اعلام کوتاه آمدن و نرمش ایالات‌متحده در برابر کره‌شمالی به خودی خود نکته تعجب‌آور، بدیع و بعیدی در عرصه دیپلماسی نیست (البته اگر همه چیز عادی باشد) و بسیاری آن را "امرمطلق اجتناب‌ناپذیر در دیپلماسی" می‌دانند. کما این‌که در موارد مشابهی مانند توافق اتمی ایران، همین ضرورت‌ها، نهایتا کار با تهران را ساده و توافق وین 2015 را موجب شد. اما تفاوت ضرورت آن روز با شرایط امروز در واشنگتن بسیار زیاد است. اکنون در مقابل کره‌شمالی آیا ایالات متحده با وضعیت مشابه و یکسانی روبه‌روست؟ حتما پاسخ مثبت ساده‌انگارانه خواهد بود.

اگرامروز سیاست به یکباره زبان بازکند اولین سوالی که از رئیس جمهور دانلد ترامپ می پرسید این است "ببخشید آقای رئیس جمهور، مشکل شما با من چیست؟". شاید طرح چنین سوالی یک شوخی به نظر برسد، اما تقریبا منعکس کننده تمامی ناکارآمدی هایی ست که آقای رئیس جمهوری طی دو سال گذشته متوجه سیاست داخلی و دیپلماسی جهانی کرده است.چرا؟ چون مسائل سیاسی و دیپلماسی برای او صرفا پروژه های خصوصی دوران انتخابات هستند که مایل است آنها را به گونه یی شخصی حل و فصل کند. مثلا چیزی شبیه خرید 10 جریب زمین نزدیک زمین گلفش در نیوجرسی!

تازه ترین مورد از پروژه های شخصی آقای رئیس جمهور، موضوع پرونده کره شمالی ست.آقای ترامپ که تا دیروز وحتی پس از ملاقات 12 ژوئن سینگاپور با کیم جونگ اون ازمقاومت در برابر برنامه های اتمی کره شمالی سخن می گفت ،امروزبه یکباره و در چرخی عجیب از ملایمت و کوتاه آمدن در برابر این کشورسخن می گوید. وزیر خارجه مایک پمپئو هم گفته" در برابر کره شمالی موضع نرمتر و آرامتری اتخاذ خواهیم کرد" .همین چرخش ناگهانی و پرابهام مستقلا موجبات نگرانی جدی متحدان ایالات متحده در منطقه را فراهم آورده است. یک مقام ارشد وزارتخارجه کره جنوبی که اکنون به همراه یک هیات سیاسی در توکیو بسر میبرد اما مایل به اعلام هویت خود نیست می گوید "دولت متبوع او فعلا هیچ ارزیابی دقیقی از شرایط آتی ندارد.موضع جدید ایالات متحده و سخنان آقای پمپئو آنهم چند ساعت پیش از عزیمت به پیونگ یانگ مطالب عجیبی بود که ما و مقامات ژاپن ازدلایل آن خبر نداریم".برخی دیپلمات های آسیایی مقیم سازمان ملل نیز می گویند توکیو از واشنگتن در این زمینه توضیح خواسته است. به گفته این دیپلمات ها نگرانی توکیو و به تبع آن سئول بیشتر از این جهت است که بدون در نظر گرفتن حساسیت های امنیتی و تهدید های ذاتی کره شمالی؛ واشنگتن در یک فضای کاذب تبلیغاتی؛ مترصد حصول توافقی پنهان و نامشخص با پیونگ یانگ است. همان مقام کره جنوبی می گوید"این نگرانی حتی در خود ایالات متحده و مشخصا وزارت دفاع این کشور به وضوح مشاهده می شود".

اما این نگرانی تنها ازجانب متحدان واشنگتن نیست که مطرح می شود. روسیه و چین نیز از موضع منافع منطقه یی خود با هرگونه "توافق دو جانبه بی حاشیه" مخالفند.به همین دلیل از موضع سه جانبه گرایی کره شمالی - چین و روسیه، حتما پیونگ یانگ خواست های متحدان سنتی و قوی خود را در نظرخواهد گرفت. چراکه برخلاف تصور از این به بعد بیشتر به آنها محتاج خواهد بود. پکن و مسکو هم مطلقا مایل به دادن این امتیازبزرگ به آقای ترامپ نیستند که مثلا او طی توافقی یکجانبه و نامتوازن باکره شمالی یک پیروزی استثنای و تاریخی را برای خود و به نام خود رقم بزند وایالات متحده تنها میدان دار شبه جزیره کره شود.این امر محالی ست.

از سوی دیگر باید توجه داشت که اعلام نرمش ایالات متحده در برابر کره شمالی به خودی خود حاوی نکته تعجب آور، بدیع و بعیدی در عرصه دیپلماسی نیست(البته اگر همه چیز عادی باشد- که در این مورد نیست!) و بسیاری آن را "امرمطلق اجتناب ناپذیر در دیپلماسی" میدانند. کما اینکه در موارد مشابهی مانند توافق اتمی ایران، همین ضرورت ها، نهایتا کار با تهران را ساده و توافق وین 2015 را موجب شد. اما تفاوت ضرورت آن روز با شرایط امروز ،در همه جانبه گرایی و هماهنگی حوزه های مشورتی - اجرایی سیاسی، امنیتی و دیپلماتیکی بود که دولت کنونی در واشنگتن عمیقا ناتوان در اعمال آن است .همین هماهنگی ها و تصمیمات متعاقب آن، تضمین های لازم و سطح بالایی، نه تنها در رده های دولتی که در سطوح قانونگذاری کشور ایجاد وزمینه حمایت آنها را از هر فرآیندی فراهم آورد. به همین دلیل بود که کمتر کسی تصور می کرد دانلد ترامپ به راحتی بتواند توافق با تهران را که زمان خود حامیان قانونی زیادی داشت زیر پا بگذارد . اما اکنون در مقابل کره شمالی آیا ایالات متحده با وضعیت مشابه و یکسانی روبرو است؟. حتما پاسخ مثبت ساده انگارانه خواهد بود و همین بالقوه مخاطره آمیز است. به همین دلیل راه برای کاخ سفید آنگونه که تصور میکند صاف و هموار نیست. مانع جدی کنگره،مخالفت معنا دار وزارت دفاع،نگرانی متحدانی منطقه یی، مخالفت و مقاومت چین و روسیه و از همه مهمتر عدم موافقت کره شمالی به کنار گذاشتن کامل برنامه اتمی خود، تنها بخش کوچکی از مشکلاتی هستند که ایالات متحده با آنها روبروست. اکنون مشخص شده طی 3 ماه گذشته کره شمالی سایت اتمی "یونگ بیونگ" را به منظور تولید سوخت غیر متعارف اتمی توسعه داده است.خب پس منظور کاخ سفید و وزارتخارجه از کوتاه آمدن وحصول توافق خوب چیست؟. ظاهرا که همه ابتدای خط هستند اما آقای رئیس جمهور می گوید انتهای راه هستیم!!. در این شرایط بهترین کارنشستن پای تلویزیون و انتظارکشیدن برای نطق با احساس "ری چون هی" گوینده مشهور کره شمالی ست. او دهان سیاسی و تبلیغاتی کیم جونگ اون است. / اعتماد
matinmos@gmail.com

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 789127

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
2 + 6 =