به خاطر دارم در سال ١٣٩٤، زماني که وزير وقت بهداشت، نگارنده را به‌عنوان نماينده وزارت بهداشت به شوراي زنان شوراي عالي انقلاب فرهنگي معرفي کرد، رئيس وقت شورا بعد از يک‌بار حضورم در جلسه، ابلاغ وزير بهداشت را وتو کرد و به‌راحتي تقاضاي تغيير نماينده وزارت بهداشت را در شورا ارائه داد.
وزير وقت نيز گويا ترجيح داد خود را به دردسر نيندازد و عطاي داشتن نماينده در شوراي زنان را به لقاي اصرار بر حضور نماينده منتخب خود، بخشيد و به‌راحتي عقب‌نشيني کرد.
من نیز در حيرت از اینکه چطور به همين آساني از ارائه طرح‌ها و برنامه‌هايي که براي کمک به زنان و خانواده‌هاي کشور و پيشبرد سند ترقي سياست‌هاي کلان خانواده و سياست‌هاي جمعيتي در سر داشتم، بازماندم.
47302
نظر شما