برگزاری مراسم تشییع پیکر هنرمندان در سالیان اخیر با توجه به حضور پرشور مردم بویژه اهالی فرهنگ به عنوان یکی از برنامه های پر اهمیت و حتی تاثیرگذار مبدل گشته و سخنرانی و اجرای آواز برخی از هنرمندان پرآوازه نیز بر این اهمیت و جذابیت افزوده است.
ازدحام و شلوغی برنامه ها بسته به میزان مشهوریت هنرمند متوفی متغیر است؛گاه ساعتها قبل از اجرای مراسم مخاطبان حضور پیدا می کنند و دهها عکاس و خبرنگار که بعضا از شهرهای دور و نزدیک خود را به مراسم رسانده اند این واقعه منحصر به فرد و تکرار نشدنی را نیز به ثبت و ضبط می رسانند.
در غالب این مراسم معاونت هنری و زیرمجموعه آنها و بعضا خانه های هنر نقش تعیین کننده ای در چیدمان مراسم،انتخاب سخنرانها،مجری برنامه و...ایفا می کنند و با توجه به پوشش گسترده خبری که گاه به صورت بین المللی منعکس می شود حضور دراینگونه مراسم و دیده شدن انگیزه بالایی به بعضی از حاضران می دهد!
با توجه به برد بسیار بالای رسانه ای این مراسم واین برنامه های پرمخاطب، مسئولان باید توامان نسبت به برنامه ریزی دقیق،رسیدگی به محل و مکان اجرا، انتخاب سخنرانان وبه تبع آن پربارتر کردن برنامه و... وسواس بیشتری به خرج دهند تا دست کم از چنین امکانهایی برای تقویت بنیه های فرهنگی، شناخت بهتر و بیشتر میراث فرهنگی کشور و سرمایه های بی بدیلی چون وجود و حضور هنرمندان و... استفاده بهینه کرد.
شاید با آسیب شناسی، شناخت و ارزیابی اینگونه برنامه ها بتوانیم با احتراز مسئولان از عوام گرایی،رفته رفته بار ارزشی ،کیفی و فرهنگی چنین برنامه هایی را ارتقاء داده و زمینه مساعدتری برای رشد فراهم آوریم.
برخی از ذی نفوذان و تاثیرگذاران در چینش این برنامه ها تصور می کنند که در همه برنامه های باید از چهره های سرشناس و مشهور برای سخنرانی دعوت به عمل آورند هرچند که سنخیت چندانی با متوفی نداشته باشند.
دو اینکه اکثریت قریب به اتفاق شرکت کنندگان در مراسم تشییع و تدفین نه به خاطر سخنرانان بلکه در حقیقت برای احترام به هنرمند درگذشته و به پاس سالها زحمت و ممارست آن مرحوم و ادای دین به ساحت ارزشمند او گرد هم می آیند و در نتیجه برخلاف همه کنسرت ها ، همایش ها، بزرگداشت ها و غیره این بار صحنه برعکس می شود یعنی مردم مخاطب را انتخاب نمی کنند بلکه این سخنران وتریبون است که در مقابل مردم قرار می گیرد و به عبارت دیگر بهترین موقعیت و فرصتی است تا به دور از عوام زدگی و مرعوب شهرت شدن،بتوان بهترین سخن و بهترین سخنران مهجور مانده را انتخاب و به مخاطبان فهیم و نخبه ارائه داد.
چند نکته از مراسم تشییع پیکر سیمین بهبهانی:
زنده یاد سیمین بهبهانی شاعری بنام و از مشاهیر بانوان هنرمند ایران بود و لذا جا داشت که یک نفر از بانوان در این مراسم و در ذکر کرامات و آثار هنری ایشان سخن بگوید و شگفتا که با سخنرانی فاطمه راکعی که خود از زنان شاعر بوده و به لحاظ حضورش در خانه شاعران شخصیتی حقوقی نیز دارد موافقتی صورت نگرفت.
بانوی غزل و نیمای غزل دو لقب از بهترین القابی است که به سیمین گرانقدر داده شده که در هر دو لقب صبغه غزلسرایی بارز و نمایان است و در بین شعرا سخنان و ابراز نظر و عقیده آن شاعرانی موجه تر و صائب تر است که خود صبغه و سابقه غزلسرایی داشته باشند ؛ بدین سبب در غیاب هوشنگ ابتهاج (که شنیده شده در بستر بیماری هستند و از خداوند شفای غاجل ایشان را مسئلت داریم) جا داشت که از شاعران شناخته شده و به طور مثال از محمدعلی بهمنی که در مراسم حضور داشت دعوت به سخنرانی می شد که از این نکته نیز غفلت شد.
و اما نکته مثبت این مراسم اجرای آواز چند تن از هنرمندان بود؛همایون شجریان ، صدیق تعریف و شهرام ناظری برای دقایقی به اجرا پرداختند ؛ همایون که آغاز امسال با استفاده بجا از چند شعر زیبای سیمین بهبهانی بیشترین سهم را در معرفی این آثار داشته ومتقابلا بهره فراوانی نیزارائه آثاری زیبا داشته است در روز مراسم هم شعر "کولی" بهبهانی را که تمی حزن انگیز دارد با بغضی در گلو خواند؛ شهرام ناظری نیز با فراست و درک موقعیت و فضای مراسم با استفاده از شعر جذاب و زیبای "دوباره میسازمت وطن" حال حاضران را منقلب کرد و با لحنی حماسی و متناسب با معانی شعر، اثرات زیبایی را برجای گذاشت.
جا دارد که این هنرمند یگانه ، با توجه به تناسب و ارتباط لحن تاثیرگذارش با مضمون این شعر وطنی، در کنسرت پیش رو بخشی از فضا و قطعات برنامه را به اجرای این اثر تاثیرگذار اختصاص دهد .
نظر شما