در همه ایام بیماری، سوای از دعا برای شفای او برای خانواده اش خصوصا همسر فداکارش صبر مسئلت می کردم. او سرانجام پس از تحمل بیش از پنج سال درد و رنج ناشی از سرطان به دیار باقی شتافت.
همه خاطرات روزهای کاری مشترک در جام جم، همشهری و روزهایی که مدیر مسئولی خبرآنلاین را برعهده داشت از مقابل چشمانم رژه می روند و من ماتم زده به این می اندیشم که به قول مرحوم قیصر امین پور « ناگهان چقدر زود دیر می شود»
یک ماه پیش در معیت جناب دکتر انتظامی و جناب معزی در بیمارستان بهمن به عیادت او رفته بودم. این آخرین دیدار با رضا بود و رضا از این آخرین دیدار هم خاطره ای ساخت. با همان حال نزاری که داشت در معرفی من به یکی از عیادت کنندگان دیگر بگفت ایشان اقای نوروزپور هستند از اکابر «نرم خبر» و همه در اتاق خندیدیم. رضا مصداق «انا لانعلم منه الاخیرا» بود و با رفتن او، یک نفر از شمار نیکان، کم شد و کم شدن خوبان از روی زمین خود یک مصیبت است.
ضایعه درگذشت دوست و همکار قدیمی، مرحوم رضا مقدسی را خدمت خانواده، همسر فداکار، فرزندان داغدار و همه همکاران و دوستان مشترکمان تسلیت عرض می کنم.
خدا انشالله روح این دوست نازنین‌مان را قرین رحمت واسعه خود فرموده و به بازماندگان ایشان از جمله همسر و فرزندان داغدارش و دوستان نزدیک و همکاران قدیمی صبر عطا فرماید.
نظر شما