کامبوج کشوری است که در بخش جنوبی شبه‌جزیره هندوچین در آسیای جنوب‌شرقی قرار دارد و با کشورهای تایلند، لائوس و ویتنام همسایه است و جمعیتش به بیش‌از ۱۵ میلیون نفر می‌رسد. این کشور در سال ۱۹۵۳ استقلال یافت و درمدت جنگ ویتنام بین‌سال‌های ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۳ با هواپیماهای ارتش آمریکا بمباران شد به‌شدت آسیب دید و از توسعه بازماند. با آغاز دهه ۹۰ و پس‌از یک‌دهه بازسازی آسیب‌های ناشی از جنگ ویتنام، کامبوج برنامه‌هایی را برای توسعه صنعت گردشگری در پیش گرفت و توانست از ۱۱۸هزارو۱۸۳ گردشگر ورودی در سال ۱۹۹۳ به تعداد ۵میلیون‌و۶۰۲هزارو۱۵۷ بازدیدکننده بین‌المللی در سال ۲۰۱۷ برسد و با پرکردن ۷۱٫۳ درصد از هتل‌هایش به درآمد ۳ میلیارد و ۶۳۸ میلیون دلار در این بخش دست یابد.
این کشور آثار طبیعی و تاریخی بیشماری دارد که امروزه به‌عنوان مقصدهای گردشگری مهمی در جهان شناخته می‌شوند که در ادامه با تعدادی از آنها آشنا می‌شوید.
معبد بزرگ انگکور وات
نگکور در زبان خِمر (زبان رایج در کامبوج) به‌معنی «پایتخت» و «وات» به‌معنی «معبد» است. این معبد که از نظر زیبایی و اهمیت در رده اهرام در مصر و تاج‌محل در هند قرار دارد قدیمی‌ترین مجموعه مذهبی در کامبوج است که در زمینی به مساحت ۱۶۲٫۶ هکتار گسترده شده است. برای درک بهتر بزرگی این معبد می‌توان گفت که کلیسای جامع سن‌پطرس در واتیکان حدود ۱۰ هکتار و کل شهر/کشور واتیکان در رم به‌عنوان بزرگ‌ترین پایگاه کاتولیک‌های جهان ۴۴ هکتار است. شاه سوریاوارمان دوم در دوره امپراتوری خِمر در قرن دوازدهم میلادی معبد بزرگ آنگکور را ساخت. به‌تدریج و از اواخر قرن دوازدهم این معبد به مکانی مقدس برای مذهب بودایی تبدیل شد و تا به امروز هم این ویژگی را حفظ کرده است.
سال ۱۹۹۲ پایتخت باستانی انگکور و معبد بزرگش وارد فهرست میراث جهانی یونسکو شد. این سایت که در میان پربازدیدکننده‌ترین مکان‌های تاریخی جهان قرار دارد به نماد ملی کامبوج تبدیل شده است. انگکور وات در عرض جغرافیایی ۱۳٫۴۱ درجه شمالی قرار دارد و محور شمال به جنوب تالار برج مرکزی آن به‌طول ۱۳٫۴۳ ذرع است (هر ذرع ۱۰۴ سانتیمتر است). باستان‌شناسان معقتدند که عدد ۱۳٫۴ هم برای عرض جغرافیایی و هم طول محور شمال به جنوب عبادتگاه اصلی تصادفی نیست. به‌ویژه که این تالار در راستای محور زمین قرار دارد. درحقیقت، به‌نظر می‌رسد در دوره‌ای که اروپا پیرو نظریه مسطح‌بودن زمین بود، مردمان امپراتوری خِمر می‌دانستند که زمین گرد است. این معبد متشکل از مجموعه‌ای شامل ۷۲ بنای تاریخی بزرگ است و به‌عنوان بزرگ‌ترین عبادتگاه دنیا در کتاب برترین‌های جهان، گینس، ثبت شده است. سالانه حدود یک‌میلیون گردشگر از این معبد بازدید می‌کنند.
معبد بایون
بایون معبد دیگری غنی از تزیینات سبک دوره امپراتوری خِمر در آنگکور است که اواخر قرن ۱۲ و اوایل قرن ۱۳ ساخته شده است. مهم‌ترین خصیصه متمایز بایون داشتن مجموعه‌ای از چهره‌های سنگی خندان و آرام است که روی بسیاری از برج‌های آن که تا تراس بالایی پیش می‌روند، نقش بسته‌اند. این معبد دو مجموعه نقش‌برجسته است که ترکیبی از صحنه‌های اسطوره‌ای تاریخی و این‌جهانی را به‌تصویر می‌کشند.
سامبور پری کوک
محوطه‌ای باستان‌شناختی است که در ۲۰۶ کیلومتری شمال پنوم‌پن پایتخت کشور کامبوج و بزرگ‌ترین شهر این کشور قرار دارد. قدمت این مجموعه معابد به سلطنت چِنلا (اواخر سده ۶ تا سده ۹ میلادی) باز می‌گردد. این محوطه از سال ۲۰۱۷ وارد فهرست میراث جهانی یونسکو شده است. این مجموعه به سه خوشه تقسیم‌بندی می‌شود که با علامت‌های «گروه C» برای بخش مرکزی، «گروه N» برای بخش شمالی و «گروه S» برای بخش جنوبی مشخص می‌شوند. این محوطه درمجموع حدود ۴۰۵ هکتار است و در آن حدود ۱۵۰ معبد هندو وجود دارد.
قصر سلطنتی پنوم‌پن
این مجموعه از ساختمان‌های سلطنتی، سکونت‌گاه شاه کامبوج در قرن نوزدهم بود. این کاخ در سال ۱۸۶۶ ساخته شد و بنابراین، نسبت به آثار تاریخی خِمر و کامبوج بنای تاریخی نسبتا جوانی است. از سال ۸۰۲ تا اوایل قرن ۱۵ میلادی مرکز قدرت خمر نزدیک شمال آنکگور بود. پس‌از اینکه در قرن ۱۵ میلادی سیام‌ها آنگکور را نابود کردند دربار خمر از این شهر نقل‌مکان کرد و در سال ۱۴۴۶ در پنوم‌پن سکنی گزید. اما چند دهه بعد از این شهر به باسان رفتند و پنوم‌پن تا قرن نوزدهم به پایتخت کامبوج بازنگشت.
از چه مسیرهایی می‌توان به کامبوج سفر کرد؟
علاقه‌مندان گردشگری‌های جنوب و جنوب‌شرق آسیا برای بازدید از دیدنی‌های کامبوج فقط می‌توانند با پروازهای غیرمستقیم به این کشور سفر کنند. گردشگران ایرانی که قصد سفر به کامبوج را دارد ارزان‌ترین پرواز به این کشور را می‌توانند از شرکت هواپیمایی چاینا ساوثرن ایرلاینز تهیه کنند. اما این پرواز ضعف‌هایی دارد که مدت‌زمان طولانی برگشت که ۵۶ ساعت ۵۵ دقیقه است و میزان بار ۲۳ کیلوگرم ازجمله آنها است.
بنابراین، اگر این مسافران به حجم بار بیشتر و مدت زمان پرواز کمتری نیاز دارند، قطر ایرویز گزینه مناسب‌تری برای آنها است. مدت زمان پرواز با این ایرلاین ملی کشور قطر حدود ۲۴ ساعت و مدت زمان برگشت در دو نوع بلیت حدود ۱۴ ساعت و حدود ۲۱ ساعت است و ازسوی دیگر حجم باری که این شرکت هواپیمایی ارائه می‌دهد ۳۰ کیلوگرم است.
2121
نظر شما