وضعیت افسارگسیخته قیمت خودرو

وقتی حمایت از مصرف‌کننده و تولیدکننده در کشور بی‌صاحب باشد، بی‌دلسوز باشد، بی‌هدف و بی‌مدیر و بی‌برنامه باشد، بی‌ناظر و بی‌ناظم باشد، حتما کار معاش و زندگی مردم می‌افتد دست فرصت‌طلب و سودجو، که متاسفانه افتاده است! به همین دلیل حتما کالا و خدمات بدون هیچ قاعده‌ای بی‌کیفیت می‌شوند و بی‌حساب گران می‌شوند. و نتیجه این‌که بازار گرانی از یک طرف و  بازار قاچاق کالای بدکیفیت از طرف دیگر گرم و داغ می‌شود که هم ضد تولید است و هم ضد مردم؟

چند وقت قبل در یادداشتی برای جناب آقای دکتر نهاوندیان نوشتم که چرا نباید کالا و خدمات شناسنامه هویت و فرآیند کیفیت داشته باشه و معلوم بشود اگر این کالا دست مردم است، شروعش از کجا بوده و طی چه فرآیندی به اینجا رسیده؟ نوشتم،  چرا نباید کالا و خدمات شناسنامه فرآیند قیمت داشته باشه، تا مردم بدانند به چه دلیلی قیمت کالا این است و باید این مبلغ را بپردازند؟ نوشتم به جز تولیدکنندگان و تجار که تامین‌کنندگان عمده کالا در کشور هستند تعداد ۸۰۰۰ اتحادیه صنفی و حدود ۳ میلیون نفر شاغل در کسب و کارهای صنفی داریم که حقیقتا بلاتکلیفند؟ پرسیدم چرا ریش و قیچی کار این اتحادیه‌های صنفی باید دست یک عده بسیار معدودی برای قیمت‌گذاری کالاها و خدمات باشد، در صورتی که دولت می‌تواند با کمک اتحادیه‌ها قیمت‌ها و کیفیت‌های کالا و خدمات  را بر روی سایت‌هایشان بگذارند و به صورت یکنواخت و ملی اطلاع‌رسانی کنند. پاسخش را ندادند؟ظاهرا یا به فکرشان نرسیده و یا نمی‌خواستند پاسخ بدهند؟ ممکن است خیر و صلاح در این باشد که هرکی هرکی باشد و ثباتی در اقتصاد نباشد تا فرصت‌طلبان بتوانند ماهی‌های خودشان را از آب گل‌آلود شده صید کنند و مردم به خاطر هیچ و پوچ، دور خودشون بگردند؟ وقتی نابسامانی شد، یعنی هرکی هرجوری دلش خواست می‌گوید و خر خودش را می‌تازوند و با مردم رفتار می‌کند. هیچ کسی هم از ایشان نمی‌پرسد چرا؟

نگاهی به اتفاقاتی که یک سال قبل افتاد بندازیم و ببینیم: اول ارزش پول ملی به تقریبا یک سوم رسید، بعد نوبت گران شدن خودرو و قطعاتش شد، بعد نوبت نوبت سفره‌های مردم شد، انواع لبنیات و انواع گوشت مرغ و گوسفند گران شد، بعد هم مجددا خودرو و قطعاتش گران شدند، و بعد هم این مسیر با قدرت تمام و بدون سئوال و جواب ادامه دارد؟ اخیرا هم برای برای جبران این ضررهای چندین میلیونی، حدود ۳۰۰ هزار تومان به حساب سرپرست‌های خانواده‌های کم‌درآمد واریز می‌کنند. که چه شود؟ که جبران ضرر و زیان شود؟ نمی‌دانم که می‌دانند در جنگ اقتصادی هستیم، می‌دانند که باید به مردم آموزش بدهند که چگونه با اتفاقاتی که می‌افتد مقابله کنند و چه کار باید کرد. به جای آموزش و هدفمند کردن مردم، فقط یاد گرفتند که بگذارند فرصت‌طلبان بی‌حساب گران کنند و مردم هم ضعیف بشوند و نتوانند بخرند و توقع هم دارند که همه چیز هم بر وفق مراد باشد؟
حتما می‌دانند که در این نوع شرایط جنگ اقتصادی با گران شدن کالا و خدمات ثروتمندان، ثروتمندتر و مستضعفان و فقرا، مستضعف‌تر و فقیرتر می‌شوند؟ حتما می‌دانند که این وسط هم، محیط فساد و احتکار و رانت ایجاد می‌شود و مردم هم  مجبور می‌شوند  برای حفظ خودشان و حفظ حداقل‌های زندگی‌شان دست به هرکاری بزنند و تازه این اول بدبختی و بی‌اخلاقی است.

خدایا از دست این همه بی‌نظمی خسته شدیم. یعنی حقیقتا تو این کشور با این همه تحصیل‌کرده ، دو تا آدم تو این مملکت نیستند که بنشینند فکر کنند و راهکار بدهند و نظارت کنند و جواب‌گو باشند؟ وقتی نتوانستند و نمی‌توانند دو تا قیمت ساده را مدیریت و کنترل کنند و نمی‌توانند خیلی ساده روی سایت‌ها فرآیند کیفیت و کمیت و قیمت کالا و خدمات را بگذارند و دلیل بیاورند که چرا این قیمت‌ها این طوری هستند، چطور می‌خواهند ملت را از بحران‌هایی که سال‌هاست ایجاد شده خارج کنند  و خوشبخت و بی‌نیازشان کنند؟

نمی‌گوم می‌خواستیم کشور اول منطقه بشویم که نشدیم. حداقل ما را به ته جدول و کشور آخر منطقه نفرستید و شرایط زندگی رو بدتر از این نکنید؟ واقعا این کارها سئوال برانگیز است. چه دست‌هایی این وسط است که با عملکرد ضعیف و ناتوان، مردم را دستی دستی و با برنامه می‌کشند به سمت نارضایتی؟ مگر قرار نبود و دولت‌ها سال‌ها قول ندادند استضعاف و فقر و محرومیت از کشور می‌رود و محو می‌شود. حتما می‌دانید که حاصل این نوع افسارگسیختگی در مدیریت و فرآیند در قیمت‌گذاری کالا و خدمات، آخر استضعاف و رساندن مردم به فقر و محرومیت است؟