طفلی ها. اول صدام، بعد آمریکا، بعد داعش. تو رو خدا قدر آرامش ایران رو بدونید. لااقل اگر دهه پنجاهی ها کودکی نکردند، اگر دهه شصتی ها اسباب بازی های یک شکل داشتند اما دهه 70 و 80 و 90 ی ها یک اتاق پر از اسباب بازی دارند. اگر دهه پنجاهی ها و شصتی ها شمال رفتن براشون یک رویا بود واسه این بچه های جدید شمال تعطیلات آخر هفته است. این بچه های عراقی چوب ندانم کاری و قبیله بازی بزرگاشون رو می خورند. وگرنه اینها هم به جای لباس های خاکی لباس های تمیز داشتند. به جای صف غذا توی جاده ها واسه سفر به چه می دونم کردستان عراق که سرسبزه یا کربلا که توریستیه داشتند. عراق کم نفت نداره. اما همه پول اش رو صرف خرید اسلحه و جنگ و بازسازی بعد از اون می کنه.
نظر شما