۰ نفر
۱۱ مرداد ۱۳۹۷ - ۰۴:۵۳
مجازی‌هایی که حقیقی شده‌اند

«خبرجنوب» نوشت: یک روان‌شناس گفت: استفاده افراطی از ابزارهای دیجیتالی، آدم‌ها را به انزوا می‌کشاند. چون به هر حال فعالیت جمعی و زنده، تحرک دارد و چون تحرک، تمام ابعاد جسمی و روانی انسان را دربرمی‌گیرد، بنابراین او را از انزوا خارج کرده و مانع درگیری او با برخی مسائل می‌شود.

آنقدر بازارش گرم است که از پیرمرد شصت هفتاد ساله گرفته تا بچه ۱۰ ساله، برایش سر و دست می‌شکنند. از همان روزی که پای فضای مجازی و شبکه های اجتماعی به زندگی مردم باز شد خیلی ها قیدِ معاشرت و دوستان حقیقی خود را زدند و از یک جایی به بعد اگر خودشان هم می خواستند دیگر نمی توانستند آن طور که باید ارتباط خود را با دیگران تقویت کنند. از کم رنگ شدن تعاملات گرفته تا به اشتراک گذاشتن حریم خصوصی افراد در فضای عمومی، رنگ دیگری از جذابیت بود که کمتر کسی حاضر می شد، ترمزش را بکِشد. این روزها اما فعالیت خیلی از آدم ها در فضای مجازی، بیشتر هم شده تا جایی که از نگاه برخی افراد، منبع موثق همه اتفاقات روزمره است.

امیرسام آرا تقریبا تمام شبکه‌های اجتماعی متعارف را تجربه کرده است. هیچ چیز به اندازه اخبار و حاشیه‌های زندگی دیگران برایش جذاب نیست اما در هر حال اعتقاد دارد نوعی شتابزدگی برای موفقیت و تصویر ذهنی همه چیزدانی، در کسانی که از فضای مجازی استفاده می کنند رو به رواج است. گرچه به قول خودش فاصله گرفتن از حجم تعاملات اجتماعی برایش ساده نبوده اما شبکه های اجتماعی را محل خوبی برای تعاملات اجتماعی تصور می کند و برای همین است که روز به روز برایش جذابیتر می شود.

لیلا محمدی نیز روزهای زیادی است گذرش به فضای مجازی افتاده است. از نظر او خیلی طبیعی است هر کس گوشی هوشمندی داشته باشد، سری هم به شبکه اجتماعی بزند چرا که احساس اشتراک بین آدم ها، این ذهنیت را شکل می دهد که همه از یک خانواده اند. به قول خودش حدود هفتاد هشتاد ساعت در ماه، سرش در گوشی و تبلت است. از نظر او خیلی ها اختیار بخش عمده‌ای از زمانشان را ندارند اما همین هفتاد هشتاد ساعت هم یعنی نیمی از زندگی!

مژده سادات ابراهیمی اما معتقد است پرسه زدن در فضای مجازی خیلی برایش دلچسب نیست. او که پشت کنکوری است سرش بیشتر در کتاب و دفتر است و گاهی حتی حوصله‌ ارسال یک پیامک هم ندارد چه برسد به اینکه بخواهد در روز بخشی از وقتش را به گشت و گذار در فضای مجازی اختصاص دهد.

ندا رحیمی تقریبا دو سال است خیلی از شبکه های اجتماعی را روی گوشی اش نصب کرده اما از اینکه به قول خودش این و آن مدام غُر می زنند که خیلی دست به موبایل است احساس خوبی ندارد.

او از روزهایی یاد می کند که خیلی حریصانه، کتاب می خوانده اما این روزها حتی فرصت ندارد یک کتاب 100 صفحه ای را ورق بزند. البته از اینکه می تواند حال خوبِ خیلی از روزهایش را با دیگران به اشتراک بگذارد برایش دلچسب است اما در عین حال معتقد است باید کمی از این فضا دور شود و به نقطه تعادل برسد.

دکتر جواد ملازاده، دانشیار بخش روان‌شناسی بالینی دانشگاه شیراز نیز معتقد است استفاده افراطي از ابزارهاي ديجيتالي و غرق شدن در فضاي مجازي، آدم ها را به انزوا مي كشاند چون به هر حال فعاليت جمعي و زنده، تحرك دارد و چون تحرك، تمام ابعاد جسمي و رواني انسان را در برمي گيرد بنابراين او را از انزوا خارج کرده و مانع درگیری او با برخی مسائل می شود. به باور این استاد دانشگاه وقتي انسان خود را درگیر نه تنها فضای مجازی بلکه هر موضوعی کند چیزی جز اثرات منفی، نصیبش نمی شود. البته از آسیب های جسمانی، عدم تمركز و خستگي رواني که فاکتور بگیریم، بمباران شدن دائم اطلاعات نیز فرصت پردازش، بررسي و مبادله افكار زنده را از کاربران فضای مجازی می گیرد چنانچه به قول این روانشناس، انسان بايد به گونه اي برنامه ريزي نماید كه بتواند تمام ابعاد وجودي خود را در تمام زمينه ها تحريك و به روز کند چرا که صرفا برون گرا بودن آدم ها و ارتباطات اجتماعي افراطي آنها را دچار مشکل می کند.

ملازاده معتقد است بخشی از اطلاعات فضای مجازی واقعيت ندارد و بیشتر، قدرت تخيل انسان را تحريك مي كند تا قدرت تفكر او را و برای همین فرد به راحتي و بدون دلايل كافي، خیلی زود متقاعد می شود و آن را می پذیرد. به باور این استاد دانشگاه این کار نه تنها تعادل فكري انسان را به هم مي ريزد بلکه تعامل و تحرك او را نیز حذف مي کند و به این سبک، مسائل زيادي به او القا مي شود بدون آنكه فرصت تحليل آنها را داشته باشد.

فضاي مجازي، جذابيت های زيادي دارد و اين جاذبه روز به روز، بیشتر هم می شود به طوری که به قول ملازاده کار به جایی می رسد که فرد به اعتیاد می رسد. اينكه چرا مردم به جاي تعاملات و ارتباطات اجتماعي به ابزارها و فضاهاي مجازي روي آورده اند بخشي از آن برمي گردد به كم رنگ شدن همدلي ها بين مردم چنانچه دانشیار بخش روانشناسی بالینی دانشگاه شیراز نیز اعتقاد دارد آموزش های سبك حل مسئله و روابط بين فردي بین آدم ها كم شده و همه اينها دست به دست هم مي دهد تا سلامتي روان فرد را نشانه رود. به گفته او دوري از جمع و پناه آوردن به ابزارهاي مجازي گرچه انسان را در كوتاه مدت اشباع مي كند ولي اين اشباع،‌ مصنوعي است و در درازمدت آثار ثانويه آن ظاهر مي شود هر چند اگر فرد بتواند در كنار استفاده از فضاي مجازي براي ورزش، عبادت،‌ تفكر، ارتباطات اجتماعي، تحصيل، كلاس هاي هنري و ... وقت بگذارد می تواند از این فضا فاصله بگیرد و به تعادل برسد.

 

46

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 793934

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
8 + 6 =