وَإِن جَنَحُوا لِلسَّلْمِ فَاجْنَحْ لَهَا وَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ ۚ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (و چنانچه به صلح و اشتی گرویدند تو نیز به صلح و آشتی میل کن و بر خداوند توکل کن که او شنوا و دانا است)
شبکه درهم تنیده اقتصاد جهانی و نیاز های فزاینده جوامع بشری امروزه اداره دولت ها را بدون داشتن ارتباط و مراودات روشمند و پذیرفته شده جهانی غیر ممکن ساخته است. بر همين مبنا تاكيد بر خودكفايي و بي نيازي از جهان نه ممكن است و نه مطلوب!
در نظام اندیشه سیاسی مهمترین الویت دولت ها صیانت از امنیت و منافع ملی است. این دو مولفه امنیت و منافع ملی شاقول های طراز تصمیمات و سیاست خارجی دولت ها بشمار می رود. اگر چه در پاره ای از ادوار تاریخی ملاحظات ایدیولوژیک توانسته در برهه ای نقش افرینی کنند اما آنچه در دراز مدت فانوس راه دولت هاي مدرن بوده است همان دو عنصر امنیت و منافع ملی بوده است.
دولت حسن روحانی با انجام گفت گو های دراز دامن با بازیگران موثر حیات بین الملل، ضمن صیانت از مواضع برحق ایران اسلامی در دستیابی به دانش مسالمت آمیز هسته ای کوشید تا اعتماد جهانی را بر رفتار ایران جلب و آنگاه اجماع جهانی استکبار بر ایران هراسی را بشکند. امروزه دولتی به عنوان موثر بر تحولات منطقه و آنگاه جهانی شناخته و رسمیت می یابد که بر اساس قواعد پذیرفته شده نهادهای بین المللی نقش ایفا کند، حتا اگر لازم باشد تا نسبت به قواعد موجود نیز تجدید نظر و اصلاحی صورت پذیرد. بر این اساس بازگشت ایران به عنوان بازیگری موثر در جهان و اصلاح و تسریع مراودات و تبادلات اقتصادی مهمترین دستاورد دولت روحانی است. امید است سایر ارکان نظام نیز در این سیاست با دولت منتخب مردم همسو شده تا برآیند نظام اسلامی در سیاست خارجی و رونق اقتصاد داخلی بسمت مثبت سیر کند.
نظر شما