١. حاج آقاي دعايي، يار ديرين امام راحل بوده است. يك چهره مبارز و انقلابي كه همپاي بسياري از بزرگان انقلاب، در قم و نجف، ياري و همراهي امام را افتخار خود مي دانسته اند.
٢. شخصيت متواضع و كتوم او مانع از پديداري سوابق پرمايه اش شده است. از تواضع نمايي هاي نخوت باري كه بسياري از ما مبتلا و آلوده به آنيم مبرّاست و تقريبا همه ما يقين داريم كه با برنامه امروز، حتي موافقت نداشته چه رسد به آنگونه كه مرسوم است عملا سامانده اش باشد؛ حتي حدس مي زنيم زماني اطلاع يافته كه كار از كار گذشته بوده! اين ابرام سبب مي شود خدايش نيز مِهر او را بر دلها بيفكند.
٣. سابقه ديرين و ديرپا در مطبوعات، في نفسه او را به يكي از نمادها و اركان وثيق مطبوعات بدل كرده است.
٤. او از معدود كساني است كه بسان موالي اش دعوت به دين و انقلاب را با غيرزبان، سرلوحه خويش ساخته است. روش يا گوهري كمياب و بلكه ناياب كه نياز اين روزهاي جامعه ماست. ادب، اعتدال، انصاف، فرزانگي، متانت، فروتني، جوانمردي، خوشرويي، شوخ طبعي، مهرباني، دستگيري، صبوري ، رازداري ، خطاپوشي و ساير صفاتي كه خوبان دارند، او يكجا دارد.
٥. در حالي كه ديگراني با سابقه و سطح كمتر از او، شأن يا مشغله را بهانه مي سازند اما او تقريبا در تمامي مراسم مطبوعاتي حضور مي يابد و از قضا بر رديف هاي مهتران جلوس نمي كند: تُعرف الاشياء باضدادها.
٦. او بر اين سياق در اكثر مراسم ترحيم همكاران مطبوعاتي نيز حضوري برجسته دارد. به نظرم ضرب المثلي هندي است كه مي گويد: ممكن است كسي را كه با او خنديده اي، فراموش كني ولي هرگز كسي را كه با او گريسته اي فراموش نخواهي كرد.
٧. او داشتن حكم از امام عظيم الشأن و رهبري گرانقدر را دستمايه برتري جويي و پدرخواندگي نساخته است. بلكه حرمت نمايندگي رهبري را پاس مي دارد و كمتر موضع سياسي و بلكه جنجالي اتخاذ مي كند تا مبادا تعبيربردار شود.
٨. براي او مقام و مسئوليت، به عكس برخي از هم کسوتان مانع از زي طلبگي نشده است؛ تشريفات گريز است؛ در ميان مردم است؛ غم آنان مي خورد و به لبخندي مهمانشان مي كند و از اين جهت به سلك آخوندي پايبند است.
٩. هر رسانه، عجيب رنگ و بوي گردانندگان خود را دارد. اگر اطلاعات، عبوس و عصباني و عيب جو و پرده در وپرادعا و جنجال پيشه و دروغگو نيست برخاسته از منش مديرش است. طبع ملايم و آرام دعايي است كه جمعي معتدل و آرام را گرد خود فراهم ساخته و از آن جمع، روزنامه اي كه روي اعصاب مخاطب راه نمي رود، پديد آمده است.
١٠. مشي سياسي او بر كسي پوشيده نيست اما آن را دستمايه تعصب جاهلي نساخته و به دسته بندي هاي حيدري-نعمتي تن نمي دهد. اعتقاد سياسي را تا حد رگ گردن و تخريب برادران ديني و انقلابي خود فرو نمی کاهد. معمولا افراطيون چنين افرادي را خاكشيرمزاج و صلح كل و بي بو و خاصيت مي نامند كه بعضا ذم شبيه مدح هم است اما انصافا كدام راه به آموزه هاي دين و صلاح و فلاح نزديكتر است و انسجام ملي را تقويت مي كند؟
سال‌ها غوطه به خوناب جگر باید خورد
تا ز دل يک نفس معتدل آيد بيرون
منتشر شده در خبرگزاري تسنيم 17 ارديبهشت 1394
نظر شما