دیرزمانی است که دیگر، رسانه‌ها، کارکرد «اطلاع‌رسانی» ندارند و تغییر رویکرد داده‌اند به «اطلاع فروشی»! و اکنون، در کنار سایر صنایع، «صنعت مطبوعات» پیشتاز در عرصهٔ تجارت و سیاست است، به طوری که گویا در سراسر دنیا، رسانه، رییس‌جمهور تعیین می‌نماید و همو هزینهٔ هرگونه تغییر در شرایط سیاسی را می‌پردازد.
اطلاع‌فروشی، به صاحب رسانه این اجازت را می‌دهد که هزینهٔ قیمت تمام شدهٔ تولید اطلاع را به پایین‌ترین ارزش ممکن برساند و با افزایش تولید، دمپینگ* نماید: فروش بیشتر، سود کم‌تر!
امروزه، اساسا «اصل احترام به مخاطب» در حوزهٔ رسانه، به فروش ارزان‌تر اطلاع (خبر)، فروکاهیده است که از دیدگاه صاحب رسانه، در تولید انبوه اطلاع و عرضهٔ سریع (ولو بی‌محتوا و فاقد آگاهی) خلاصه می‌شود.
* دمپینگ: شاید این کلمه یک اصطلاح رایج گمرکی باشد. دمپینگ به نوعی یک عمل ناجوانمردانه در مبادلات تجاری بین‌الملل است. هرگاه کالایی با قیمت نامتناسب یا تسهیلات غیرعادی از کشوری برای ورود به کشور دیگر عرضه شود به طوری که این عمل برای اقتصاد کشور مقصد، رقابت ناسالم تلقی شود، این عمل دمپینگ نامیده می‌شود. در حال حاضر، کشور چین اقدام به این عمل نموده‌است. نمونه اش: واردات گلابی از چین به ایران!
یا مثلا روزنامه آسیا وقتی به جمع مطبوعات پیوست، با فروش تک‌نسخه‌ای به قیمت بسیار پایین، دمپینگ کرد تا حضور پررنگ روی گیشه مطبوعات داشته باشد.
نظر شما