آیین‌نامه مرده‌شویی و ستمی بر مرده‌شویان

آیین‌نامه مرده‌شوی‌خانه و گورستان در سال 1319 تصویب شده که دارای مواد مهم و جالبی هست که چند تای آن را برای آگاهی آن قضات می‌آورم و درخواستم ای انست که سه بار ماده 16 را بخوانند.

نخست این‌که: در چند سال اخیر واژگانی نامانوس در فرهنگ ما رخ نموده و ظاهرا هر آنچه که فارسی باشد ، بی ادبی تلقی و اگر معادل عربی آن بکار رود، با کلاس بوده و هنجار با شئون مخاطب است . مانند : مرده = مرحوم و متوفی و درگذشته ، مرده شویی = غسالی ، خدابیامرز=مرحوم و (ره) ، گور = آرامگاه و قبر ، مرده شوی خانه = غسال خانه و سالن تطهیر!!!. ناگفته پیداست که در این معادل سازی اساس و بنیان واژه اصلی از میان می رود ، مانند واژه گور ، که به تنهایی و بطور کامل مفهوم جایگاه مرده را در بر دارد و یا اینکه "سالن تطهیر" دو واژه غیر فارسی هستند که لزوما برابر با "مرده شوی خانه" نیست. بنابراین بهره گیری از واژگان فارسی به ویژه در امور مردگان ، چندیست که مهجور مانده است.

دوم: در این دو سال اخیر شنیدم احکامی در محکومیت بزهکاران صادر شده و اجمالا نوع مجازات این بزهکاران ، کار اجباری در مرده شویخانه هست! من نمی دانم این قضات آیا راضی می شوند که مرده عزیزانشان توسط بزهکاران شسته و امور شرعی بر مرده شان جاری گردد!؟

سوم: شستن شرعی مردگان مورد توجه بزرگان دین ما بوده که از سه معصوم (ع) نقل حدیث می کنم:
رسول خدا(ص) فرمود: «هیچ مؤمنی نیست که میّتی را غسل دهد، مگر این‌که حرارت آتش از او دور شود و خداوند مسیر عبور او از پُل صراط به مقداری که صدایش می‌رسد را وسعت بخشد و نوری به او می‌دهند که با آن به بهشت رسد.
امام محمّد باقر(ع) فرمود: «مؤمنى نیست که جنازه مؤمنى را غسل دهد، و به هنگام پهلو به پهلو کردن او بگوید: "این بدن بنده تو است که روح را از آن جدا کردى و در میان آن دو جدایى انداختى، پس او را بیامرز، او را بیامرز " ، مگر این‌که خداوند گناهان یک سال او را -غیر از گناهان کبیره بیامرزد.
امام صادق(ع) فرمود: «کسى که جنازه مؤمنى را غسل دهد و حقّ امانت را درباره او ادا کند، خداوند او را می‌آمرزد». راوى پرسید: چگونه حق امانت را ادا کند؟! آن‌ حضرت فرمود: «آن‌چه را که می‌بیند، فاش نکند.

چهارم؛ آیین نامه مرده‌شوي‌خانه و گورستان در سال 1319 تصویب شده که دارای مواد مهم و جالبی هست که چند تای آن را برای آگاهی آن قضات می‌آورم و درخواستم این است که سه بار ماده 16 را بخوانند:

"ماده 5- حمل جنازه بوسيله وسائط نقليه و كرايه و شخصي اكيداً ممنوع است.
ماده 6-اتومبيل يا كالسكه مخصوص نعش كش بايد داراي تابوت روبسته از چوب جلا شده بوده داخل آن نيز آهن سفيد باشد كه مرده را داخل آن قرار دهند ، اتومبيل و كالسكه نامبرده بايد منحصراً براي حمل در گذشتگان بكار برده شده ،هرگونه استفاده ديگري از آن ممنوع است.
ماده 7- پس از حمل درگذشته بايد داخل تابوت را با آهك شستشو دهند.
ماده 8- وسايل جهت حمل درگذشته مي بايستي به محض اطلاع منتهي تا يكساعت در محل حاضر شود.
ماده 9- مامورين حمل بايد لباس مشكي نظيف در بر داشته باشند.
ماده 10- محل غسل بايد كف آن تا يك متر از ديوار از سمنت صيقلي شده و صاف پوشيده شده و هميشه پاكيزه نگاهداري و لااقل روزي دو مرتبه بوسيله آب آهك شسته شود.

ماده 11- غسل درگذشتگان در غير مرده شويخانه هاي عمومي ممنوع است و در موارد ضروري موكول به موافقت شهرداري است
ماده 12- غسل درگذشتگان قبل از ارائه پروانه دفن ممنوع است.
ماده 13- نگاهداري در گذشتگان مگر در موارد ضروري بيش از 2 ساعت در مرده شويخانه ممنوع است.
ماده 14- متصديان غسل و كفن و دفن بايد از دستورات مذهبي مطلع و داراي پروانه مخصوص بوده از شرايط بهداشت كاملاً آگاه باشند.
ماده 15- متصديان غسل و كفن پس از انجام بايد هر دفعه دستهاي خود را تا آرنج با آب گرم و صابون شسته سپس دريكي از محلول هاي گندزادي فرو برند.

ماده 16- اشخاص نامبرده بايد معروف به فساد اخلاقي نبوده داراي پروانه تندرستي از پزشك رسمي بوده هميشه نظيف و در موقع كار لباس مخصوص در برداشته باشند.
ماده 17- متصديان غسل و كفن حق ندارند با لباس كار از مغسل خارج شوند و پس از انجام كار بايد خود را شستشو داده با لباس شخصي بيرون روند.
ماده 18- اشخاص نامبرده و همچنين گوركنان حق اشتغال به پيشه ديگري ندارند.
ماده 19- كفن درگذشتگان بايد درهمان اطاق مخصوص غسل روي سكوي جداگانه كه از سمنت و يا سنگ و يا پارچه صاف باشد انجام گيرد.
ماده 20- ورود اشخاص متفرقه به محل غسل ممنوع است.

ماده 21- دفن و امانت گذاردن درگذشتگان در غير از گورستانهاي رسمي ممنوع است.
ماده 22- گودي گور باد حداقل دو متر، طول دو متر وعرض هشتاد- سانتي متر باشد در اطفال خردسال عرض و طول به تناسب سن كمتر از اين مقياس منظور شود.
ماده 23- هر گور از اطراف با گور ديگر بايد 30 سانتي متر فاصله داشته باشد.
ماده 24- براي هر درگذشته گور جداگانه لازم است. دفن دو درگذشته يا بيشتر در يك گور ممنوع است.
ماده 25- در گور در گذشتگاني كه به بيماريهاي واگيري مثل اسهال خوني- حصبه- سل و غيره فوت كرده اند بايد مقدار سه كيلو آهك را در آب مخلوط نموده در توي گور بريزند و سپس روي آن را بپوشانند.".