به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین،کمتر از یک روز دیگر شاهد فرا رسیدن چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی هستیم، ۴۰ عدد بسیار بزرگ و پرمعنایی است، هر انسانی وقتی به ۴۰ سالگی می‌رسد در بین مردم رایج است که می‌گویند انسان کامل شده است، در اصل می‌توان گفت که ۴۰ سالگی سن کامل شدن یک انسان در زندگی‌اش است.
انقلاب اسلامی ایران نیز تا چند صباحی دیگر ۴۰ ساله می‌شود و این به معنای کامل شدن و بزرگی آن است، اما نکته‌ای که بسیار حائز اهمیت است و کمتر به آن توجه می‌شود تدارکی است که برای این سالگرد در نظر گرفته شده است.
در این روزها که سخنان زیادی درباره گرامیداشت پیروزی انقلاب اسلامی به میان آمده است هر چه برنامه‌ها را بالا و پایین می‌کنیم از حضور برنامه‌ای جدید و نوآورانه خبری نیست، همه آنچه در نظر گرفته شده است را در سال‌های گذشته بارها و بارها مشاهده کرده‌ایم، نه مانند برخی از کشورها از جشن پرچم خبری است و نه جشن مشخصی به جز راهپیمایی ۲۲ بهمن.
به همین مناسبت با نادر طالب‌زاده فیلمساز و فعال فرهنگی درباره علت این بی‌برنامگی و نبود خلاقیت و نوآوری در برنامه در نظر گرفته شده برای جشن چهلمین سالگرد انقلاب اسلامی گفت‌وگو کرده‌ایم که در ادامه می‌خوانید.
استفاده نکردن از صاحبان ایده و تفکر
نبود افراد صاحب نظر و اهل ایده و تفکر یکی از مسایلی است که می‌تواند در این زمینه تاثیرگذار باشد و نتیجه کار را جز یک اقدام تکراری و بی‌خلاقیت چیز دیگری نشان ندهد.
نادر طالب‌زاده نیز با تاکید بر همین مسئله، گفت: «آدم‌هایی که اهل نظر و فکر هستند در این برنامه‌ها خیلی کم دیده می‌شوند، در واقع باید بگویم که افراد صاحب اندیشه و نظر کمتر برای برنامه‌ریزی‌ها دعوت و از نظراتشان استفاده می‌شود. مسئله نبود نوآوری و همچنین ایده‌های جدید برای برگزاری جشن چهلمین سالگرد انقلاب اسلامی مسئله تفکر برانگیزی است و این نیاز به هم اندیشی و هم فکری‌های بسیار دارد.»
او با اشاره به حضور افراد صاحب ایده و خلاقیت در کشور، بیان کرد: «در حال حاضر شاهد هستیم که هیچ اقدامی با این مشخصات صورت نمی‌گیرد، یعنی از افراد صاحب نظر دعوت به عمل نمی‌آید تا در این باره نظر دهند و جلساتی را برای رسیدن به اهداف مثبت در این زمینه برگزار کنند. ما در کشورمان افراد بسیار زیادی داریم که صاحب ایده و فکر هستند و بیش از ۴۰ سال است که در حوزه فرهنگ فعالیت کرده و تجربه بسیار غنی دارند. مچنین ایده‌هایشان جهانی، بین‌المللی و همچنین بکر و دست نخوره است که می‌توان از آن‌ها کمک و یاری گرفت تا بتوانیم عملکرد قابل قبولی را در زمینه برگزاری جشن چهلمین سالگرد انقلاب اسلامی داشته باشیم.»
این فعال فرهنگی ادامه داد: «نکته اینجاست که متاسفانه افراد با هم جمع نمی‌شوند تا تفکر کنند و در نتیجه آن به مسایل جدید و نوآوری دست پیدا کنند، در واقع باید بگویم که مرکز فکری برای این موضوع نداریم.»
در جمهوری اسلامی اقدامات فی‌البداهه پیش می‌رود
او با تاکید بر اینکه همواره همه اقدامات فی البداهه پیش می‌رود، گفت: «در جمهوری اسلامی خیلی از مسایل فی‌البداهه آغاز شده و به نتیجه می‌رسد، به عنوان مثال فیلمی فی البداهه پروژه ساختش آغاز می‌شود و به پایان می رسد یا فی البداهه فیلمی قوی می‌شود، فی‌البداهه یک جرات‌هایی پیش می‌آید که خودشان پیش می‌روند و در برخی اوقات هیچ تفکر و برنامه‌ای پشت آن‌ها نیست.»
نحوه عملکرد سازمان‌ها و نهادهایی که می‌بایست در زمینه چهلمین سالگرد انقلاب اسلامی اقدامات لازم را انجام داده و برنامه‌های ویژه‌ای داشته باشند نیز از دیگر مسایلی است که موجب نبود برنامه‌ای نو و تازه با معیارهای انقلاب اسلامی می‌شود، نمونه بارز آن را می‌توان صداوسیما دانست.
طالب زاده درباره اینکه چرا در رسانه ای مانند تلویزیون نیز شاهد نبود نبوغ و خلاقیت برای چنین برنامه هایی هستیم، توضیح داد: «در تلویزیون با وجود آنکه مطمئنا اتاق فکری وجود دارد اما مدیران آن را توسعه ندادند و هر مدیریتی در تیم خودشان صحبت می‌کنند و تصمیم‌هایی می‌گیرند و به همین دلیل می‌بینیم که در نهایت امر هیچ اتفاق تازه‌ای رخ نمی‌دهد و تحولی پیش نمی‌آید. باید به سراغ آدم‌هایی بروند که توان موج‌سازی دارند، چنین افرادی کم نیستند و من خودم افراد زیادی را می‌شناسم که سابقه موج‌سازی زیادی دارند. اما مدیران متاسفانه چنین کاری نمی‌کنند و تنها در حوزه مدیریتی خود می‌خواهند مسایل را حل کرده و پیش ببرند.»
او با تاکید بر نیاز تفکر در زمینه برگزاری جشنی چون جشن ۴۰ سالگی انقلاب اسلامی، گفت: «این حوزه، حوزه فکری است و باید پیش روی آدم باز و زمان مناسب در اختیارش باشد تا بتواند به کارهای نو و خلاقانه روی آورده و نوآوری داشته باشد. مسئله نبود نوآوری بسیار درست و صحیح است. هر چه ما به دست آوردیم فی‌البداهه و آتش به اختیار بوده است، افراد خودشان کارهایی کردند و به نتیجه رسیده است. اما در مقایسه به رویه ژاپنی‌ها و آلمانی‌ها در این زمینه نگاه کنید، جلسات متعددی برای تفکر درباره موضوع موردنظرشان برگزار می‌کنند و سپس با برنامه ریزی که انجام داده‌اند وارد عمل می‌شوند. هیچ وقت نفس یک نفر برایش ارجحیت پیدا نکرده و آن را در کار وارد نمی‌کند، زیر آب یکدیگر را نمی زنند. اما همیشه سنت اینکه همدیگر را قبول نداشته باشیم در بین ما و حتی آدم‌های متعهد به انقلاب هست، افراد همه مقدسات را قبول دارند اما همدیگر را قبول ندارند. این مسئله باعث می شود که برکت از کارها گرفته شود.»
۲۴۱۲۴۳
نظر شما