نیل آرمسترانگ: چهل بهار از اولین پروازهای سفینه آپولو حامل انسان می‌گذرد. اجازه بدهید در مورد چند پروازی که پیش از پرواز اصلی و نهایی صورت گرفت صحبت کنیم و نگاهی به بازه قابل توجه اکتبر 1968 تا نوامبر 1969 بیاندازیم.
آن سیزده ماه با اولین پرواز آپولوی حامل انسان آغاز شد که قابلیت مدل فرمان را برای پروازهای طولانی‌تر از مدت پیمودن یک دور به دور ماه، به نمایش گذاشت. تنها دو ماه پس از آن، پرواز دوم انجام شد که در حرکتی چشمگیر به سمت ماه پرواز کرد و به دور ماه گردید.
پرواز سوم در مدار زمین بود که الگوی قمری پرواز اولیه را آزمایش کرد. دو ماه بعد چهارمین پرواز هم صورت گرفت که در واقع با پرواز در نمونه مدار ماه، توانایی عملیات در کنترل ارتباطات و ردگیری دو وسیله نقلیه مستقر در مدارهای گوناگون به دور ماه را نشان داد.
پنجمین پرواز، آخرین مرحله را تکمیل کرد و قابلیت کاهش ارتفاع، فرود و نهایتا بازگشت به مدار ماه را به نمایش گذاشت. ششمین و آخرین پرواز سال 1969 تقریبا عملیاتی بود. طی این پرواز سفینه دقیقا کنار ماه‌نشین سورویر3 که دو سال و نیم زودتر در آنجا مستقر شده بود، بر سطح ماه فرود می‌آمد.
به نتیجه رسیدن پروژه طی تنها شش پرواز آزمایشی تقریبا جزو غیرممکن‌ها است، اما هیچ برنامه پرواز آزمایشی در مورد هیچ‌یک از ماشین‌های پیشرفته پرنده با این میزان کارایی و تعداد کم پرواز هدایت نشده بود. این موفقیت‌ها در چهل سال پیش بسیار قابل توجه بود، ولی معجزه‌آسا نبود. آنها حاصل تخیل و ابتکار ذهن‌های افرادی بود که 8 سال پیش از آغاز پروژه آپولو فعالیت می‌کردند. آن سال‌ها آبستن برخی از چالش‌برانگیزترین، دشوارترین و کارآمدترین کارها در تاریخ مهندسی مدرن شد.
8 سالی که یک سال و نیم از آن صرف طراحی مجدد به سبب نقص فنی‌ای شد که به حادثه غم‌بار آتش‌سوزی آپولو1 منجر شد. پدید آوردن راهبرد، ترکیب و سفینه‌ای که بشر را به ماه برساند، بسیار پیچیده بود. لازمه تحقق این امر خلاقیت بسیار زیاد، اراده و پشتکاری بود که بتواند در کشور در هم آمیخته شود.
پشتکار همکاران برنامه آپولو قابل ستایش است. در تاریخ مستند کمتر کارمندی دولتی پیدا می‌شود که چنین با سخت‌کوشی، حتی خارج از ساعات اداری برای به انجام رسیدن پروژه فعالیت کند. دقت، پشتکار و اراده مهندسین هواوفضا و سفینه آپولو نیز شایسته تقدیر است.
لابد تاکنون از خود پرسیده‌اید که دستاوردهای یک چنین سفر پر خطری چه بود که ناسا و البته دولت آمریکا ریسک آن را به جان فضانوردانش خرید؟
برنامه آپولو، کاری بسیار باشکوه و ملی بود. دانش ما نسبت به ماه بسیار افزایش پیدا کرد. تکنیک‌ها برای ناوبری و سفر بین سیاره‌ای توسعه یافت. سیاره خودمان از فاصله بسیار دور مشاهده شد و این چشم‌انداز باعث شد که به اهمیتمان پی ببریم.
کودکان از هیجان پروازهای فضایی الهام می‌گیرند و شگفتی‌های علم و دقت مهندسی را ستایش می‌کنند. ذهن‌های جوان در کشورمان و گوشه و کنار جهان اکنون باور دارند که اگر بخواهند مثل نیروهای فعال در آپولو سختی به خرج دهند، می‌توانند کارهای خیلی بزرگی را انجام دهند.
این روزها، یادآور باشکوه‌ترین لحظات عصر فضایی است، زمانی که در آن اشتیاق فراوانی به کامل شدن علم وجود داشت. یادآور مرحله‌ای از دستاوردها است که حقیقتا همگی ما را شگفت‌زده کرد. اشتیاق افراد و پوشش رسانه‌ای این یک ماه و بزرگ‌داشت چهلمین سالگرد فرود انسان بر ماه، نشان داد که بسیاری دیگر از افراد هم آن روزگار و آپولو را به گرمی و قدری تحسین به یاد دارند. نقش آپولو در صفحه جامعه و تاریخ حک شده است. بیایید به همه کسانی که این آرزو را به واقعیت رساندند، تبریک بگوییم. آپولو کار خوبی بود.
نظر شما