چند خط درباره اولتراهایی که دیروز نقش اول بازی استقلال خوزستان و پرسپولیس بودند

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین؛ اتفاقات دیروز ورزشگاه غدیر همه را به فکر فرو برده که بالاخره مدل درست طرفداری از تیم محبوب کدام است. عیسی عظیمی، خبرنگار ورزشی، متن زیر را در صفحه اینستاگرامش قرار داده و چند خطی درباره اولتراهای دیروز ورزشگاه غدیر نوشته:

‌
آدم دوست دارد یکی از آن اولتراها را یک جای خلوتی گیر بیاورد، توی چشم‌هایش زل بزند و آرام در گوشش بگوید: تو یک قاتل بالفطره‌ای دوست من! و بعد که طرف از در هواداری و تعصب درآمد، ببردش گوشه قهوه‌خانه‌ای، چای را بگذارد جلویش و بگوید: این مدل هواداری، خودش همان چیزی‌ست که داری باهاش می‌جنگی.
‌
دنیای هوادار متعصب، آمیخته با علایق شدیدی است که همه در نهایت به تیم او ختم می‌شوند و جامعه‌ای که تعصب را ارزش می‌پندارد و می‌ستاید، به طور ضمنی دارد از ضدارزش‌هایی مثل گزینش هوادارانه، نادانی یا دانش محدود، خشونت و تبعیض قومی/نژادی/فرقه‌ای حمایت می‌کند. خشونت افراطی در میان هواداران فوتبال از قضا بیشتر به دست همان‌هایی رقم می‌خورد که خود را قربانی تبعیض حاکمان گزینش‌گر می‌دانند؛ «آن‌ها» علیه «ما». پس، لذت تعلق به جمع، با پریدن از روی فکت‌هایی که جایی در قاموس هوادار متعصب ندارد جای خود را به واکنش هیجان‌زده در در مقابل کنش‌هایی می‌دهد که عموماً ناموجود یا پذیرفته شده بر اساس پیش‌فرض‌های اشتباه هستند.
‌
کلمه‌ی کلیدی این متن نه چندان اینستاگرامی، سلیقه است. چیزی که اگر فیلم هواداری‌مان را با دور تند به عقب برگردانیم، در لحظه‌ی آبی، قرمز یا زرد شدن، دست ما را گرفته، دکمه تعلق‌مان را فشرده و آب آن غسل تعمید ابدی را روی سرمان می‌ریزد؛ بی‌‌آن‌که حتی یکی از این انگیزه‌های امروزمان را به خاطر بیاوریم. تو، این متن را چندان دوست نخواهی داشت چون سال‌هاست که دیگر کودک نیستی؛ چون سال‌هاست که دیگر از «بازی» لذت نمی‌بری.
‌
اولترایی که او را به قهوه‌خانه آورده‌ام اما دوست دارم آن‌قدری عقلش برسد که بگوید فوتبال، به قول بیل شنکلی، مهم‌تر از مرگ و زندگی است. بعد بگویم آفرین! همان‌طور که مدارا، تحمل مخالف، سلامت خود و دیگران و لذت تعامل مسالمت‌آمیز با برادری که هوادار تیم رقیب است، خیلی مهم‌تر از مرگ و زندگی است. امید عبثی به نظر می‌رسد اما گمان می‌کنم دست‌کم او دیگر یک قاتل بالفطره نخواهد بود. حتی بعید نیست که اگر کمی بیشتر تلاش کنم، می‌توانم در «لحظه‌ی کاف» هم به تردیدش بیاندازم؛ جایی که آماده است تا فحش را بکشد روی دیگرانی که، معصومانه مثل خود او، رنگ دیگری را انتخاب کرده‌اند. #فوتبال، #بازی است و هواداری، سلیقه. همین؛ دوست متعصب من.

43257