چند هموطن ما متأسفانه به دلیل افتادن در دام اعتیاد، شغل خود را از دست داده‌اند و از خانه و خانواده طرد شده‌اند چون به مواد مخدر علاقه دارند، خودشان نخواسته‌اند كه به گرمخانه‌ها و كمپ‌های ترك اعتیاد بروند چون هوا سرد است به قبرستان پناه برده‌اند. پول‌شان را صرف غذا یا محل زندگی مناسب نكرده‌اند و در عوض روزی چند مرتبه مواد مخدر می‌خرند و مصرف می‌كنند. موادی كه چندان هم ارزان نیست. همه قضیه این است. یك معضل فرهنگی و اجتماعی. هیچ انسان دارای وجدانی هم از دیدن این ماجرا خوشحال نمی‌شود. طبیعتاً ناراحت‌كننده است اما برخورد برخی از رسانه‌ها و افراد در این‌باره:
- مردم دارند زنده زنده توی قبر می‌خوابند، آقای وزیر امور خارجه خجالت بكش.
- چرا وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در قبال گورخواب‌ها موضع روشن نمی‌گیرد؟ این بوی خیانت می‌دهد. حالا هی بروید فیلم بسازید درباره طلاق!
- آیا صادق زیباكلام بازهم می‌رود، سخنرانی می‌كند؟ پس غیرت بعضی‌ها كجا رفته است؟
- فیلمسازی كه یك بار سر میز شام به یك خارجی لبخند زده، غلط می‌كند برای گورخواب‌ها تأسف می‌خورد (به خدا این مورد شوخی نیست، یك روزنامه نوشته بود این را!)
- گورخوابی پدیده شومی است كه سازنده‌اش دولت سازندگی است.
- اگر بودجه جشنواره‌های فیلم مردمی را بیشتر می‌كردند، الان مردم توی گور نمی‌خوابیدند.
- مملكتی كه گورخواب دارد، رئیس‌جمهور می‌خواهد برای چه؟
- خائنان باید در خانه‌های گران‌قیمت باشند و مردم باید توی قبر بخوابند. وای بر این دولت.
- مملكتی كه تهرانش نیاوران دارد، همین می‌شود دیگر. اگر رئیس‌جمهور، رئیس‌جمهور بود، جای نیاوران و دروازه غار را عوض می‌كرد. مشكل حل می‌شد. ما بیاییم، می‌كنیم.
- مطمئن باشد اگر روحانی بازهم رأی بیاورد همه‌مان باید گورخواب شویم.
- شواهدی در دست است كه فرزندان برخی از یكی از مسئولان(!) به این هموطنان روزی چهار مرتبه هروئین تزریق كرده‌اند و بعد از چند ماه، گفته‌اند «حالا دیگه معتاد شدیم، برین توی قبر بخوابین، دیگه از جنس مجانی خبری نیست.»
- اظهارنظر یك گورخواب: «من از دست علی مطهری این جوری شدم.»
- اظهارنظر یك گورخواب دیگر: «راست می‌گه، منم همین‌طور.»
- اظهارنظر اون یكی گورخواب: «ولی من از غصه رأی نیاوردن قالیباف به این روز افتادم.»
- شعار همه عزیزان گورخواب: «اگر جلیلی نیاد، گورخواب بیرون نمی‌یاد.»
- و شعار دیگر: «روحانی حیا كن، گورخواب‌ها رو رها كن!»
می‌خواستم هفته پیش درباره قضیه گورخواب‌ها بنویسم اما صبر کردم تا جوشش ماجرا کمی فروکش کند، بعد. صبر کردم همه خوب به هم بپرند و فحش و فضیحت بدهند و ماجرا را گردن همدیگر بیندازند و حداکثر بهره‌برداری انتخاباتی را به انجام برسانند، بعد. اما ماجرا پایان ندارد چون هنوز سوژه بهتری برای فحش دادن دوستان به یکدیگر پیدا نشده است، هنوز هم داستان ادامه دارد. دیدم صبر بیشتر از این جایز نیست.
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 618305
نظر شما