ملاک تشخیص حق از باطل

احکامِ اخلاق ما حکم مي کند که چه خوب وچه بد است . مسلما حس ، مصدر حکم نيست . مصدر حکم ، عقل است هم احکام اخلاقي و هم اخلاق وجودي وغيره . در امروز و دوره قبلي کساني که اصلااحکام اخلاقي را کاملانسبي مي دانستند مي گفتند منشا آن فرهنگ هر جامعه اي است .
مخصوصا در ميان اينها سوفيست ها بودند . دراينان امر مطلق اخلاقي که امري منجز و قابل اعتباروقبول براي همه باشد نداريم . بلکه يا وضعي در اثر مواضعه يا براثر قرداداست . امروزه هم قرارداد اجتماعي به نظر بعضي ها پذيرفته شده وتمام قوانين رامديون ومرهون نوعي قرارداداجتماعي يا وضع مي دانند اينها کم نبودند چه در دوره قرارداد اجتماعي ها يا کساني که در قديم مي گفتند هرکس آنچه که به نظر او مي رسد، حق است .
بنا براين در ادامه مي گويند معياري براي تشخيص حق وباطل نداريم. اينها به نوعي سوبژکتيو است وبه نوعي اصالت نسبت در اخلاق قائل شدند . امروزه هم عده اي هستند واين را مرهون اين مي دانند که قراردادي است که براثر پرورش انسان در محيطي اجتماعي تحت تاثير آن قراردارد ويا رفتار قرار مي گيرد . يکي نظريه اصالت نسبت وديگري نظريه اصالت نفع است که مي گويد فايده اي که اخلاق به ما مي رساند خوب است وآن چيز که حداکثر نفع را براي مردم داردخير است .
عده ا ي ملاک ومعيار را لذت والم مي دانند و مي گويند مقداري از نفعي که به ما مي رسد منشا خوب بودن وفع اخلاقي است . بنابراين مسئله سوبژکتيو است که من به عنوان يک فاعل چه لذتي ازاين عمل مي برم اين را منشا ارزيابي احکام اخلاقي وارزش هاي اخلاقي قرار مي دهند . اما اگر قرار است اخلاقي باشد بااينها درست نمي شود ونمي توانيم به علم اخلاق وبه يک اصل اخلاقي برسيم . اگر قائل به اين باشيم که چيزي مورد توافق باشد حالااگر دو نفر باشند که قائل به نسبيت باشند نمي توانندبه يک مبدا مشترک برسند . اومي گويدبراي من درست است وديگري مي گويد براي من درست است ، بنابراين هردودرست است چنان که سوفيست ها وعده اي قائلند .
ما نمي توانيم به يک نظريه مستحکمي درباره اخلاق برسيم. تنها راهي که وجود دارد راه کساني است که قائل به اصالت عقلند. اگر عقل را برداريم اخلاق رذايل مي شود وعلم اخلاق وشناخت غيرممکن مي شود . کساني که قائل به اصالت عقلند ، اخلاق را فطري مي دانستند وبه فطرت قائلند . که دراينجا بحث دراز دامني وجود داردکه از ذکر آن خودداري مي کنم .