به عبارت ساده تر زنجان 30 درصد فقیرتر از میانگین کل کشور است. حالا تصور کنید سطح در آمد در زنجان چه مقدار از استانهایی مثل تهران، اصفهان و آذربایجان شرقی پائین تر خواهد بود. همچنین کمبود توجه دولت باعث شده اعتبارات تملک دارایی استان در رده بیست و هفتم بین استانهای کشور باشد.
هر چند تعداد دانشجویان به ازای هر یک صد هزار نفر جمعیت در استان زنجان 500 نفر بیشتر از میانگین کشوری است. اما متاسفانه نرخ بیسوادی در آن 17/6در صد بوده و از میانگین کشوری (2/15 در صد) بالاتر است. توجه کنید که نرخ بیسوادی در کشور های توسعه یافته عموما صفر است. این ارقام تناسبی با موقعیت و جایگاه زنجان ندارد. برای شهری که از طریق خط هوایی ، ریلی و اتوبان بین نیم تا حدا کثر 4 ساعت با مرکز کشور فاصله دارد این رتبه ها قابل قبول نیست.
اخیرا آقای خرازی در جمع مردم زنجان از آقای بیل گیتس "بنیان گذار ماکروسافت" نقل کردند که ایشان بدلیل وجود تعداد زیادی از مهندسین زنجانی در این غول نرم افزاری، علاقه مند به دیدار این شهر بوده است. حتی اگر در صحت این نقل قول نیز تردید داشته باشیم روشن است که زنجان استعداد بالایی در سطح کشور داشته و همیشه نخبگانی را بر این کشور تقدیم نموده . همین شهید دکتر شهریاری را در نظر بگیرید. گمان کنم رتبه دوم کنکور سراسری بود. اما دلیل بالا بودن نرخ بیسوادی را باید در پائین بودن وضعیت اقتصادی جستجو نمود.
باید در شرایط پسا تحریم مسئولین استان اهتمام بیشتری برای جذب سرمایه گذاری های خارجی ( اعم از خارج از استان یا خارج از کشور) به خرج دهند. البته فرهنگ مردم استان نیز در جذب سرمایه گذاری یا دفع آن بسیار موثر است. به لحاظ فرهنگی برخی مردم داشتن ثروت را بر نمی تابند. بسیار شایع است که زنجانیها دارایی خود را به دلیل اینکه مردم چشم دیدنش را ندارند خارج از زنجان سرمایه گذاری میکنند. این دیدگاه خود ضد توسعه است. باید این نگرش را تغییر داد. خوب یا بد، توسعه، کار و اشتغال با سرمایه گذاری بیشتر محقق میشود. و سرمایه در دست سرمایه داران است و تا زمانی که مقامات ذی صلاح و دادگاههای صالحه نامشروع بودن یک سرمایه را تائید نکرده اند ما باید آنرا پاک فرض کرده و برای جذب آن فرش قرمز پهن کنیم. البته بهتر میدانید من خود به این قشر تعلق ندارم ولی مصلحت توسعه کشور و استان را در جذب سرمایه ها میدانم و نه دفع آن.
نظر شما