مردم اصفهان به اثبات رسیده و بر اساس پژوهش های تیم کارشناسی دانشگاه اصفهان خشک شدن زاینده رود در ایجاد افسردگی و افزایش تنش استرس در میان مردم اصفهان تأثیرگذار بوده و دیگر شاهد فضای شادابی گذشته در اصفهان نیستیم.»

اصفهان استان خشکی است که شادابی اش به زاینده رود گره خورده، با این حال گفته می شود بخش عمده ای از 92 در صد «حق آبه» زاینده رود که متعلق به اصفهانی هاست به استان دیگری سپرده شده که این موضوع علت اصلی خشکسالی آن عنوان می شود.

حیف نصف جهان ایران است بدون زاینده رود. نصف جهان ایران بدون زاینده رود جان ندارد.روح ندارد. زندگی ندارد.

جایی شنیدم ژاپنی ها بنا به شرط و شروط هایی گفته اند می توانند زاینده رود را احیا کنند. ظاهرا چشم بادامی ها در قبال احیای زنده رود امتیازاتی خواسته اند. نمی دانم اصلا این شنیده ها تا چه حد صحت دارد اما قطعا به مذاکره اش می ارزد،نمی ارزد؟

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 782222

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
1 + 1 =

نظرات

  • نظرات منتشر شده: 1
  • نظرات در صف انتشار: 0
  • نظرات غیرقابل انتشار: 0
  • اهل نصراباد ناحیه یک A1 ۱۶:۳۸ - ۱۳۹۷/۰۳/۱۹
    0 0
    لطفا حق آبه ی ما اصفهانی ها را که به صورت غیرقانونی رییس جمهور های قبلی مثل خاتمی بردند یزد و رفسنجان به ما برگردونید ما دیگه آب شرب هم نداریم وچند روز در هفته قطعی آب داریم . چرا جابی که سبز هست را می خشکانید تا کویر را سبز کنید . غرب شهر اصفهان منطقه ی سبزی وجود داره که داره کم کم خشک میشه دیگه چاه ها هم آبی نداره اونوقت ۵۰ درصد آب زاینده رود را می برند یزد برای آبیاری پارک هاشون .