مشخصات فنی هواپیمایی که ایران برای پروازهای کوتاه خرید

به گزارش خبرآنلاین، ایران پس از برجام خیز بلند و مهمی برای نوسازی ناوگان حمل و نقل هوایی خود برداشت تا امنیت مسافران را تامین کند و به کورس رقابت شرکت‌های هوایی بازگردد. اما علاوه بر خرید هواپیماهای مدرن از بوئینگ و ایرباس چرا ایران به سراغ ATR72-600  رفته است و هواپیمای ساخت این شرکت مشترک ایتالیا و فرانسه را خریداری کرده است؟

شرکت ایتالیایی- فرانسوی ATR سومین کمپانی هواپیماسازی است که پس از امضای برجام به طرف قردارد کشورمان برای نوسازی ناوگان فرسوده خطوط هواپیمایی تبدیل شده است. می توان ATR را بزرگترین کمپانی تولید هواپیماهای منطقه ای تا سقف 90 صندلی برشمرد. این کمپانی در سال 1981 به واسطه همکاری دو غول هوایی ایرباس و Leonardo تاسیس شد. 

ATR تا به حال بیش از 1500 هواپیما فروخته است و بیش از 200 اپراتور در بیش از 100 کشور دنیا دارد. هر 8 ثانیه یک بار، یک فروند ATR در جایی از دنیا فرود می آید. ٢٠٠ شرکت هواپیمایی در سراسر دنیا از این نوع هواپیما استفاده می کنند.

ای‌تی‌آر ۷۲ هواپیما دو موتوره توربوپراپ میان‌برد منطقه‌ای است که توسط شرکت هواپیماسازی فرانسوی-ایتالیایی ای. تی. آر تولید می‌شود. این هواپیما نوع تکامل یافته‌ای. تی.آر. ۴۲ است که از سال ۱۹۸۹ تولیدش آغاز شد و معمولاً برای حمل و نقل منطقه‌ای توسط شرکت‌های مسافربری انتخاب می‌شود.

ای. تی. آر ۶۰۰-۷۲ اولین بار در سال ۱۳۸۵ با نام تجاری ای.تی. آر ۲۱۲A-۷۲ به بازار معرفی شد و تولیدکنندگانش تاریخ عرضه آن را سال ۱۳۸۸ اعلام کردند اولین نمونه این مدل که مدل توسعه یافته‌ای. تی. آر ۵۰۰-۷۲ بود و ای. تی. آر ۶۰۰-۷۲ با چندین ویژگی بهبود یافت. این مدل مجهز به موتور کانادایی PW127M است که با ۵٪ افزایش توان به برخاست راحت‌تر کمک می‌کند. تولیدکنندگان با اضافه کردن چندین صفحه نمایش کامپیوتر در کابین پرواز به امنیت پرواز اضافه کردند. همچنین با تغییر مدل صندلی‌ها و سبک‌تر کردن وزن آن‌ها ظرفیت مسافران را به ۷۴ تا ۷۸ رساندند.

هواپیمایی مدرن مناسب فرودگاه‌های شهرهای کوچک ایران

۷۲-۶۰۰ که برای خرید توسط ایران انتخاب شده توانایی طی کردن مسافت بین ۱۵۰۰ تا ۱۶۰۰ کیلومتر را دارد می‌تواند در پروازهای داخلی میان فرودگاه‌های کوچک ایران مورد استفاده قرار گیرد. در واقع این هواپیما قرار است  در خطوط هوایی داخلی جایگزین برخی از فرسوده ترین هواپیماهای موجود در جهان نظیر انواع فوکر و MD (مکدانل داگلاس) شوند که سال هاست در خطوط پروازی داخلی مشغول رفت و آمد هستند.

از جمله مشخصات عملکردی سری ATR 600 می توان به سرعت کروز (پیمایش طولانی) 509 کیلومتر در ساعت، بُرد پروازی 1500 کیلومتر و نیاز به مسافت 1333 متری برای پرواز (طول مسیر تیک‌آف) اشاره کرد که استفاده از این هواپیما را در مسیرهای درون شهری و فرودگاه های نسبتا کوچک شهرهای کشور امکان پذیر می کند.

سری 600 ای‌تی‌آر از تجهیزات امنیتی و رفاهی بیشتری نسبت به مدل‌های گذشته این شرکت برخوردار است و به لطف موتورهای PW127M در حدود 5 درصد توان کششی بیشتری را در زمان تیک‌آف یا بلند شدت از روی باند پرواز در اختیار خلبان قرار می دهد.

شاید با توجه به ساختار ملخی پیشرانه های توربوپراپ، ظاهر ATR 72 کمی قدیمی به نظر برسد اما باید گفت که در طول قریب به 30 سال تولید سری 72 توسط ATR، تعداد اندک حوادث منجر به سقوط، این هواپیما را در زمره ساخته های ایمن و قابل اطمینان صنعت هوانوردی قرار داده است.

تغییرات اساسی که در این مدل وجود دارد یکی در مصرف سوخت بهتر و همچنین در مورد هزینه های نگهداری از این هواپیما بوده که به نسبت مدل قبلی آن، پیشرفت های محسوسی داشته باشد. این مورد باعث شده تا این هواپیما به مراتب از نظر اقتصادی به صرفه‌تر شود و شرکت‌های هواپیمایی تمایل بیشتری برای به کارگیری این مدل هواپیما را داشته باشند.

تصوری اشتباه درباره موتور ملخی

یکی از تصورات اشتباهی که بین بحشی از مردم در مورد هواپیماها رایج است، این است که هواپیماهای با موتور ملخی، امنیت یا کیفیت پایین‌تری دارند. در صورتی که این تصور کاملا اشتباه است.

موتور هواپیماهای ATR توسط یک غول کانادایی به نام Pratt and Whitney  تولید شده که یکی از معروف‌ترین، خوش نام ترین، اقتصادی ترین، ایمن ترین و مدرن ترین موتورهای هواپیما بوده که به خصوص در مدل PW127M آن، فناوری و طراحی را به حد اعلی رسانده است.

5454