۰ نفر
۲۹ فروردین ۱۳۹۷ - ۰۷:۰۱
استراتژی خروج یا فروش برای ماندن؟!

مشکل آمریکا در سوریه حضور روسیه است که می‌توانند با هم کنار بیایند! و مشکل رژیم‌صهیونیستی که به‌نادرستی مشکل آمریکا هم می‌شود حضور ایران است که نمی‌توانند با هم کنار بیایند! حضور روسیه در سوریه کمک بسیار بزرگی به ما بود در دو جهت: اول تمام بار روی دوش ما نبود، دوم هیچ‌کس حاضر به امتیازدهی و معامله سیاسی با ما نیست. لذا کشورهای غربی و عربی برای خارج کردن ایران از سوریه در صدد جدایی ما از روسیه هستند و ما باید یک استراتژی با توجه به فرمول:«نقاط ضعف و قوت-فرصت و تهدید» بنویسیم که آیا در سوریه می‌خواهیم بازیگر اصلی و یا تعیین‌کننده باشیم و یا بازیگر حاشیه‌ای و همکار برای تثبیت منافع و استفاده حداکثری از سرمایه‌گذاری‌مان در سوریه؟ من توصیه‌ای ندارم فقط طرح موضوع می‌کنم برای بلند فکر کردن و پروراندن مطلب و آماده بودن برای بعد. خوانندگان عزیز نقاط و ذی‌نفعان را احصاء ک و بگویند با آن‌ها چه کنیم؟

پس از حمله هوایی آمریکا و متحدانش به سوریه این سوال در اذهان شکل گرفت که چرا آمریکا با وجود توانایی برای نابودی بشار اسد اقدامی برای نابودی او صورت نداد. در پاسخ به این سوال می‌توان اذعان کرد که آمریکا قابلیت یک اقدام نظامی راهبردی تاثیرگذار در سوریه را ندارد و نمی‌تواند بشار اسد را حذف کند. آمریکا برای منافع اقتصادی خود یک اقدام تبلیغاتی کرد که این اقدام تاثیرگذار نبود.

آمریکا دارای اهرم، نفوذ و در حقیقت وسایل و شرایطی نیست که بتواند در سوریه، اقدامی راهبردی و تاثیرگذار انجام دهد. اقدامات آمریکا بیش از همه برای ایجاد جو تبلیغاتی است تا بتواند از تبعات مالی و اقتصادی آن بهره برداری کند. آمریکا سابقه حضور در سوریه را ندارد و نمی‌تواند در این کشور تاثیر گذار باشد و تنها دنبال تاثیرگذاری تبلیغاتی بود که بتواند جوی در دنیا ایجاد کند که درکمال تاسف تعدادی از کشورهای اروپایی از جمله فرانسه و انگلیس خود را بازیچه دست دونالد ترامپ قرار دادند. اقدامات ترامپ در سوریه بیش از این نخواهد بود و به همین اندازه کفایت می‌شود.

نباید فراموش شود اراده ایستادگی روس‌ها برای عدم اقدام یک جانبه از سوی آمریکا سبب شد که ترامپ این مدت را طول بدهد و نتواند به تصمیم برسد. بنابراین روس‌ها در این مقطع نمی‌خواستند کلاهی که در لیبی بر سر آنها رفت در اینجا نیز بر سرشان برود و برای همین تصمیم گرفته بودند که در مقابل این اقدام آمریکا ایستادگی کنند.

اقدامات تبلیغاتی ترامپ بیشتر سبب به‌هم‌ریختگی منطقه می‌شود و هر زمان منطقه به سمت صلح و آرامش پیش می‌رود آمریکا اقدامی انجام می‌دهد که اجازه ندهد صلح و آرامش برقرار شود. در روابط بین‌المللی و مسائل سیاست خارجی هر کشوری به دنبال حداکثرسازی منافع خود است اما در مورد سوریه و مسائل خاورمیانه به دلیل پیچیدگی و به دلیل دخیل بودن عوامل و پارامترهای متعدد، باید به جای آنکه فقط دنبال حداکثرسازی منافع بود، به دنبال حداکثرسازی منافع منطقه و مردم سوریه هم باشیم.

صلح و ثبات در سوریه فقط و فقط از طریق این همکاری و حداکثرسازی منافع مردم سوریه شکل می‌گیرد نه آنکه هر کشوری به دنبال منافع خود باشد. در این شرایط فقط زمانی می‌توان به فکر حداکثرسازی منافع مردم سوریه بود که در تفاهم و همکاری با کشورهای تاثیرگذار منطقه و فرامنطقه ممکن باشد. در 7 سال اخیر زیر ساخت‌های انسانی و عمرانی سوریه از بین رفته و تنها راه صلح و ثبات در این کشور تفاهم کشورهای تاثیرگذار است و اگر این تفاهم ایجاد نشود روند ناآرامی در سوریه همچنان ادامه خواهد داشت که در چنین شرایطی نه تنها کشور‌های داخل منطقه بیشتر به باتلاق فرو می‌روند بلکه از آنجایی که حلقه اول امنیتی خاورمیانه اروپا است، اولین منطقه‌ای که از تنش‌های سوریه تاثیر می‌گیرد، اروپا خواهدبود و در حقیقت اروپا ضربه‌پذیرترین نقطه این مساله است.

منبع روزنامه آرمان مورخ 26.1.97 (یاداشت- مصاحبه) با عنوان تفاهم تاثیرگذارها بازگشت صلح به سوریه و اضافه کردن خلاصه.

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 770610

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
2 + 11 =

نظرات

  • نظرات منتشر شده: 13
  • نظرات در صف انتشار: 0
  • نظرات غیرقابل انتشار: 0
  • شمس تبریزی 1 IR ۱۳:۴۶ - ۱۳۹۷/۰۱/۲۹
    2 0
    سلام. ابتدا از شما پوزش میخواهم که در نظرات قبلی از کلمات رکیک استفاده کردم و شما هم طبق معمول پارازیت نقطه ای انداختید. بسیار فکر کردم تا کلماتی را برای بیان نظرم انتخاب کنم که رسا و به دور از ابهام باشد. واژگانی بهتر برای ادای حق مطلب نیافتم هر چند که رکیک هم بودند. از این جهت باز هم عذرخواهی میکنم. «جلوتر بگویم که اگر عدد و رقمی را در ادامه ذکر کردم، به این معنی نیست که من این ارقام را قبول دارم، اما صرفا میخواهم بر پایه این ارقام، از دید آنهایی که به این ارقام معتقدند صحبت کنم». فرمودید «حضور روسیه در سوریه کمک بسیار بزرگی به ما بود در دو جهت: اول تمام بار روی دوش ما نبود، دوم هیچ‌کس حاضر به امتیازدهی و معامله سیاسی با ما نیست».
  • شمس تبریزی 2 IR ۱۳:۴۷ - ۱۳۹۷/۰۱/۲۹
    2 0
    با این نظر موافقم اما به طور مشروط. به نظر من، قضیه سوریه را با نظر به حضور داعش باید به دو مقطع پیشا داعش و پسا داعش تقسیم کرد. حضور روسیه کمک بسیار بزرگی به ما بود اما در چه مقطعی؟ در مقطع پیشا داعش. تا زمانی که داعش در منطقه بود به نیروی هوایی روسیه برای بمباران ها نیاز بود. در عرصه سیاسی هم روسیه حداکثر رجز خوانی هایی میکرد و احتمالا چند قطعنامه را وتو میکرد. کار بیتشری نکرد. اما در مورد ترکیه. ترکیه در دوران پیشاداعش به نایبان داعشی و ارتش آزاد دل خوش کرده بود و در دوره اخیر وقتی متوجه شد کار داعش تمام است، ارتش خود را علنی به میدان آورد هرچند که قبلا جسته و گریخته این کار را میکرد. در ضمن همین چند روز پیش اردوغان گفت 36 میلیارد دلار خرج آوارگان سوری اسکان یافته در ترکیه کرده
  • شمس تبریزی 3 IR ۱۳:۴۸ - ۱۳۹۷/۰۱/۲۹
    2 0
    نمیدانم تا چه اندازه درست میگه اما به اینها مخارجی را هم که برای داعش و تجهیزات لجستیکی و اعزام ارتش در مقاطع مختلف طی 7 سال گذشته هزینه کرده اضافه کنید تا متوجه شوید با این هزینه هایی که کرده دنبال چیست. بعد از حملات اخیر هم دیدید که اردوغان چه موضعگیری ای کرد. این دو را که کنار هم میگذارم، متوجه نمیشوم نشست مشترک با ترکیه در آستانه برای چیست؟ چه نقطه مشترکی بین ایران و ترکیه در آستانه وجود داره؟؟ ترکیه هیچ تغییر موضعی در قبال سوریه نداشته. همان مواضع7 سال پیش را دارد و فقط تاکتیکش را عوض کرده. تا اینجا مطلب را داشته باشید. دیروز مطلبی را در رابطه با طرح سواپ ریال و لیر در مبادلات تجاری بین ترکیه و ایران خواندم. ظاهرا ایران از این جهت ترکیه را به عنوان یک منفذ تنفس برای تحریمها میبیند.
  • شمس تبریزی 4 IR ۱۳:۴۹ - ۱۳۹۷/۰۱/۲۹
    2 0
    اما از طرفی میبینم که سهم صادرات ایران به ترکیه بیشتراز صادرات او به ایران است. یعنی از این جهت در موضع ضعف نیستیم. اما یک سوال. آیا به خاطر چنین مواردی است که ایران، سیاست یک بام و دو هوای ترکیه در سوریه را نادیده میگیره؟ آیا ایران چشمش را به روی مواضع و اقدامات ترکیه در سوریه بسته و نشست های صوری در استانه برگزار میکند صرفا برای اینکه دریچه مبادلات بانکی اش حفظ شود؟ پاسخش را نمیدانم. اما اگر اینطور باشد میگویم در کنار مبادلات بانکی با ترکیه، هزینه ای را هم که دارید به خاطر اقدامات ترکیه در سوریه میدهید حساب کنید. ببینید آیا پایاپای است؟ این قصه را برای این گفتم که بگویم اقدامات ترکیه در دوران پساداعش، درگیری های سوریه را طولانی تر میکند.
  • شمس تبریزی 5 IR ۱۳:۵۰ - ۱۳۹۷/۰۱/۲۹
    2 0
    تا زمانی که داعش در منطقه بود، اقدامات ترکیه محلی از اعراب نداشت و حداکثر در اقدامات خود داعش که از نایبان ترکیه بود خلاصه میشد. اما در دوران پسا داعش، وارد فاز دیگری شده ایم و به نظر من باید روشی نو در پیش گرفت. اما در مورد روسیه در جای دیگر فرمودید «نباید فراموش شود اراده ایستادگی روس‌ها برای عدم اقدام یک جانبه از سوی آمریکا سبب شد که ترامپ این مدت را طول بدهد و نتواند به تصمیم برسد». ترامپ این مدت را طول داد اما بعد چه شد؟ بالاخره حمله کرد یا نه؟ از این جمله شما حداکثر میتوانم نتیجه بگیرم که رجزخوانی روسیه چند روز حملات را به تاخیر انداخت. آیا این آنقدر مهم است؟ بحث بر سر این است که ایا آمریکا قصد مداخله و حملات وسیع داشت و اقدامات روسیه بازدارنده بود؟
  • شمس تبریزی 6 IR ۱۳:۵۰ - ۱۳۹۷/۰۱/۲۹
    2 0
    ممکن است وتوی طرح پیشنهادی هیلی توسط روسیه، این را به ذهن شما القا کرده باشد. اما شما فرض کنید که روسیه وتو نمیکرد. آنوقت چه میشد؟ آیا در اینصورت حملات آمریکا و متحدان کذایی اش به سوریه سنگین و وسیع میشد و همان اتفاقی که در عراق افتاد، در سوریه هم پیش می آمد؟ من میگویم خیر. گزارش به مقامات آمریکایی به نظر من چیز دیگری میگوید. روسیه هر اقدام مثبتی در سوریه کرده، جای تحسین دارد اما هر کسی وزن خود را دارد و بی دلیل نباید افراد را گنده کرد و شان کذایی برایشان درست کرد از جمله روسیه. قبلا در جایی از همین خبرآنلاین نقلی از گزارش دکتر دانیل بایمن و پروفسور ادموند والش در 24 مه 2017 به کمیته روابط خارجی مجلس نمایندگان آمریکا را نوشتم.
  • شمس تبریزی 7 IR ۱۳:۵۱ - ۱۳۹۷/۰۱/۲۹
    2 0
    فرض میکنم ارقام ذکر شده توسط این دو درست باشه چرا که نمایندگان آمریکایی بر اساس آنها قضاوت میکنند و تصمیم میگیرند هر چند که ارقام درست هم نباشد. ایضا این ارقام مورد توجه ژنرالهای آمریکایی برای تصمیم درباره مداخله یا عدم مداخله است. این گزارش صریحا میگوید « تهران حامی اصلی رژیم بشار اسد است و بدون کمکهای ایران، رژیم او تا کنون احتمالا سقوط کرده بود. از نظر ایران، رژیم سوریه به مدت طولانی هم پیمان حیاتی ای برای ایران بوده. دمشق تنها متحد واقعی ایران در جهان عرب و شاید حتی در کل دنیا است. ایران برای نجات رژیم سوریه، چند هزار نیروی سپاه و غیرو را وارد سوریه کرده. ایران فرماندهی 25,000 یا چیزی در این حدود نیروی شیعی از افغانستان،عراق، لبنان و پاکستان در سوریه را به عهده دارد.
  • شمس تبریزی 8 IR ۱۳:۵۳ - ۱۳۹۷/۰۱/۲۹
    2 0
    خود نیروهای سوری وفادار به رژیم اسد چیزی حدود 250,000 نفر است که شامل نظامیان کادر و غیر کادر میشود. بنابراین نیروی نظامی تحت فرماندهی ایران در سوریه که رژیم اسد واقعا روی آنها حساب میکند حدود 10 درصد نفرات ارتش اسد است». در این گزارش از حزب الله لبنان و نفرات و قابلیت هایش در سوریه هم صحیت کرده که من دیگر ذکر نمیکنم. در این گزارش ذکر شده که 100,000 نیروی وابسته به کتائب حزب الله، عصائب الحق و سازمان بدر که در حشد الشعبی عراق حضور دارند، زیر چتر ایران هستند. توجه بفرمایید گزارش مزبور عنوانش است « حاصل توافق هسته ای با ایران : تهدید جهان از سوی ایران». جناب تاجیک، آمریکا چقدر نیروی پیاده در سوریه دارد و چقدر میتواند وارد سوریه کند؟ متحدانش چطور؟
  • شمس تبریزی 9 IR ۱۳:۵۴ - ۱۳۹۷/۰۱/۲۹
    2 0
    نگاهی به ارقام بالا که مبنای تصمیم گیری آمریکایی هاست بندازید. 250,000 نفر که مال خود اسده. بر پایه حرفهای خودشان 125,000 نفر هم که تحت فرماندهی ایرانه. حزب الله لبنان هم بماند. حداقل 325,000 همین الان در میدان سوریه حضور بالقوه و بالفعل دارند. آنوقت من بیایم بگویم بله ایستادگی روسیه موجب تو زدن ترامپ شد؟؟ روسیه در دوران پساداعش چه کرده در سوریه؟ اینها نشسته اند در پایگاه هایشان در طرطوس و لاذقیه ودکا میخورند. باز هم عرض میکنم که دوران پیشاداعش را کار نداریم. فاز پس از شکست داعش را میگویم. جناب تاجیک، یک بنده خدایی را در فامیل میشناختم که هنرمند نقاش زبردستی بود. رفت آلمان و یک آلمانی خانه در اختیارش گذاشت.
  • شمس تبریزی 10 IR ۱۳:۵۵ - ۱۳۹۷/۰۱/۲۹
    2 0
    این طفلک می نشست تابلوهای قشنگ میکشید و آخرش آن آلمانیه می آمد و زیر تابلو را امضا میکرد و به اسم خودش با قیمت بالا میفروخت. عرض بنده این است که حمالی قضیه سوریه را دیگران میکنند و ظاهرا این روسیه است که پای تابلوهای قشنگ را امضا میکند و به آمریکا میفروشد. اینها را گفتم تا بگویم بازیگر اصلی در سوریه، در واقع روسیه نیست. گزارش خود آمریکایی ها چیز دیگر میگوید و آمریکایی ها این موارد را حتما در محاسبات خود وارد کرده اند هر چند که ظاهر قضیه ممکن است اینطور به نظر بیاید که ایران در حاشیه است و این روسیه است که طرف صحبت است. اشکال این قضیه یک مقدار متوجه خود ماست که داشته های خود را نادیده میگیریم و با تعریف بیجا از روسیه، ظاهرا چک سفید امضا دستش میدهیم که ببرد و بدوزد.
  • شمس تبریزی 11 IR ۱۳:۵۵ - ۱۳۹۷/۰۱/۲۹
    2 0
    این را هم به شما بگویم که حتی اگر روسیه وارد سوریه نمیشد، اهرمهای دیگری در اختیار بود که نتیجه را به گونه ای دیگر رقم بزنیم. جناب تاجیک، تا جایی که فهمیدم اسد مانند صدام نیست. صدام حرف مفت زیاد میزد و آخرش هم بدون اینکه گلوله ای شلیک کنه تسلیم آمریکا شد. اسد به نظر من اینطور نیست. فرض کنید که روسیه به قضیه داعش ورود نمیکرد و اسد در اثر حملات و پیشروی های داعش و نیروهای تحت امر عربستان و ترکیه رفتنی میشد. شک نکنید آنقدر دل و جرات داشت که قبل از رفتن، با همکاری نیروهای متحدش اسراییل را به مزبله ای تبدیل کند و بعد برود.به نظر من او آنقدر قدرت روحی دارد که وقتی دشمن به میدان مرجه دمشق رسید، فرمان شلیک آخرین موشکها به اسراییل را صادر کند و با یک کلت در دفترش به زندگی خود خاتمه دهد.
  • شمس تبریزی 12 IR ۱۳:۵۶ - ۱۳۹۷/۰۱/۲۹
    2 0
    از این جهت او را تحسین میکنم. این جمله آخر را برای این گفتم که بگویم آیا آمریکا حاضر است تا قبول چنین نتایجی پیش برود؟ اسد نه قذافی است و نه صدام و این را آمریکا هم میداند. سرمایه اینهاست و نه لفاظی های ..... که کلی قمپز در میکنه و آخرش هم ..... نمیکنه و صرفا تماشاچی میشود.میخواستم در مورد سایر مواردی که در یادداشت اشاره کردید بنویسم اما فعلا به همین اندازه بسنده میکنم. خدانگهدارتان
    • شمس تبریزی به جناب تاجیک A1 ۱۷:۳۷ - ۱۳۹۷/۰۱/۳۰
      0 0
      سلام. جناب تاجیک، من در اینجا کلمه رکیک استفاده نکردم که باز نقطه چین کردید. خب افراط در نقطه چین کردن ممکن است این شائبه را به وجود بیاره که شمس تبریزی مرتب از کلمات رکیک استفاده میکنه و آدم خیلی بی ادبیه . البته من بی ادب هستم اما نه آنقدری که شما با نقطه چین کردنها نشان میدهید خخخخخخخخخخخخخخخ