ابتدا به سه خبر زیر توجه کنید:
1- کسی که چند روز پیش رئیس جمهور فرانسه نیکولا سارکوزی را در جریان سفر وی به شهر براکس مضروب کرد تنها به شش ماه حبس، آنهم به صورت تعلیقی، به علاوه ی انجام دو روز خدمت اجتماعی بدون حقوق محکوم شد.
2- دومینیک استراوس کان، رئیس سابق و ذینفوذ صندوق بین المللی پول و نامزد ریاست جمهوری فرانسه که شانس زیادی هم برای موفقیت در انتخابات آتی داشته است، به اتهام آزار جنسی یک زن مهاجر خدمتکار در هتل محل اقامتش در شهر نیویورک مواجه با برخورد شدید پلیس و دستگاه قضایی آمریکا شد و حتی تا مدت ها از قبول وثیقه برای آزادی موقت وی خودداری شد و وی ابتدا در زندان و سپس در آپارتمان خود تحت بازداشت قرار داشت و مجبور بود حتی در آپارتمانش همواره بازوبند الکترونیکی بر دست داشته باشد.
3- چندی پیش یک فرد متهم به قتل نزدیکان خود، که به دلیل شدت شناعت جنایاتش، چهره ی بسیار منفوری نزد مردم انگلستان دارد، به یک کمیته ی رسیدگی به شکایات زندانیان از دست زندانبانان خود شکایت کرد. موضوع شکایت جالب و عبارت از این بود که چرا زندانبانان نام خانوادگی وی را بدون پیشوند آقا (Mr) صدا می کنند. کمیته ی مذکور نیز در نهایت به نفع زندانی رأی داده و این عمل را مخالف با شئون وی دانسته و ضمن محکوم کردن زندانبانان افزود که ذکر نام کوچک بدون پیشوند آقا یا خانم نشانه ی دوستی و رفاقت و در نتیجه بدون اشکال است، ولی ذکر نام خانوادگی بدون پیشوند آقا یا خانم نشانگر تحقیر می باشد و با کرامت انسانی زندانی مغایرت دارد.
اینک که سه خبر فوق را مرور کردید، این سؤال قابل طرح است که آیا نظام قضایی ما می تواند، اگر خودمطلق بینی را کنار گذاشته و گاه خود را نیازمند آموختن از دیگران نیز بداند، از هریک از سه خبر فوق، که اتفاقا مربوط به سه کشوری است که معمولا بیشترین بد و بیراه های سیاسی از کشور ما متوجه آنها می شود، چیزی بیاموزد؟ آیا نمی توان از خبر اول به این نکته رسید که این عملکرد برخی از قضات ما، که گویا معنی اعداد و ماه و سال را فراموش کرده اند و گاه برای جرایمی بسیار کمتر از آنچه که در این خبر آمده است حبس های طویل المدت 5 سال، 10 سال و 20 سال و محرومیت های دیگری در همین حدود را در نظر می گیرند، نیازمند بازنگری است؟ آیا از خبر دوم نمی توان به اهمیت تساوی همه ی افراد در برابر قانون (چه به عنوان متهم و چه در جایگاه شاکی) پی برد و آیا خبر سوم اهمیت حفظ کرامت انسانی را، حتی در مورد زندانیان، گوشزد نمی کند؟
شاید وقت آن رسیده باشد که قدری هم به اهمیت حقوق تطبیقی توجه کرده و این نکته را بپذیریم که سایر کشورها گاه فواید دیگری غیر از مخاطب بد و بیراه های سیاسی ما قرار گرفتن هم می توانند داشته باشند، و می توان از آنها نیز چیزهایی را در جهت اعتلای وضعیت نظام قضایی کشور آموخت.
نظر شما