بايد با صراحت و قاطعيت گفت كه اين رفتارها و اقدام ها از ساختن گنبد و گلدسته در مرقد امام تا ذكر عباراتي چون "سلام الله عليه" يا "السلام عليك يا ..." كه عرفا اختصاص به معصومين دارد صحيح نيست. بايد خيلي صريح و شفاف از درج زيارتنامه امام در كتابچه دعا - هر چند حركتي جزئي و اشتباهي شخصي از يك ناشر كم اهميت باشد- برائت جست.
بيست و دو سال قبل براي نخستين بار اين اعتراض را در مجله نيستان منتشر كردم و تا امروز هم مكرر گفته و نوشته ام و البته هزينه سنگيني هم براي اين انتقاد ناخوشايند پرداخته ام!
شايد با احتجاج و مباحثه هاي كلامي بتوان اين اشتباه ها را توجيه كرد - گرچه معتقدم رواياتي چون "لا يقاس بنا آل محمد من هذه الأمة أحد" همان جا هم حاكم است- ولي بحث اينجا اصلا بحث كلامي نيست، بلكه بحث فهم عرف و مفاهمه و برداشت ذهني مخاطب است و ضرورت فاصله گذاري جدي ميان غير معصومان با پيشوايان دين ( رسول خدا و خاندان مطهرش) تا مردم دچار اشتباه و سوء برداشت نشوند و مخصوصا در طول زمان گرفتار شبهه ها و ترديدها نگردند.
مسأله در ساحت شناخت اجتماعي مخاطب و ارائه تصوير يا صورتي است كه به مخاطب ارائه مي كنيم.
مسأله فهم تلقي و دريافت اين مخاطب است و حتى مخاطباني در صدسال و دويست سال بعد. مساله حساسيتي است كه كليساي كاتوليك از قرنها پيش درك كرده و براي همين قانون و قاعده اي دارد كه براي اعلام قديس ها حتما بايد چند نسل از زمان آنها گذشته باشد زيرا مي دانند و مي فهمند كه نبايد در زمان معاصران يك اسقف يا پاپ از او به عنوان قديس ياد كرد!
كاش ما هم اگر قداست را -بر اساس باورهاي اعتقادي و ديني مان- منحصر به معصومان نمي دانيم، حداقل مانند كليساي كاتوليك به فهم دنيايي مخاطبان توجه داشتيم و ملاحظه درك و شناخت و باور آنها را مي كرديم!
نظر شما