زهره ترسایی: مرداد ماه سال ۹۰ بود که اعلام موجودیت کرد. گروهی نوظهور و برآمده از دل جریان اصولگرایی که اگرچه با ادعای ایجاد انسجام بین نیروهای اصیل و ولائی تشکیل شد اما فعالیتش نشان داد که بیشتر عامل افتراق بوده تا اشتراک.
جبهه پایداری که تقریبا ۷ ماه پیش از انتخابات مجلس نهم وارد فضای سیاسی کشور شد، در نخستین گام، اتحاد اصولگرایان در جبهه متحد را هدف گرفت، این در حالی بود که جبهه متحد اصولگرایان به منظور ایجاد وحدت در میان شاخه‌های مختلف جریان اصولگرایی وارد عرصه فعالیت انتخاباتی شده بود.
اما ماجرا از چه قرار بود؟ درحالی که جبهه متحد اصولگرایان با ترکیب ۷+۸ بنا داشت وارد کارزار انتخاباتی مجلس نهم شودجبهه پایداری با وجود تعیین دو نماینده برای آنها به منظور حضور در جبهه متحد اصولگرایان، حضور در ترکیب این جبهه را نپذیرفت و لیست جداگانه ای برای انتخابات مجلس نهم در دور اول و دوم ارائه کرد؛ اقدامی که شاید بتوان آن را گام نخست پایداری ها برای برهم زدن اتحاد در جریان اصولگرایی تعبیر کرد.
گام دوم پایداری ها و شکست در انتخابات ریاست جمهوری ۹۲
بعد از آن و در جریان انتخابات ریاست جمهوری سال ۹۲ بود که جبهه پایداری باز هم نقش برهم زننده بازی اصولگرایان را عهده‌دار شد؛ در همین سال بود که با وجود ائتلاف سه گانه حداد، ولایتی و قالیباف باز هم پایداری ها طریق دیگری پیش گرفتند و در مرحله اول باقری لنکرانی و در نهایت سعید جلیلی را راهی کارزار انتخابات ریاست جمهوری ۹۲ کردند. همین رفتار پایداری ها بود که محل انتقاد اصولگرایان شد. به طوریکه در اعتراض به آنان اعلام کردند اگر سال ۹۲ همه به خصوص جبهه پایداری دور یک کاندیدا جمع می شدند رای آوری روحانی اتفاق نمی افتاد.
پایداری و مخالفت با جمنا
عرف فعالیت سیاسی همواره بر این مدار بوده که گروه‌های پیروز در انتخابات بعد از مدتی به اختلاف سلیقه خورده و گروه‌های مغلوب به همگرایی می‌رسند تا در رقابت بعدی شکست خود را جبران کنند، شاید همین نگاه بود که منجر به شکل گیری جمنا شد. در همین راستا گروهی از اصولگرایان در سال ۹۵ و تقریبا یکسال پیش از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم با شعار ایجاد چتری فراگیر در جریان اصولگرایی دست به کار شدند و جبهه مردمی نیروهای انقلاب (جمنا) اعلام موجودیت کرد، جبهه‌ای که مرام خود را فرااصولگرایی معرفی کرد اما باز هم پایداری ها حاضر نشدند به جمنا بپیوندند.
البته عده ای بر این باور بودند که پایداری از جهت شیوه تصمیم گیری و برنامه هایی که ارائه شده بود دیدگاه دیگری نسبت به همکاری با جمنا داشت. محمدرضا میرتاج الدینی عضو جبهه مردمی نیروهای انقلاب اسلامی در این باره می گوید: حرف پایداری این بود که اگر جمنا می خواهد یک تشکل و یک جریان در کنار طیفهای دیگر اصولگرا نباشد و به صورت چتر فراگیر باشد، ملازماتی دارد که باید رعایت شود. از جمله مشارکت دادن همه اطراف جریان اصولگرایی در تصمیم گیری ها است.
اگرچه با وجود همه مخالفت‌ها همکاری پایداری با جمنا در انتخابات ریاست جمهوری منجر به حمایت از کاندیداتوری رئیسی شد اما شواهد گویای آن است که این گروه همچنان ساز مخالف می زند، مخالفت هایی که مصداق آن را می توان در اظهارات مجید متقی فر سخنگوی جبهه پایداری دید. او طی روزهای اخیر درباره حضور جبهه پایداری در جلسات شورای وحدت اصولگرایان با محوریت ابراهیم رئیسی گفته است که در این جلسات شرکت نمی کنند. شورایی که تحقق رویای وحدت یک دهه ای اصولگرایان را در سر می پروراند اما باز هم موفق به جلب نظر پایداری ها نشد.
جدایی طلبی پایداری ها انگار تمامی ندارد؛ نهم مهرماه سال جاری بود که گردهمایی ۲۴ تشکل اصولگرا که نام جبهه پایداری هم در آن به چشم می خورد تشکیل جلسه داده و پس از بحث و تبادل نظرهای انجام شده درباره مسائل روز کشور، نامه ای را برای توجه دادن روسای قوا به مشکلات معیشتی مردم امضا کردند. حال بعد از گذشت پنج ماه متقی فر سخنگوی جبهه پایداری آن را انکار کرده و می گوید: بعید امضای ما پای این بیانیه باشد، اگر بود من خبر داشتم.
اگرچه شواهد حکایت از تفردگرایی پایداری ها دارد اما این جریان سیاسی در کشور خود را مبری از آن دانسته و چنین اظهاراتی را مغالطه می داند. موضوعی که مرتضی آقا تهرانی دبیر کل جبهه پایداری بر آن تاکید می کند و می گوید: اگر دوستانی دور هم بنشینند و کاری کنند و ما ببینیم به اصلح رسیده اند، حمایت می‌کنیم ولی اینطور که گاهی برخی با ما معاملات سیاسی می‌کنند که اگر آمدید می‌گویند این از ما است و با ما است، اگر نیامدید می‌گویند زیر میز می‌زند و وقتی هم زیر میز نمی‌زنید نمی‌گویند زیر میز نزد، بخاطر همین گاهی مواقع مردم به مغالطه می‌افتند.
برنامه پایداری ها برای انتخابات ۱۴۰۰ و مجلس یازدهم
گفته می شود پایداری برای انتخابات آینده ۹۸ و ۱۴۰۰ به سیاق دوره های گذشته برنامه ای مجزا طراحی کردند. شاهد این مدعا را می توان صحبت های دبیرکل جبهه پایداری دانست. او در برنامه ای تلویزیونی درباره سیاست های جبهه پایداری در انتخابات آینده ریاست جمهوری و مجلس گفته است : ما همیشه گفته ایم اگر آقایان به اصلح برسند ما اصلح را حمایت می‌کنیم. بهترین را اگر انتخاب کردید واقعاً پای این می‌آئیم. اما او در ادامه می گوید: اگر ببینم دوستان دنبال اصلح نیستند زیر بار لیست مورد نظر آنها نمی رویم.
به نظر می‌رسد پایدرای ها قرار است بر مدار گذشته حرکت کنند، اگرچه در اظهارات خود تلاش دارند تا نگاه ها را به جهت دیگری منحرف کنند اما تجربه نشان داده پایداری ها این بار هم زیر میز می زنند، زیر میز اتحاد اصولگرایان.
۱۷۲۱۹
نظر شما